Gözlerimi açtığımda hala aynı pozisyonda yatıyorduk. Kollarımı oynatıp kalkmaya çalıştım. "Of melis! Bir rahat durmuyosun" kollarını gevşetip kalkmamı sağladı ve beni bıraktı. Yanağımdan makas aldı " Çok kasıyorsun be güzelim " neden acabaa?

"ben mi ? Ben ve kasmak ne alaka ."

"Tamam melis. Gel içerde bir şeyler hazırlayıp yiyelim"

Kafamı aşağı yukarı sallayarak onaylayarak yanına gittim.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra tipime bir çeki düzen verdim ve dünkü etkinlik alanına gittik. Arabamı alıp eve geçtim.

Üzerimi giyinip işe gittim. Bazı işleri hallettim eve geçtim ve erkenden uyudum.

¤¤¤

Uyandığımda saat yine 11 olmuştu. Bu aralar rekora koşuyorum geç kalkma konusunda. Boranı aradım.

" Günaydın"

"Gün ayalı çok oldu sanki ama olsun" dağılın boran haklı

"O kadar da değil. Hem ben bir şey sorucam"

"Sor güzelim"

"Bugun antrenmanın yoksa bana gelsene, otururuz. "

"Antenmanım öğleden sonra yok ama kuzeye söz vermiştim." Kuzey onun en yakın arkadaşı. Beşiktaş'ta futbolcu oda.

"Eğer isterse o da gelebilir"

"Tamam. O.zaman geliriz biz."

"Görüşürüz. İyi antrenmanlar"

"Görüşürüz "

Öğleden sonra gelecekleri için vaktim vardı. Markete gittim bir şeyler aldım. Sonra da evde oturmaya başladım.

"

Kapıyı açtığımda karşımda boran ve kuzey vardı.

"Hoş geldiniz"

"Hoş bulduk"

İçeriye buyur ettim. Salonda oturup sohbet etmeye başlamıştık ki kapıma adeta kırılırcasına vurulması başlandı.

"Bu kim ya !" Diyerek ayaklandığımda boran ben bakarım diyip beni oturmuştu. Kuzey de onunla gitmişti. Tabi bende durur muyum peşlerinden bende. Kim böyle çaldı merek ediyordum doğrusu. Boran kapıyı açtığında şaşkınlıktan ağzım açık kaldı.

"E-esra!" En yakın arkadaşım. İyi de ne işi vardı burada. Elinde bavullarla

Bi dediğim üzerine boran ve kuzeyin bakışları üzerime döndü. Esra da benim evimde gördüğü kişilere şaşırmış benzemiyordu.

"Kapıda mı kalayım"

Hemen kendimi toparlayıp içeriye girmesini işaret ettim. Bavulunu alıp içeriye girdi. Elindeki poşetten çilekli sütünü alıp koltuğa oturdu." Esra,noldu niye geldin."

"İstemiyorsun sanırım "

"Ne alaka ya ! Şaşırdım sadece" ben kadar diğerleri de şaşkındı. Esra rahatlıkla sütünü içiyordu.

"Geldim işte. Önemli değil, boş ver." Hiç öyle durmuyordu. Tanıyordum ben esrayı bir şey vardı.

"Ne önemli değil. Tamam ani kararlar alan bir insansın ama bu kadar da değil."

"Of melis. Bitti gitti işte geldim kurtuldum. Düşünme bu kadar."

"Neyi Esra. Allah aşkına söyle!Ne bitti gitti." Gözleri doldu esranın. Asla ağlamazdı ama ne zaman üzülse böyle olurdu.

"Esra anlat " dedim yüzünü elimle tutarak bakışlarını bakışlarıma hapsettim.

"Melis" sesi iyice çatallaşmıştı.

"Melis kerem iyice delirdi son günlerde, rahat bırakmadı beni sürekli peşimdeydi. Sonra "devamı gelmedi. Az çok tahmin edebiliyordum." Sonra evimin önüne geldi sıkıştırdı beni. Yanımda biber gazı olmasaydı" gözleri ellerindeydi. Ah kardeşim be.

Çilekli sütünü sehpaya bırakıp içeriye gitti. Halbuki asla sütünü yarım bırakmazdı. Çok severdi sütü.

Boran ve kuzey izin isteyip bir de bir şey olursa aramamız için tembihleyip gitti. Esra çok neşeliydi. Bu daha korkunçtu çünkü Esra ne kadar üzgünse o kadar gülerdi. Onun hayatta kalma çabasıydı bu. Benden başkası yoktu onun. Ailesinin varlığı yokluğu belli değildi. Bu yüzden kimseye zaafını vermek istemedi. Her an dik durmak istedi.

Ne kadar durumun farkında olsam da hiç bir şey yokmuş gibi davrandım. Bunu istiyordu zaten.

Selamm

Yeni bölüm yorum ve önerilerinizi bekliyorum. Olabildiğince bölüm atmaya çalışıcam. Bayyy