Yastığı dizimin üstünden çekip kenara bıraktım. Cama yaklaşıp dışarı baktım.

"Kız bu hâlâ bekliyor!"

"Aman boşver!" Deyip mısırını yemeğe başladı.

"Uykum geldi yatmaya gidiyorum ben birşeye ihtiyacın varmı ?"

"Allah razı olsun sağol fulya yok bende uyurum."

"Amin ecmain olsun. Uyurummuş peh çok geç uyuma."

Gülerek kafasını salladı.

"Allah rahatlık versin Allah'a emanet."

"Sanada Allah'a emanet canım."

Uyumak isteyen gözlerim kapanmaya çalışınca ayağımı bir yere vurdum. Sızlayan ayağımla odama girip kapıyı örtüm. Yatağıma uzanıp üstümü örtüm. Kapanan gözlerimle sağ tarafıma dönüp elimi yanağımın altına koyup uyumaya çalıştım.

.

.

.

Dönmek istiyordum ama olduğum yerden kalkamıyordum.

Parmaklarımla elimi olduğum yer neresi diye konrol etmeye başladım. Elimi değdirdiğimde kaya parçaları gibi gelmişti. Ne olmuştu burda bilmiyordum çok karanlıktı olduğum yerde kıpırdamaya çalıştım dönemiyordum.

"Sesimi duyan varmııııı!"

Deprem olmuş olamaz değil mi? Ölücekmiydim. Gözlerim dolarken tek sevindiğim durum yatsıyı kılmış olmamdı...

Rüyamı görüyorum ben.

"Sesimi duyuyorsan elinde bir yere vurr!" Dediğinde elimle taşa vurmaya başladım ama ses çıkmıyordu.

"Burda biri var! İyimisin iyisen yine vur!"

Elimi tekrar duvara vurdum var gücümle.

"Tamam Allahın izniyle seni kurtarıcaz sakin ol tamam mı abim." Dediğin de gözlerimden yaşlar boşalıyordu.

Gelen seslerle kazmaya ve bana ulaşmaya çalışmak istediklerini anladım. Nasıl his edememiştim ben?

İlkbahar Sevde... Onlar nasıldılar...

Allah'ım senin kudretine sığınıyorum nolur beni af et bana bir çıkış yolu göster.

.

.

.

4 saat sonra...

"Fulya abim ayağın hâlâ ağrıyor mu?"

"Evet ağırlık çöküyor üstüne." Dedim bana ulaşa bilmiştiler.

Ufacık bir delikten sesimi duyuruyordum.

"Üniversite kaçıncı sınıfsın?"

"Üniversite son abi."

"Benimde senin yaşlarında kızım var çok şakacı biridir seni onunla tanıştırmak isterim."

"İnşallah tanışırız abi. Bizimkilerden haber varmı?"

"Hayır yok baya evler yıkılmış. Bir çok yardım kurtarma ekipleri geldi."

Sessizce bekledim sevdiklerimi kaybetme düşüncesi zihnimde dolanıyordu. Aklıma gelenle hemen ihsan abiye seslendim. Beni bir yandan kurtarmaya çalışıyorlar bir yandan da konuşturuyorlardı.

"İhsan abi?"

"Efendim abim?"

"Bana baş örtü ve üzerime örtmek için bir örtü getirebilirmisin."

"Tamam abim. Yavuz baş örtü vevbir tane uzun örtü bulup getirirmisin koçum."

Tekrardan gelen ağır kesici alet sesleri kulaklarımı ağrıyordu. Açılan hayat üçgeni biraz daha genişlerken. İhsan abi bana seslendi.

"Dinle abim şimdi çıkmaya çalış yavaşça."

"Tamam abi."

Yerimden yavaş yavaş hareket etmeye çalıştım.kendimi çektikçe ayağımda çıkarta biliyordum sıkıştığı yerden.

"Sedye getir aslanım!"

"Bekle abim şimdi sedye geliyor. Sen çıkınca hemen üstünü örtücekler ve baş örtünü örtüceklersen çıktıktan sonra bakacağız burda gönüllü bir AFAD hanım çalışanı var o yardım edicek."

İçim rahat etmesede mecburdum.

"Tamam abi."

"Sedye geldi hadi fulya biraz daha gel."

Yerimden hareket edip hayat üçgenin çıkışına çıkmıştım. Buz gibi olan hava beni üşütürken sedyeye uzanmamı söyleyen AFAD ekibi üzerimi örtüp başımı da saçlarım görünmecek şekilde örtmüştü.

"Geçmiş olsun abim."

"Allah razı olsun sağolun hakkınızı helal edin."

"Helal olsun kardeşim."

Sedyede görülürken havanın hala karanlık olduğunu gördüm gözlerim birden kapanırken. Kulağıma sesler geliyordu ama bakamıyordum. Burnuma birşey takıldığını his etmiştim.

"Hastanın nabzı düşüyor!"

.....................

Selamünaleyküm

Nasılsınız?

Allah'a emanetsiniz 🌸

16.09.2024 pazartesi