Hep böyle olmuştu Eylülün hayatında. Kime güvense kırılmış yok sayılmıştı. Ama o hep güvenmek istemişti . Güvenmekten hiç korkmadı eylül. Ama en büyük acıyı belkide hep oradan yiyecek ve güvenmemeyi öğrenecekti. Ne yapmıştı Emre beye. Neden söylemişti herkese. Utandığını girmemişmiydi . Ben dile getirirken utandım ama o söylerken utanmadı diye düşündü genç kız.

Şimdi karşısında ona edepsiz cümleler söyleyen hayatında hiç görmediği, aynı iş yerinde olduğu halde adını bile bilmediği genç adam söz sahibi olmuştu.

Yerinden hızla kalktı genç kız göz yaşları eşliğinde. Ne yapacaktı? Kime hesap soracaktı? Patronuna neden dese o imzayı vermezdi. Gizli saklı gittiği üniversiteyi bitirmek için muhtaçtı adama . En çok böyle zamanlarda kızardı kendisine ve annesine. Kendisi daha güçlü olabilirdi. Annesi ise onu biraz sevebilirdi...

Lavaboya girip kapıyı hızla kapattı eylül. Yine hep yaptığı gibi ağladı. Sadece ağladı. Ne nasıl hesap sorarım diye düşündü, nede herkesi nasıl sustururum diye. .

Diğer tarafta bunları herkese duyuran dost görünümlü düşmanı vardı Eylülün . O masada zafer gülüşleri atan. Içten içe düşündü kalbi kara kadın. Eylül hesap sorarsa işten atılır, sormazsa utancından burada duramaz diye. Kalbi karaydı kadının. Eylülün kendisine olan sevgisini güvenini göremeyecek kadar kara..

Genç adam kapı sesini duymuştu lavabonun. Sinirlendi üstelik. Kalktı masasından . Emre öğle araları bile yemek yemeyi unutacak kadar işine dalmıştı. Kapı sesine daldığı işi bıraktı. Lavaboya doğru hesap sormak için gitmişti. Fakat ağlama seslerini duydu. Kimdi bu ağlayan? Kapıyı tıkladi ama ağlama sesinden başka bir ses duymadı. Endişelendi ve girdi içeriye. Genç kızı ağlarken görünce korktu? Acaba yine ailesi bisey mi yaptı diye düşündü seslendi eylüle.

"Eylül iyimisin?"

Genç kız o kadar acı ile ağlıyordu ki kapının açıldığını bile duymadı. Kendisine seslenen emre beyin sesi ile irkilerek kendisine geldi . Ne yapacaktı şimdi?

" Be..Ben iyiyim emre bey "

Emre bey sinirlendi. Dürüst ol demişti. Ağlarken bile iyiyim diyecek dedirtecek ne yaşadı bu kız böyle?

" Eminmisin? Buradan öyle görünmüyor stajyer "

Eylül ağlarken bile rahat yok diye düşündü. Belkide yaşadığı şeylerin ağırlığı ile ileride utanacağı kendine has siniri belirdi içinde.

" Neden emre bey? Neden sabah söz verip öğlene herkese söylediniz? Ben kendime söylerken utandığım şeyleri neden herkese söylediniz "

Dedi.. Emre şaşırdı. Neyden bahsediyordu bu kız?

"Neyden bahsediyorsun Sen?

Genç kız dilini ısırdı. Susmak istedi. Ama oda düşündü iki türlüde bu işte artık yapamazdı. Susmadı bu yüzden.

" Ailemden şiddet gördüğümü sadece size söyledim ben. Şimdi herkes biliyor. Az önce yemekhanede destek olmak adı altında neler duydum ben. Yapmayın emre bey. Benim hayatım zaten zorken yapmayın daha fazla incitmeyin beni.. "

Dedi. Emre şaşırdı. Hemde çok şaşırdı. Üzüldü hemde çok üzüldü fakat eylüle değil oradaki insanlara üzüldü. Başkasının acısından faydalanan zavallılar diye düşündü...

Fakat aklına takılan bişey daha vardı. Emre bunu kimseye söylememişti. Peki kim söyledi herkese bunu? Kim iftira atmaya çalıştı kendisine. Bunun peşini bırakmayacak bunu yapanı bulduğu anda icabına bakacaktı. Ama önce eylülü ikna etmesi gerekiyordu.

" Ben kimseye bisey demedim eylül. Ama sana bunu yapanı bulana kadar bana inanmayacağını biliyorum. Fakat önce emin olmam lazım. Benden başka kimseye söyledin mi bunu eylül?

Eylül yine acı içinde güldü. Utandığı biseyi kimseye söyleyemezdi.

"Hayır " dedi sadece hayırdı cevabı .

Emre tahmin etmişti zaten bu yüzden eylülü alıp kamera kayıtlarına bakacaktı. Birisi dinlemişti onları artık emindi.

"Kalk hadi sana bunları yapanı bulalım. "

Dedi. Yumuşak tuttuğu sesiyle eylülü ikna etmeye çalıştı. Genç kız düşündü kendisinden emin olmasa bunu demezdi diye. Kalktı yavasca yerinden elini yüzünü yıkadı peçete yardımı ile sildi yüzünü. Emre beyin yanına gidince ikiside konuşmadı. Yan yana yürüdüler. Herkes hala yemekte olduğu için boştu alanlar . Birlikte kamera odasına girdiler . Eylül burada ne işleri olduğunu sorguladı. Emre kızın sorgulayan bakışları ile açıklama yapmaya başladı

" büyük ihtimalle biz konuşurken bizi dinleyen birileri vardı. Bunları yayan o "

Eylül bunu nasıl düşünemedin diye kızdı kendisine. Ilk defa cesaret gösterdi ama yanlış yerde yanlış zamanda...

Emre tam o saati açtı bilgisayardan . Emre bu tür kayıt işlerinden anlardı. Buraya kolay gelmemişti... video oynamaya başladı kapının önünü gösteriyordu. Eylül ve emre birlikte odaya girdikten hemen sonra kamerada esra göründü. Kapıya kulağını dayayıp dinliyordu. Eylül şok olmuştu. Birkez daha sevdiği kişi tarafından kırıldı. Keşke dedi keşke emre bey olsaydı bunu yapan.

Az önce bitti sandığı göz yaşları tekrar ıslattı yüzünü. Emre de şok olmuştu. Esra neden böyle bisey yaptı ki ? Ne çıkarı vardı? Ama artık önemi yoktu emre için. Birilerinin acısını böyle kullanamazdı. Emre sinir olurdu böyle şeylere. O yüzden eylülü orada tek bırakıp sinirle ayrıldı oradan. Yolu yemekhaneye çıkıyordu.

Öte yandan üzülüyor gibi yapıp herkesin düşüncesini kötüye yoran bir esra vardı masada. Emre bey ya onundu ya onun. Kapıya baktı esra oradaydı aşkı. Bu aşk değildi bu hastalıktı esra için. Emre sinirle bağırdı yemekhane kapısından

" Benim şirketimde insanların acısını diline dolayan kimsenin yeri yok . Diye

Esra korktu. Biliyordu başına geleceğini.

" Esra önce bana Eylülün en yakını olarak ona ahlaksız teklif yapan adamı göster!!"

Esra rahatladı sadece bunu duymuş hesap sormak içinmiş tüm siniri diye fakat sonra düşündü. Bir stajer için fazla tepki değilmi diye

"Gökhan di emre bey."

Emre gokhana döndü. Sakin bir tavırla konuştu

"Eşyalarını topla kaybol şirketimden. Bu piyasada sana bir daha iş yok"

Gökhan sinirlendi . Rencide edilmiş gibiydi herkesin içinde. Sinirle baktı patronuna

" Neden emre bey. Kendinize mi saklayacaksınız eylülü? Duymuş esra sizi. Stajyer ve patron ilişkisi ortaya çıkmasın diye mi beni ortadan siliyorsunuz? "

Herkes şok olmuştu en çokta kapı ağzından onları dinleyen eylül. Bir hızla çıktı oradan. Emre gokhana doğru gidiyordu yumruk atmak için fakat o daha gidemeden bir tokat sesi yankılandı yemekhanede. Herkes o yöne dönmüştü. Eylül esraya tokat atmıştı. Kafası yana düşen kadın tepki veremedi şaşkınlıktan. Eylül acı ile konuştu..

" ben sana güvenmiştim abla..."

______________________________________

Evet çok çok uzun bir aradan sonra geldim buraya. Lütfen okuyanlar yıldız yorum biseyler yapsın. Heveslendirsin beni. Çünkü aklımdaki kurgu mükemmel ötesi sjsjsj