Evlilik teklifi alacağım gün...

Sevgilimle yeni bir hayata başlayacağım gün. Ve bir kaza, bir yıkım. Ölüm, morg, ceset, suçlama, ifade, karakol, depresyon, ağlama krizleri, ölme isteği. Ve son olarak yok oluş. Yaşayan bir ölürdüm artık.

Yalnızlık damarlarımda dolaşan bir kandı.

Karakoldan çıktım. Sevgilimin annesiyle göz göze dahi gelmek istemiyordum.

Öyle suçlamalarda bulunmuştu ki.

"Sen öldürdün."

"Benim oğlumun katili sensin."

"Sen yaptın."

"Katil."

"Canavar."

Gerçektende yalancıydım ben. Gerçekten de katildim ben.

İlerleyerek yürümeye devam ettim.

Bir taksi durdurdum. Bir barın adresini verdim.

Girdiğimde arkadan çalan bir müzik vardı.

Duraksadım.

'Av Mevsimi' bu onunla izlediğimiz ilk dizi.

Sen bana aldırma gülüm.

Benden adam olmaz.

Kendime hayrım yoktur.

Sana hiç olmaz.

Gerçekten de kendime hayrım yoktur.

Umutlarımızı kalbimize gömdük. Kalbimizi mezarlığa çevirdik. Ölmüş umutların mezarlığı...

Masada oturup içkimi yudumlarken yanıma bir adam oturdu.

"Yenisin" dedi.

Umursamadım.

"Kim üzdü seni."

Duymadım.

"İçmek sana ne kazandıracak."

Kendimi kapattım.

"Yoksa sen mi birini üzdün."

Evet üzmüştüm hemde çok üzmüştüm. Sevgilimi, annesini.

"Eğer bir arkadaşa ihtiyacın olursa." cebinden bir telefon numarası çıkarıp verdi. "Bu numaradan ulaş. Çünkü bende çok yalnızım."

(Ege'nin ağzından)

Oğuz'un barına gelmiştim. Fatih'in ölümü ile ilgili konuşcaktık. Bir kız gördüm. Köşede sessizce oturuyordu.

Yanına gittim.

"Yenisin" dedim.

"Kim üzdü seni" sustu.

"İçmek sana ne kazandıracak"

"Yoksa sen mi birini üzdün" Kızın gözünden bir damla yaş düştü.

"Eğer bir arkadaşa ihtiyacın olursa." duraksadım cebimden kartımı çıkardım. "Bu numaradan ulaş. Çünkü bende çok yalnızım."

Yanından ayrılıp Oğuz'un yanına gittim.

Gider gitmez bana:

"Fatih'in yanında kız arkadaşı da varmış."

"Kızı araştıralım." dedim cevap olarak.

O sırada bir personel içeri girdi. "Efendim alt katta olay çıktı. Müşteri ısrarla sizi istiyor."

(Yağmur'un ağzından)

O adam gittikten sonra yanıma başka bir adam gelip oturdu. Yok, bugün gerçekten bana rahat yoktu.

"Güzellik bu akşam boş musun?" dedi harfleri yamultarak.

Sustum ve gitmesini bekledim.

"İstersen gecenin sonunu benim evde tamamlayabiliriz"

Bardağı taşıran son damlaydı.

Şişeyi başında kırarken bir yandan da 'Buranın sahibi gelsin' diye bağırıyordum.

Yanıma gelen adamla duraksadım.

Numarasını bana veren adamdı.

Ağır ağır konuşmaya başladı:

"Buyrun buranın sahibi benim."

.......

Bölüm Sonu....