Halının desenleri böylemiydi?daha önce bir üçgen olduğunu hatırlamıyorum...şu desenlerin balığa benzediğini daha önce düşünmemiştim...

"Sen beni dinliyormusun?!"

Kafamı biraz kaldırıp sinirden kızarmış ve bağırmaktan sesi kısılmış kadına...Yani anneme baktım...yavaşça kafamı salladım...

"En son ne dedim o zaman?!"

Bilmediğim için kafamı tekrar eğdim,ellerimi önümde bağladım...suç işlemiş çocuk gibi duruyordum...annem sinirle yaklaşıp uzun saçlarımı eline dolayarak balkona kadar beni peşinde sürükledi...

"Belki geceyi dışarda uykusuz geçirirsen aklın başına gelir!"

İşte en nefret ettiğim cezalardan biri,ve kış ayındayız dışarda kar yağıyordu!

Annem kapıyı üzerime kitleyip gittiğide bir kaç dakika boş boş kapıya baktım...

sonra kapının eşiğine otudum bacaklarımı kendime çekerek kollarımı etrafına sardım ve kafamı gömerek bir kaç dakika öylece durdum...

gözümden bir damla yaş akarken annemden ne kadar nefret ettiğimi bir kez daha anladım...bir insan dersleri öz evladından daha çok nasıl önemseyebilirdiki?!

    ***

(2 saat sonra)

Hava gerçekten soğuktu yanaklarım kızarmıştı ve tenim yanıyordu...soğuktan titriyordum ve kendime sarılarak ısınmaya çalışıyordum...

    ***

(3 saat sonra)

Vücudumu hisstemiyordum ve ağlamayı bile bırakmış öylece kapının eşiğinde oturmuş uyuyakalmışım tenim buz gibiydi ve acıyı hissetmiyorum...kapı açıldı ve birisi beni kollarına alarak yatağıma götürdü battaniyeyi üzerime çekerken üzgün bir sesle...

"Senden istedigim tek şey derslerinde başarılı olmandı...benim gibi bir hayat sürme diye,kendi ayaklarının üstünde durabil diye,bir adamın eline bakma diye...sinir problemlerim olduğunu biliyorsun...gerçekten özür dilerim..."

Kapını kapanma sesini duyunca gözlerimi yavaşça açtım...hep aynı şey...döver döver sonra özür dilerdi...

    ***

(Sabah saat 5 )

Alarmın sesiyle yavaşça gözlerimi açmaya çalıştım Ama güneş ışığı yüzünden tekrar kapattım,yüzüm buruşurken alarmı kapattım ve yavaşça Ayağa kalktım...aynanın karşısında berbat halime baktım...

üzerimde hala okul formam vardı ve saçlarım dağılmıştı,alnımdaki fazla olmasa bile hoşuma gitmeyen sivilcelere,kısa boyuma ve kiloma bakarken bir kez daha kendimin ne kadar çirkin olduğunu düşündüm...halbuki insanlar güzel olduğumu söylerlerdi ama ben inatla çirkin olduğumu düşünürdüm...

İç çekerek banyoya gittim elimi yüzümü yıkayarak saçlarımı taradım ve topuz yaptım...masaya geçerek bir kaç konuyu tekrar ettim ve biraz soru çözerken saatin 8.30 olduğunu fark ettim...çantamı alarak evden çıktım...