Berk Baysal - Yaralarını ben sarayım.

Satır aralarına yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayalım.

...........

Hastanedeki koltuklara oturmuş Ata'nın uyanmasını bekliyorduk.

Telefonumun çalmasıyla gözlerimi sabitlediğim yerden çektim.

Annem arıyordu.

Onların yanında konuşmamak için terasa çıkıp telefonu açtım.

"Alo anne."

"Neredesin kızım sen kaç saattir?"

"Yaa anne arkadaşımın doğum günü için dışarı çıkmıştık da araba çarptı şu an hastanede onu bekliyoruz."

"Tamam saat 11 olmadan önce evde ol. Arkadaşına da geçmiş olsun dileklerimi ilet."

"Tamamdır"

"Hadi görüşürüz."

Benim dememi beklemeden kapattı.

Terastan şehrin manzarasını izlerken yanıma biri geldi.

Akın'dı

(O sırada benim zihnimin iç sesi: YAPMA AKIN YANARIZ.)

"Bugün çerçeveyi gördün demi?"

Hiç uzatmadan konuya girmişti.

"Nerden anladın?"

Bende onun gibi net bir cevap verdim.

"Çerçeveyi ters koymuşsun. " dedi gülerek. Gülmesi buruktu, soğuktu, soluktu, yalnızdı.

"Hayat" dedi. Derin bir soluk aldı. Ve devam etti. "Seni sevdim. Seni ilk bana bakarken yakaladım. Beşinci sınıftaydın. Son aylarıydı 2. dönemin. Sürekli beni izliyordun. Sonra seni benim hakkımda konuşurken yakaladım. Kendi kendine konuşuyordun. 'Ya Akın'ı seviyor muyum acaba?' diyordun." Tüm kan yüzüme hücum etti. Gözlerime bakarak konuşmaya kaldığı yerden başladı. "Çok tatlıydın. Ben 7. sınıftaydım. Seni sevemezdim. Bir sene sonra okuldan gidiyordum. Liseden çıkıp seni okuldan almaya mı gelseydim? Olmazdık. Sonra sen altıncı sınıfa geçtin ben sekize. Seni sevmeye başlamıştım. Ama karşına çıkamazdım az önce saydığım nedenlerden dolayı. Neyse aradan zaman geçti. Sana açılacak cesareti bulmuştum. Okulun son günü yapacaktım. Planım bile hazırdı. Bir not göndercektim. Okulun arka bahçesine çağıracaktım seni. Orada ise hislerimi söyleyecektim. Tabi bu sırada bir sürü fotoğrafın oldu elimde. Bir albüm bile yaptım. Bugün baktığın albüm senin bulman için bırakılmıştı şifonyerin üzerine. Neyse okulun son gününe gelmiştik. Ve ben o an plandan vazgeçtim. Aklıma gelen nedenler yüzünden. Dedim ki kendime 'Akın kendine gel. Bu kız altı. Sen lisedesin kız ortaokulda açılıp da ne yapçan?' Sonra yine de seni aradı gözlerim. Ama yoktun. Okula bile gelmemiştin. Ve ben o gün hayatımda ilk defa gerçekten üzüldüm. Çünkü o gün sana son kez bakıp veda edecektim. Neyse artık albümdeki fotoğraflarla yetineceğim dedim kendi kendime. Ve şimdi karşımdasın. Şimdi istersen kaç istersen yanımda kal. Ama ben sana bunları açıkladım ya içim rahatladı."

Gözlerine baktım.

Bu öğrendiklerimi hazmedebilir miydim?

Ve en iyi yaptığım şeyi yaptım. Kaçtım.

Eve gittim.

Sıcak duşun altına girdim. Ve kendimi düşünce havuzuna bıraktım.

.........................................................................................................

Şimdi size tekrar soruyorum.

Ata ♡ Hayat

Mı

Akın♡ Hayat

Mı???

Bölüm hakkında ki düşünceleriniz nasıl???

Yeni bölüme kadar görüşürüz...