"Hayat benimle çıksana."

Ne? 

dedi iç sesim. Ata şaka mı yapıyor?

Beni mi seviyordu.

Tam ağzımı açıp bir şey diyecektim ki Gün'ün gelmesiyle ortam bozuldu.

"Napıyonuz burada?"

"Ders başlayacak" dedi Bilgin.

Ata'ya cevabımı vermeden içeri doğru geçmiştik.

Aslında Gün benim kurtarıcım olmuştu. Çünkü Ata'ya ne cevap vereceğimi bilmiyordum.

Birde Akın vardı zihnimi kurcalayan.

Akın?

Bana beni eskiden sevdiğini söylemişti. Peki şimdi hala seviyormuydu.

Sahi, sevgi neydi?

Hayranlık mıydı? Sonuçta bir insan bir ünlüyü sevebilirdi. Ama bu bence hayranlıktı.

Hoşlantı mıydı? Ama insan ilk gördüğü birinden de hoşlabilirdi ama sevemezdi. Çünkü sevgi zaman alırdı.

Aşk mıydı? Ama sevgi ile aşk aynı şey değildi. Çünkü sevgi sonsuzdu. Aşk biterdi...

Sevgi çok farklı bir kavramdı. Benim bile açıklayamadığım. İnsanların bile ne olduğunu bilmediği bir kavram.

İnsan sevgiyle büyürdü.

İnsan sevdikçe büyürdü.

(...) 

Ders çıkışı direkt eve doğru yürümeye başladım.

Düşünmek istemiyordum.

Düşündükçe batıyordum.

Battıkça boğuluyordum.

Battıkça batıyordum.

.... 

Eve geldiğimde kapıyı annem açtı.

"Kuzum hoşgeldin. Açsan birşeyler hazırlayayım. Ha bu arada sana bir şeyler geldi."

"Yok anne aç değilim. Ne geldi?"

"Valla bende açmadım. Yatağının üzerinde duruyor."

"Tamam ben odamdayım."

Odama doğru ilerlediğimde büyükçe bir paket yatağımın üzerinde duruyordu.

Paketi açtığımda en üste yapıştırılmış bir mektup duruyordu.

Hızla yana aldım. Sonra elimi içeri daldırdığımda albüm, çerçeve, defterler, bir liste, ve yıllar önce kaybettiğim tokam duruyordu. Bir tane de kurumuş gül.

Akın!?

Albüm onların evinde gördüğüm albümdü. Çerçeve de aynısı. Defterler günlüktü. Liste müzik listesiydi. Toka ise 6. Sınıfta kaybettiğim için çok ağladığım bir tokaydı. Okulda düşürmüştüm. Sonra çok aramama rağmen bulamamıştım. Benim olduğu belliydi. Çünkü derste canım sıkıldığı için üzerine Hayat yazmıştım.

Bunları gördükten sonra mektubu açmaya cesaretim yoktu.

Ancak yine de elim uzandı.

Sevgili Hayat,

Nasılsın? Gördüğün gibi sohbet konusu açmakta pek iyi değilim. Aklında şüphelerin olduğunu biliyorum. En büyük şüphende neden böyle birşey yaptığımdır. Doğru değil mi?

Eee tokanı gördün mü? Onun için ne üzülmüştün? Aslında yere düşürdüğünü görüp ben almıştım. Sonra sen görme diye sakladım. Lisede hep bileğime takmıştım. O yüzden hiçbir kız yaklaşamadı bana. Ne komik değil mi???

Hayat neden bunu yazdığımı sorguluyor musun? Ben gidiyorum Hayat. İzmir'e. Sevgim daha ağır geldi. Ama yaklaşamam. Ata?! Ata senin için iyi biri.

Senden tek istediğim emanetlerime sahip çıkman. Günlüklerde var. Onları oku, yırt ve yak. Eğer Ata'yla sevgili olacaksan bana ait bir şey kalmasın. Ama oku o günlükleri. Birde benim gözümden oku kendini. Albüm zaten sana ait. Müzik listesini merak ediyorsan...

O seni severken dinlediğim müzik listesi.

Aşkım sevgime daha ağır bastı.

Üzgünüm Hayat...

Ağladım. İçten bir şekilde. Gitmişti.

... 

Akşam olmuştu. Saat 7'yi geçiyordu. Kış olduğu için hava kararmıştı.

Annemlere görünmeden dışarı çıkmam lazımdı. Nefes almak lazımdı. Parka gidecektim.

Evden çıkıp parka varmam 10 dakikamı almıştı.

Salıncağa oturdum.

Telefonumu çıkarıp whatsapp'a girdim.

Akın'a yazacaktım.

Veda bile etmemişti.

Siz: Akın? İletilmedi

Siz:Akın orada mısın? İletilemedi

Gerçekten beni engellemişti. Geçmişini silmek istiyordu.

O sırada yanımdaki salıncak sallanmaya başladı.

Yanıma biri oturmuştu.

O gün çarptığım çocuk ve Berkay abi. Aynı kişilerdi.

Ama o gün...???

Bilgin'in doğum günündeki maç???

Berkay abi ve Akın'ın konuşmaları???...

Berkay Abiler her şeyi biliyordu.

"Naber?"dedi mor sweatshirt'li çocuk.

Güvenecektim ona. Her şeyi anlattım.

Hüzünlü bir ifadeyle:

"Aşk nereden nereye" dedi.

Gerçektende aşk nerden nereyeydi.

SEZON FİNALİ

KİTABA OKULUN YOĞUNLUĞUNDAN DOLAYI BİR SÜRE BÖLÜM ATAMIYACAĞIM. AMA BU KISA SÜRER 3 HAFTA FALAN. SİZİ ÜZÜCÜ BİR BÖLÜMLE KARŞI KARŞIYA BIRAKTIM.

YENİ BÖLÜMLERE KADAR GÖRÜŞÜRÜZ.

SEVİLİYORSUNUZ❤❤❤