"Baran bir haber var mı Rojinden ?"

Hastaneden taburcu olup eve gelmiştim. Kurşun neyse ki sıyırıp geçmişti. Hâlâ hayattaydım. Ama Rojinime kavuşamadıktan sonra ha nefes almışım ? Ha ölmüşüm ne önemi vardı ? Odada telefon görüşmeleri yapan kardeşimi dinledim bir yandan da meraklanıp sürekli sorular soruyordum. Ama Baran beni es geçip telefonla hararetle konuşmayı sürdürüyordu.Arnaz aşiretinde gizli adamlarımız vardı. Ve Baranın arkadaşlarıydı. Düşman aşiretimizin içine tanıdık sokmak bizim için avantajdı. Bizim hakkımızda ne düşünüp ne planlayacaklarını adamlarımız hemen arayıp bilgi veriyordu. Arnazlara adam sokma işini halam öldükten sonra babam tedbir amaçlı göndermişti. Ve hepsi de genç çocuklardı benden de küçük. Telefon konuşması biten Baran nihayet bana döndüğünde sorduğum soruyu yine tekrar ettim.

" Bir haber var mı Baran ?"

" Yok abi."

" Nasıl yok Baran ? Rojin konakta değil mi ? "

Baran derin bir nefes çekti içine .

"Hayır abi babası Halil, kızı evleneceği güne kadar başka bir konağında kapalı tutuyormuş ."

" Alçak Herif. İşi bozulmasın diye tedbiri elden bırakmamış . Halil'in konağını bulmak samanlıkta iğne aramak gibi. Tıpkı bizim gibi Mardin ve Diyarbakır da bir sürü konağı var. Ama Rojin hangisinde ? İşte asıl problemimiz bu Baran ."

" Evet abi. Ama merak etme bulacağız polis tanıdıklarımıza sordururum. Fazla uzamadan çözeriz bu işi."

Yataktan kalkıp acıyla inlerken Baran' ın sesiyle ona döndüm yavaşça bir yandan da elim karnımda ki dikişe gitmişti.

" Abi napıyorsun yeni çıktın hastaneden ? "

" Böyle elim kolum bağlı oturacağımı düşünüyorsan Abini hiç tanımamışsın Baran ! Rojin kayıpken , hemde 2 gün sonra evlendirilecekken ben burda oturamam ."

" Abi böyle nasıl yürüyeceksin ? Baksana ayakta zor duruyorsun ?"

" Bana bir tane tekerlekli sandalye ayarla o zaman çok konuşma ! Olmadı yerde sürünerek bile giderim. Ama bu odada daha fazla boş boş oturamam."

Karnımda ki ağrıyla yatağa tekrar düşerken , Baran beni onaylayıp odadan çıkmıştı bile.

Şu an Rojin neredeydi ? Kiminleydi? Kiminle evlenecekti ? Aklımda ki deli sorular beraberini takip ederken , kapının açılması ile Baran bir tane tekerlekli sandalyeyle karşımda bitmişti. Ayağa kalkıp sandalyeye bindiğimde Baran da arkamda tekerlekli sandalyemi sürüyordu .

" Bunu nerden buldun ?"

" Bizim Revirden aldım."

" iyi yapmışsın. Hadi gidelim ve Rojini bulalım Baran."

" Bulacağız abi sen merak etme."

******

Karakoldan çıkarken, eli boş döneceğimi hiç düşünmezdim. Rojinin telefonun sinyaline ulaşılmıyordu. En azından bir kısmına bile . Halil Arnaz kızının telefonunu kırmış olamalıydı. Ben öfkeyle sigaramı içerken Baran yanımda beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

" Abi merak etme. Bulacağız."

" Sen bu dediğine inanıyormusun Baran ?"

Baran tam cevap verecekken telefonumun çalması ile lafı kesilmişti. Telefonu açıp kulağıma götürdüğümde karşı taraftaki ses oldukça kısık geliyordu .

"Azad Barzanla mı görüşüyorum?"

" Evet benim, siz kimsiniz?"

" Ben Rojinin arkadaşıyım. Sizden bahsetti hep ." Rojini evlendirecekler Azad bey ! Babası onu bir yere kapattı. Sizi aramam için alelacele götürülürken numaranızı elime yazmıştı. Yardımınız lazım. Sizin yardım edeceğinizi söyledi bana."

Suratım dünden beri ilk kez Rojinin ismini duymamla ışıldamıştı . Kendimi toplayıp telefonun diğer tarafında ki yabancı sesle konuşmaya devam ettim.

"Nereye gitti ? "

" Tam bilmiyorum ama sanırım konağın ismi Hebari Konağı."

" Tamam sağol "

" lütfen bana da haber verin "

Telefonu kapatıp Barana döndüğümde gülümseyen suratlarımızla birbirimize bakıyorduk. İkimizin ağzından çıkan tek söz de bu olmuştu

"Bulduk."

Daha sonra yola çıktık. Arkamızda da adamlarımız arabalarıyla takipteydi. Hebari Konağı çok şükür ki bulunduğumuz konuma yakındı. Yarım saatin ardından konağa vardığımızda , Baranın arabadan inip beni indirmesini bekledim. Ama o indirmemişti bile onun yerine kapımı açtı.

" Abi bu hâlde gelemezsin. Sen bizi burda bekle biz arkadaşlarla hallederiz. "

" Hayır geleceğim Baran."

" Hayır abi olmaz. Sen burda otur biz geleceğiz. Söz veriyorum Rojin yengemle birlikte döneceğiz."

Bir şey dememe fırsat vermeden konağa doğru ilerlerken ardından adamlarımız da takipteydi. , burda oturup sadece izlemek canımı yakıyordu. Barzan topluluğu hâlimi görse acırlardı. Koskoca Azad Barzan burda oturmuş iyi haber bekliyordu. Düşüncelerimden sıyıran ses, üç el ateş sesiydi. Korku ile konağa bakarken hiç bir şey göremiyordum ne bir hareketlilik ne de bir ses ? Korku dolu gözlerle Konağı incelerken kalbime inen acı his kötü şeylerin olduğunun bir habercisiydi sadece...

Bölüm sonundan herkese merhaba,🫂 Bölüm hakkında düşünceleriniz ve yorumlarınızı yorumlarda yazın lütfen oy vermeyi unutmayın lütfen 💞 Sizce yeni bölümde neler olacak neler bekliyor bizi ? Yeni bölümde görüşmek üzere hoşçakalın 🫂