Eve geldiğim gibi yatağa attım kendimi.

Düşünmek istemiyorum...

Ama Berkay Abinin dedikleri hala aklımdaydı.

Aşk nerden nereye...

Akın'ın bana verdiği çalma listesine baktım. İlk sırada o şarkı vardı. İkinci sırada. Böyle Sever. Üç Cevapsız Sorular. Dört Ölürüm Hasretinle. Beş İki Yabancı ve liste böyle devam ediyordu. Hepsi ağlanmak için özenle seçilmiş şarkılar gibiydi.

Akın?

Şimdi ne yapıyordu acaba.

Yarın perşembeydi.

Cuma günü İzmir'e gidiyorduk. Halamlara ziyarete. Orda karşılaşır mıydım ki?

Kalbim, ruhuma inat hala onu sevmeye devam ediyordu.

Ata? 

Bu nasıl bir aşk üçgeniydi.

İçinden çıkamıyordum.

İçine de giremiyordum.

... 

Sana olan aşkım daha ağır geldi.

Ata beni seviyor muydu?

Akın neden gitmişti?

Hayatım cavapsız sorularla doluydu. Ve hiçbir şekilde çözümlerine ulaşamıyordum.

Hayatım oradan oraya yalanlarla, oyunlarla savrulup duruyordu. Ve ben bir seyirci gibi onu izliyordum. Ne yapabilirdim ki?

..........

Sabah kalktığımda hazırlanıp direkt evden çıktım. Ata'yla karşılaşmak istemiyordum. En azından İzmir'e gidene kadar. Düşünmem lazımdı. Zihnimi toparlamam lazımdı.

Okula vardığımda hiç kimseyle karşılaşmadan sınıfa gittim. Bütün günün böyle geçmesini umuyordum.

Yalnızlığa alışmıştım. Hayatımda sadece birini sevmiştim. Başka biriyle sevgili olmuştum. İki kişide beni sevmişti.

Ben hep yalnız biriydim.

..........................

BÖLÜM SONU