Silah sesleri kesildiğinde, içimde oluşan korku da bir çığ gibi büyüyordu. Arabadan inmeyi nihayet becerebildiğimde, karnımı tutarak konağın kapısına ilerliyordum. Vucumda ki acı , korkumun yanında hissizleşmişti. Konağın kapısını açtığımda karşımda beliren ilk yüz Rojin olmuştu.

Rojin ?

Adını dememle , ve beni görmesiyle gözyaşları usul usul aktı yanaklarından, büyük bir hızla bana sarıldığında, kollarımla sardım kendime sevdiğim kadınımı.

Çok korktum Azad. Sana bir şey olacak diye çok korktum.

Sakin ol Rojin bak ben buradayım.

Benden ayrılıp , tekrar gözlerime baktı. O aşık olduğum gözleri gözlerimle buluştuğunda içimde oluşan o ılık esinti yine kendini göstermişti.

Abim , seninle buluşacağımız gün beni takip etmiş. Her şey benim yüzümden oldu Azad. Dikkatsizliğim yüzünden az daha seni kaybedecektim.

Yüzünü ellerimin arasına aldığımda , bana bakması için elimle hafifçe çenesini kaldırdım. Gözleri gözlerime iliştiğinde ağlamaklı gözlerle bana bakıyordu.

Geçti, gitti artık. Bak buradayım . Yanındayım, seni asla bırakıp gitmem.

Eğer gidersen , bende hemen peşinden gelirim Azad Barzan bunu kafana kazı!

Gülerek , tekrar sevdiğim kadını göğsüme bastırdığımda bana Sıkıca sarılmıştı. Kulağına doğru eğildim , ve kimsenin duymasını istemeyip önemli bir sır verecekmiş gibi eğildim ona doğru .

Sende bunu bil Rojin Arnaz, Seni bıraktığım gün bil ki o gün ölmüşümdür.Ama hâlâ hayattaysam ve nefes alıyorsam , bil ki seni benim elimden kimsenin almaya gücü yetmez!

Rojinin arkasından Baranı görmemle rahat bir nefes vermiştim. Çok şükür kimseye bir şey olmamıştı.

Baran iyi misin ?

İyiyim abi. 8 kişi vardı adamlarımız ile hallettik. Ama ..

Ama ? 

Mikail !

Ne olmuş Mikaile Baran ?

Vuruldu abi.

Ne ? Peki durumu iyi mi ?

Öldü abi.

Sesli bir şekilde küfür ederken, Rojine arabaya gitmesini söyledim. Rojin yanımızdan ayrılırken, Baran ve ben baş baş kalmıştık.

Cenaze için gereken ne varsa her şeyi halledin. Ne eksik ne fazla . Herşey tam olsun.

Tamamdır abi.

Arabaya doğru ilerlerken , Baranın sorusuyla sinirle kaskatı kesildim.

Abi şimdi Halil, kızını aramaya gelirse ne olacak konağa?

Konağa dönmeyeceğiz Baran. İstanbula gidiyoruz.

Baran cevabımla oldukça şaşırmıştı.

Ne ? Abi biz İstanbulda ne yaparız ? Tanımadığımız koskoca şehir!

Mecburuz Baran! Sen söyle şimdi bana ? Gelecek misin gelmeyecek misin ?

Abi seninle her yere gelirim biliyorsun. Ama Rozelin bensiz ne yapar? Karımı tek başına bırakamam.

Tamam o zaman biz gideriz Rojinle. Sende ailemizin başında durursun Baran!

Baran cevabım ile sıkıntılı bir nefes vermişti. Ama ne söylerse söylesin kararımdan vazgeçerimeyeceğini bildiği için sadece kafasıyla onayladı beni. Arabaya doğru ilerlerken havaya sıkılan silah sesiyle , baranı çekip arabanın arkasına saklanmıştık. Belimde ki silahı çıkarırken , baran çoktan sıkmaya başlamıştı.

Benim kızımı , Rojinimi benim konağımdan kaçırabileceğini düşündün he Azad Barzan !

Duyduğum ses ile içimi öfke sararken , gizlendiğimiz arabanın arkasından çıktım. Düşmanım tam karşımda , ve arkasında ki iri gövdeli adamlarıyla etrafımızı çevirmişti. Yanlış bir hareketim , Baranı tehlikeye atmak demekti. İyi düşümeliydim. Eğer onu sinirlendirirsem buradan ne ben ne de kardeşimi sağ çıkarırlardı. Korkum kendime değildi, Baran'dı benim korkum, onun geride bırakacak bir ailesi vardı, karısı ve kızı. Benim ise Rojinden başka ailem yoktu. Baran saklanmam için yalvarsada onu dinlemeyip, Halil Arnazla karşı karşıya gelene kadar ona doğru yürüdüm . Cesaretim onu şaşırtmış olacak ki sinir bozucu sesiyle konuşmaya başladı.

Vay vay , vay ! Barzanların veliahatı kendini ailesi için siper edip , karşıma dikiliyor. Ne acı bir durum ama !

Kızımı indirin arabadan Turan !

Halilin adamları arabaya doğru ilerledi. Ve Rojini arabadan indirdiler. Babasının yanına götürdüklerinde Halil Arnaz kızını öfkeyle kolundan tuttu.

Seni ahlaksız !Seni fahişe!Arnazların yüz karası!

Lafını bitirir bitirmez , Rojine attığı tokadı ile Sevdiğim kadın yere yığılırken , hızla öne atılmıştım. Ama attığım adım, Halilin adamlarının kolumdan tutmasıyla sona ermişti. Rojin burnundan akan kanı silerken nefretle Halile baktım.

Ulan alçak herif! Bir insan kızına bunu nasıl yapar!

Halil sözlerimden hiç etkilenmemişcesine sırıttı.

Kızım mı ? Böyle kızım yoktur artık benim! Aile namusumuzu iki paralık etmiştir! Gizli gizli seninle buluşarak , bana karşı gelerek!

Biz sadece birbirimizi sevdik Halil Arnaz. Sizin düşmanlığınıza rağmen de olsa !

​​Sözlerim yine onu gülümsetti.Bu adam gerçekten de psikopattı.

Sevgi mi ?

İğrenç kahkahasıyla gülerken arkasında ki adamları da ona eşlik ediyordu. Gözlerim Rojinimi bulurken hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Onu bu hâlde görmek sanki kızgın demirle boğazımı düğümlemişler gibi hissettiriyordu.

Sevginiz aşiretin önünde bir sinek kadar hükümsüzdür.

Yanılıyorsun , bizim sevgimiz bütün aşiretinizden daha kuvvetli.

Öyle mi Azad ? Peki tamam kanıtla o zaman.

Anlamsız gözlerle bakarken , o hemen lafına devam etmişti.

Babana ihanet et! Kızımı al senin olsun!

Ne dedin ?

Dediğimi duydun Azad! Eğer babana ihanet edersen , kızımı alırsın! Ama yok , ben babama ihanet edemem , yapamam dersen de , kızımın başkasının karısı olmasını hazmedip defolup gideceksin hayatından! Şimdi kararını ver Azad Barzan ! Namlunun ucunda sen varsın ! Cevabını diyesin!