Merhaba!

Keyifli okumalar...

Bölüm Şarkısı: BİR BELA (HANDE YENER)

​...

Arabadan inen kişi ile adımlarım kesildi.

"Barış Abi! Üzerime öyle gelinir mi yaa. Ne kadar çok korktum heberin var mı?"

Sözlerimin ardından yanıma gelip omzuma kolunu attı ve "Özür dilerim güzelim. Sadece minik bir şaka yapmak istemiştim." dedi.

Barış abi arkadaşlarım olan Yiğit Aras ve Alara'nın abisi idi. O beni kardeşi yerine bende onu abim yerine koyardım. Çok iyi anlaşırdık ve aradaki yaş farkına rağmen arkadaş gibi bizimle takılırdı.

"Ayrıca olanları duydum Alara'dan. Eğer sana kötü davranan var ise o evde reşit olduğun an seni yanıma alırım. Sen tek değilsin."

"Teşekkürler abi ama iyi insanlar hiç kötü davranmazlar bana sen merak etme." Aynen çoook iyi insanlar Alisa. O yüzden sana bağırıyorlar sürekli.

"Nasıl merak etmeyeyim sen de benim kardeşimsin Alisa. Benim için Yiğit Aras ve Alara nasılsa sen ve Tolga da öyle. Bir şey olduğu an beni arıyorsun tamam mı?"

"Tamam abi."

"Şimdi nereye gidiyorsun söylede bırakayım."

"Hiç gerek yok abicim ben kendim de giderim."

Sözlerimin ardından kaşlarını çattı ve "Olur mu hiç Alisa söyle hadi bırakayım." dedi.

"Eski evime gidecektim eşyalarımı almaya." Oflayarak söylediklerimden sonra saçlarımı karıştırdı ve beni arabaya ilerletti.

Yola çıktığımızda ise konuşmayı başlatan ben olmuştum.

"Yiğit Aras ve Alara ne yapıyor? Bugün hiç konuşmadık onlarla."

"Alara'nın kuaför randevusu varmış sanırım, o oraya gitti. Yiğit Aras da kendine yeni manita yapmış onunla takılıyor."

Neden kalbime bir sızı saplanıyor? Neden umursuyorum Yiğit Aras'ı?

Radyoda çalan müziğe odaklan Alisa! Yiğit Aras'dan sana ne!

"...

Yakıp yine ışıkları arar mısın o günleri? Bitiyor artık ve bunu çok net görüyorum

​​​​​​Hiç kimseyi seninle aynı tutmak olur mu? Aşk bir keredir bir sonraki aynı yeri bulur mu? Yürüyürek gidiyorum hiç acelem yok ayrılığa Seninkisi bitmiş olabilir benim duygum bir bela"

Araba durduğunda eski evime gelmiştik. Hızla arabadan inip kapıyı çaldık. Kapıyı açan annem -eski annem- ile gözlerimi devirmemek için kendimi zor tutum resmen.

"Ne var, niye geldin?"

Ağzındaki sakızla birlikte söylediği kelimelerle sinirim kat ve kat arttı resmen.

"Eşyalarımı almaya geldim. Çok meraklı değilim size. Bi çekil şu kapıdan." diyerek onu kapıdan iteledim ve evin içerisine girdik.

Odama ilerlediğimde içeride gördüklerimle neredeyse kalp krizi geçirecektim.

Odamda; kitaplığımda bulunan bütün kitaplarım parçalanmış bir şekilde yerde duruyordu. Hatta kıyafetlerimden birkaçı -ki en sevdiğim kıyafetlerim- kesilmiş bir halde aralarındaydı.

Gözlerimden akan yaşlar ile birlikte daha fazla ayakta duramayarak kitaplarımın yanına çöktüm.

Arkamdan gelen Barış abi beni tutmaya çalışsa da şuan çok kötü bir zamanlamaydı.

Yazardan;

Yere çökmüş bir şekilde ağlayan Alisa ve onu sakinleştirmeye çalışan Barış'a baktı genç adam. Bu yaşananlar kendisinin suçuydu. Alisa'nın hiçbir suçu olmamasına rağmen böyle bir şey yapmıştı.

"Ne oldu? Çok mu üzüldün Alisacık? Aaaa senin en değerlin kitaplarındı ama değil mi? Kim yaptı acaba bunu?"

Söylenerek Alisa'nın yanına yaklaşmaya başladı genç adam.

Duyduğu sözler ile birlikte hemen ayaklanan Alisa onun karşısına dikildi.

"Sen tam bir beyin yoksunusun. Biliyordun benim kitaplarımı çok sevdiğimi o yüzden yaptın. Senin yaptığına adım kadar eminim!"

"Ben yapmış olsam bile kanıtlayamazsın. Hadi bir kanıt buldun diyelim bu neye yarar ki? Kim umursar senin şu çöp yığınlarını!"

Üvey abisinden duyuduğu sözler ile birlikte iyice sinirlenen Alisa'da artık tüm ipler kopmuştu. Hızla bir atakta bulunup karşısındaki kişiye vurmaya çalıştı ama beline dolanıp onu geriye çeken kollar tarafından engellendi.

Barış Alisa'yı geriye alıp kendisi dikildi adamın karşısına.

"Bak kardeş şuradan çık git yoksa gerçekten elimde kalırsın!"

"Allah Allah. Hadi bir dene bakalım kim kimin elinde kalıyormuş!"

İyiden iyiye sinirlenen Barış tam bir atakta bulunacakken Alisa'nın üvey annesi ortamı bozdu.

"Eeee yeter artık ama canım! Ne alıcaksanız alın ve çıkın evimden. Sizin yüzünüzden tüm huzurumuz kaçıcak!"

Barış sakinelşmek için birkaç saniye tanıdı kendine. Bu sırada karşısındaki adam da odadan çıkmıştı.

Biraz olsun sakinleştikten sonra Alisa'nın yanına ilerledi Barış. Genç kızı ağlar bir halde görünce hızla yanına eğilip sakinleştirmeye çalıştı. Fayda etmeyeceğini bilmesine rağmen.

"Alisa abicim tamam ben aynılarını alırım sana lütfen daha fazla hırpalama kendini. Ağladığın şey kitap olsun güzelim. Alırım ben sana."

"Ya abi benim en sevdiğim kitaplarımdı. Ben onlara ne yaptım, ne zarar vardım de bana bunu yapıyorlar? İlk defa yaptıkları bir şey de değil üstelik. Birkaç kere daha tekrarlamıştı bu olay."

...

Barış Alisa'yı biraz olsun sakinleştikten sonra eşyalarını toplayıp o evden ayrıldılar.

Ama Alisa'yı çok üzecek olaylar bekliyordu.

...

Öncelikle bölümü neden bu kadar geç attığımı açıklayayım.

Zaten bazılarının yorumlarına cevap olarak yazmıştım. Uygulamaya girişlerimde sürekli bir sıkıntı oluyordu ve uygulama yazdıklarımı siliyordu. Aynı şekilde bir sürü ödevlerimde olduğu için bölüm bir ayı geçkin bir süredir aksadı. Tekrardan özür diliyorum 🙏

Bir sonraki bölümü büyük ihtimalle haftaya atmaya çalışırım.

Görüşmek üzere...