Sabah vücudumdaki ağrılarla yatakta kıvrandım,battaniyeye sarılarak yüzümü acıyla buruştururken yeni bir güne uyandığım için lanet ediyordum...

oflayarak yataktan aşağı süründüm,emekleyerek banyoya gittim zar zor yüzümü yıkadıktan sonra boy aynasında vücudumdaki ve yüzümdeki morluklara baktım,gözlerim yaşarırken sinirle kıyafetlerimi giydim,henüz 13 yaşındayken o kadın yüzünden ağlamayacağıma söz vermiştim kendime...

ama canımı acıtıyordu...diğer kızların makyaj malzemelerini süslenmek için kullanırken benim morlukları kapatmak için kullanmam,çok acıtıyordu...

3 kardeşim vardı benden sonra Eda vardı 14 yaşındaydı,sonra Mert12,İsmail en küçüğümüzdü 6 yaşındaydı...onlara çok üzülüyordum ben 6 yaşımdan beri dayak yediğim için alışktım fakat onlar gerçekten etkileniyordu...

bunları düşünürken hazırlandım bir tane tostu alarak yolda yiyerek okula doğru yürümeye başladım...

***

Sınıfa girdiğimde her zamanki gibi sessizce sırama geçtim her yerim ağrıyordu...

Öğlen arası:

Sıla ve Tuğçe'nin ısrarlarıyla bahçede bir yere oturmuş konuşuyorduk...konu nasıl olmuşsa Sıla geçen bir kadı'nın çocuğunu Yolun ortasında nasıl kızdığını anlatıyordu

Sıla:anlamıyorum yani yazık değilmi çocuğa insanların içinde rezil ediyorsun üstüne üstlük çocuğa vuruyorsun,o daha küçük nasıl kıyabiliyorlar anlamıyorum

Tuğçe:anne-baba olmaması lazım bazı insanların sen o çocuğu dövmek için mi doğuruyorsun kim bilir nasıl etkilenmiştir

Onlar bunu konuşurken yüzüm çöktü,yani bir çocuğa vurma düşüncesi bile onlar için çok kötü ve şikayet edilmesi gereken bir şeydi,benim annemin bana böyle davrandığını düşünseler kim bilir ne derlerdi...içime oturdu,gerçekten oturmuştu,benim annem neden böyleydi?

Konuşmanın geri kalanında sessizdim...

Tuğçe:Eee Nehir dün okul çıkışı Çağrı ile ne konuştun?,uzun zamandır seninle ilgileniyor gibi görünüyor haksızmıyım~?

Sıla:dimi son zamanlarda gözü hep sende yani bunu senin dışında herkes fark etti canım

Onlar bana imalı konuşurken göz devirdim

"O yavşak yani sadakatli değil ve üzgünüm şuanda bir erkekle ilgilenemeyecek kadar yoğunum,ve sadece size öyle geliyor!"

Tuğçe göz devirdi

Tuğçe:hadi ama görende dünyanın bütün yükü sende sanır,ne olur bir kerecik denesen

İç çektim,dünyanın yükü bende olmasa bile yinede bir sevgiliye ayıracak vaktim yoktu,omuz silktim ve onlarda fazla üstelemediler...

Geri kalan zamanda okul bitmiş dershaneye gitmiştim ve şimdi çıkmış eve doğru yürüyordum...birden başım dönmeye başladı ışıklar ve renkler birbirine karışıyordu yer sarsılıyor ve deli gibi titriyordum etrafta tutunacak bir yer aradım ama yoktu...Bu artık sıklıkla başıma gelen bir şeydi ve titrediğim yerin sarılması sadece benim kafamdaydı çünkü kimse bunu fark etmiyordu onların gördükleri ortada öylece başını tutan yüzünü buruşturmuş etrafa boş boş bakan bir kızdı...fakat ben biraz durup nefes almaya çalıştım,insanlar öylece yanımdan geçiyor bazıları durup beni azarlayarak yoluna devam ediyordu...birisi bileğimi tutarak beni kenara çekti tanıdık bir ses

"Nehir iyimisin?,neden öyle duruyordun Yolun ortasında?bir şeymiş oldu?"

Konuşan kişi Çağrıydı,o neden buradaydı...Ah doğru ya dershane onların evinin yolundaydı...nefes almaya çalışırken

"İ-iyiyim sadece başım biraz dönüyordu...teşekkürler"

Çağrı bana düşünceli bir sekilde bakarken elini saçlarına geçirdi ve iç çekti

Çağrı:eve tek gidebileceğine emin misin?,geç oldu ve iyi değil gibisin sana eşlik edebilirim

Kafamı hayır anlamında salladım

"İyiyim...gerçekten kendim gidebilirim,teşekkürler ve görüşürüz"

Bunları dedikten sonra arkama bakmadan yürümeye devam ettim...Çağrı ise kaşlarını çatmış arkamdan öylece bakıyordu...