Başımda şiddetli bir ağrı vardı.. Gözlerimin üzerine beton dökülmüş gibi açılmıyordu. Ne olmuştu böyle. Neredeydim ben? Olanları düşündüm. Atlas bey beni taşıyordu en son. DNA testi, gerçek aile... Kahretsin ki kabus değildi. Gözüm hala kapalıydı ama ben ağlamaya başlamıştım bile.. Sonra birisi dokundu bana gözyaşlarımı sildi.. Ama öyle eliyle, peçete ile falan değil öperek... Noluyordu kimdi bu... Bilincim tekrardan karanlığa hapsoldu sanki bunu bekliyor gibi...

Ne kadar süre geçti bilmiyorum fakat yavaştan gözümü açmıştım ama oda karanlıktı. Tekrar düşündüm olanları. Neler yaşamıştım son zamanlarda. Gücüm kalmamıştı... Yerimde doğruldum yavaşca. Üzerime baktım gecelik vardı. Kim değiştirmişti üzerimi.? Odada hareket olunca o tarafa döndüm olamazdı değil mi o değiştirmedi üzerimi???

#A.Atlas bey? "

Sahimi bumu yani eylül. Hesap sor bağır çağır ama kekelemek ne. Bunu sonraya bırakıp Atlas beye odaklandım. Yerinden kalmış bana doğru geliyordu.. Gece lambasını yakıp yanıma geldi.

"Eylül iyi misin? Korkuttun bizi. Ufak bir kriz geçirdin. Şimdi iyisin sanırım? "

Ne sinir krizi, ne yaşadığım şeyler, nede gecelik kaldı aklımda.. Beni göz yaşımdan öpen kişi Atlas bey miydi?? Yüzüne aval aval bakıyordum. Sanırım o bunu yaşadığım olaylara bağladı. O yüzden garipsemedi. Ben ise çok yaşıyordum. Yanımda olduğu halde bile tepki vermeyip yüzüne bakıyordum. Tekrar konuştu

" Neyse sen dinlen sabah detaylı konuşuruz "

Dedi ve gitti. Ben ise hala yaşadıklarımın şokundaydım. Yavaşca geri uzanıp uyumayı denedim.

Sabah gözümü kapının tıklanma desi ile açtım. Yavaşca yerimde doğrulup gel dedim. Ben Atlas bey'i beklerken içeriye giren gizemdi. Ben içten bir tebessüm ederken o alaycı bir tebessüm gönderdi. Ne olmuştu ona. Burada kaldığım süre boyunca iyi anlaşıyoruz sanıyordum. Sadece Atlas Bey'in oda temizliğini ben devralınca bozulmuştu biraz ama bişey dememişti şimdi ne olmuştu. Çokta üzerinde durmak istemedim zaten yeterince derdim vardı şuan bide gizemle uğraşamazdım. Yüzümdeki tebessümü silip dik dik yüzüne baktım oda konuşmaya başladı

"Kendine geldiysen Atlas bey kahvaltıya bekliyor Hanımım"

Hanımım kısmını o kadar baskın söyledi ki dalga geçtiğini anladım. Fakat hiç tepki vermeden yerimden doğrulup elimi yüzümü yıkamak için atlas Bey'in odasını kullandım. Gizem arkamdan bişeyler daha söyledi fakat umursamadım. İşim bitince aşağıya inmeye başladım. Atlas bey ve emre bey masa başında kahvaltı yapıyordu. Emre bey beni görünce yerinden hızla kalkıp bana doğru gelmeye başladı. Ama unuttuğu bişey vardı ben şiddet gören bir kadındım bu yüzden direk elimi yüzüme siper ettim. Refleks olmuştu bu. Onun öyle bişey yapmayacağını elbette biliyordum. Benim bu hareketim ile emre bey de yerinde durdu. Adım atamadı. Hatta sanki gözleri bile dolmuştu. İyide neden. Zaten bilmiyormuydu şiddet gördüğümü?

"Emre bey ben.. Sadece refleksi. "

Söylenecek başka bişeyim yoktu. Çünkü gerçekten öyleydi. Oda bişey demeyip bana doğru geldi tekrar ve kolları arasına aldı beni. Emre bey bana sarılıyordu. Bana en son babam sarılmıştı. Gözlerim doldu ağlamamak için gözlerimi sımsıkı kapattım ama emre bey'e karşılık veremedim. Oda beklemedi zaten. Ama masadan gümbürtü kopunca benden ayrılmak zorunda kaldı. İkimizde telaşla masaya döndük. Atlas bey elinde çay bardağını kırmıştı. Ve eli kanıyordu. Ben telaşla atlas beye doğru giderken o yerinden hışımla kalkıp üst kata çıkmaya başladı bende boş bulunup emre beye

"Az önce ne oldu öyle? "

Dedim. Sonra dilimi ısırdım ama artık çok geçti duymuştu. Ve kahkaha attı. Ben daha ne kadar şaşırabilirim diye düşünürken Emre bey kahkaha atıyordu. Herkes delirdi sanırım. Ben ona bakarken o gülmeyi kesip bana cevap verdi hafif tebessüm ile.

"Kıskandı."

Anlamadım önce. Sonra emre beye beni rezil edecek o cevabı verdim

"Sizi mi? "

Daha çok kahkaha atmaya başlamıştı. Verdiğim cevabı fark edince bende gülmeye başladım. Gerçek bir gülmeydi bu. Atlas bey aklıma gelince gülen yüzüm soldu. Atlas beye bakmam gerekiyordu. Eli kötü durumda olabilirdi. Emre bey de bunu düşünmüş olacak ki

"Hemen merdiven altında ilk yardım çantası var. "

Hafif bir tebessüm ile teşekkür edip tarif ettiği yersen çantayı aldım Atlas Bey'in odasına doğru gitmeye başladım. Kapıyı vurdum ama içeriden herhangi bir ses gelmedi. Acaba burada değil mi diye düşündüm. Fakat banyodan sesler geliyordu. Oraya doğru gittim kapanan kapının sesini duymuştu. Fakat beni emre bey sanmıştı.

"Emre biliyorum. Kardeşin o senin. Ama şu sikik kalbim kıskanmaktan geri durmuyor . Eylül öyle bir işlemişki içime seni bile gözüm görmüyor. Emre ben.. "

--------------------------------------------------------

Waowwwww.... Hangi olayı çözecek bu kız. Elini attığı yer patlıyor sjsjsjsj

Arkadaşlar fikirlere açığım. Yorum yaparsanız mutlu olurum