Evet bir bölümle daha karşınızdayım.❤️Bu bölüm biraz duygusal olacak ama...

Umarım ki hoşunuza gider,şimdiden keyifli okumalar.🤗

Kaan ile eve birlikte gelmiştik.Kaan beni evine çay içmeye davet etmişti,ben de bu teklifini geri çeviremedim.Kaan'ın evine gelmiştik ve Kaan çoktan çayları hazırlamış ve servis etmişti.Kaan ile karşılıklı sohbet ederek çay içiyorduk.

Kaan izlediği filmleri anlatıyor,ben ise okuduğum kitapları.

Sevdiğimiz şeyleri birbirimize anlatmak kadar zevk veren bir şey yok bence. Eminim ki Kaan da benimle aynı fikirdedir.

Kaan en son küçüklüğünde yaşadığı komik bir olayı anlatınca dayanamadım ve şu soruyu sordum.

Derya:Şey Kaan özel değilse,annen ve baban neredeler?

Kaan'a bu soruyu sormam ile birlikte Kaan gözlerini halıya dikti ve sustu.Bir elini yumruk yapıp diğer eliyle ovalamaya başladı.Bir bacağını ise bir aşağı bir yukarı hızlıca sallıyordu.

Kaan'a yanlış bir soru sorduğumu fark edip ne yapabilirim diye düşünmeye başladım.

Uzanıp Kaan'ın yumruk yaptığı elini tuttum.Kaan elini tutmam ile birlikte önce ellerimize baktı sonra ise başını kaldırıp bana baktı.Ben ise konuşmaya başladım.

Derya:Kaan ben özür dilerim.Seni üzmek istemedim.Özelse ve anlatmak istemezsen saygı duyarım.Yine gelip anlatmak istersen saygı ile dinlerim. Tıpkı senin dediğin gibi seni sadece dinlemem anlamaya da çalışırım ve anlarım da.Bunu sakın unutma. Gerçekten çok özür dilerim...

Konuşurken,Kaan'ı üzdüğüm için üzüntüden yüzüne bakamamıştım ama şimdi gözlerimi çevirip Kaan'a baktığımda onun bir deniz kadar güzel olan mavi gözlerinin dolduğunu ve bana acıyla tebessüm ettiğini gördüm.

Kaan burnunu çekti.Kendini toparlamaya çalıştı.Elinin tersiyle gözyaşlarını sildi ve konuşmaya başladı.

Kaan:Sen beni üzmedin.Özür dilemene gerek yok.B-ben sana teşekkür ederim Derya.Ben hiç kimseden bu kadar güzel teselli cümleleri duymamıştım. G-gerçekten uzun zamandır kendimi bu kadar değerli hissetmemiştim.Teşekkür ederim.

Kaan'ın gözünden bir damla yaş düştü ve Kaan o gözyaşını da sildi.Ben Kaan'a acıyla tebessüm ederken Kaan konuşmaya başladı.

Kaan:Annem...B-beni doğururken ölmüş.Babamsa annem b-bana hamile kaldıktan sonra annemi doğuma yakın terk e-etmiş...Ben her ikisinide hiç görmedim,hiç...

Kaan ağlamamak için kendini çok zor tutuyordu.Kendini ağlamamak için sıkıyordu ve bu yüzden yüzü kıpkırmızı olmuştu.Gözlerindeki o güzel deniz, dolmuş ve taşmak için yer arıyordu.Kaan ise o gözyaşlarını akıtmamak için ayrıca bir çaba sarf ediyordu.Bunu fark ettim ve Kaan'a yapması gerekeni söyledim.

Derya:Bırak.

Kaan:N-neyi?

Derya:Gözyaşlarını b-bırak.Zorlama kendini.Bırak da düşen sen değil,senin gözyaşların olsun...

Kaan dayanamadı ve yanıma gelip bana sıkıca sarıldı ve ağlamaya başladı.Kaan'a sarıldım ve Kaan ile birlikte ben de ağlamaya başladım.

Belki de saatlerce oturup,birbirimize sarılarak,saatlerce ağlayabilirdik ama yapamazdık.

Acılarımız bir bataklıktı ve biz içinde dönüp durdukça daha da çok batardık...

Kaan benden ayrıldı ve hızlıca gözyaşlarını sildi.Sonrasında konuşmaya başladı.

Kaan:Teşekkür ederim.Herşey için.

Derya:Birşey yapmadım ki.Yine de rica ederim.

Kaan:Sende a-anlatmak ister misin?

Kaan'ın bu sorusu ile bir an duraksadım.

Anlatmalı mıydım yoksa susmalı mıydım?Kaan'a güveniyordum ama uzun zamandır kimseyle oturup da dertleşmemiştim.Hele ki böyle bir konuyu oturup konuşmamıştım ve şu anda konuşmalı mıydım?Bilmiyordum.

En sonunda Kaan'a anlatmaya karar verdim.

Derya:B-bugünlük bu kadar hüzün yeter demezsen...

Kaan:Demem.Biliyorum ki ben yeter desem bile senin içinde bu a-acı yaşamaya devam edecek.Ben ise bunu bile bile seni susturup,seninle burada oturup anlattıklarıma veya anlattıklarına gülemem.A-anlat lütfen Derya.

Şu anda tam bir kez daha iyiki Kaan gibi bir insanla tanışmışım diyorum.İyiki...

Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım.

Derya:Benim annem de babam da b-ben çok küçükken ölmüşler.Ben iki,üç yaşlarındayken t-trafik kazası sonucunda...

Sustum.Gözyaşlarımı tutamadım ve hıçkırıklarla ağlamaya başladım.Kaan beni kolunun altına alıp sarıldı ve omzumu sıvazlamaya başladı.

Kaan:Şşş t-tamam.Sakin ol Derya.A-anlatmak istemezsen anlarım seni.Veya ne zaman anlatmak istersen beklerim seni.

Burnumu çektim ve Kaan'ın kolları arasında anlatmaya devam ettim.

Derya:B-bizim zaten çok bir akrabamız yoktu.Teyzem beni pek sevmezdi.Annem ile babam ölünce bana bakabilecek tek teyzem kalmıştı. O da beni istemiyordu.Beni yetimhaneye bıraktı ve ben yetimhaneden o-on yaşımda ayrıldım.Bir baba beni evlat edindi.

Ağlamam bir anda şiddetlendi ve bağırarak,hıçkırıklarla ağlamaya başladım.Kendimi durduramıyordum. Kaan bana tamamen sarılmış, saçlarımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Kaan:T-tamam geçti.Şşş tamam.A-anlatma,ne yaşadıysan lütfen şimdi anlatma.Sonra istersen anlatırsın ama bugün a-anlatma.

Ben ise Kaan'ı dinlemedim ve cesaretimi toplamışken herşeyi anlatmaya karar verdim.

Derya:B-beni evlat edinen baba beni meğersem h-hizmetçi gibi kullanmak için evlat edinmiş.B-ben o yaşımda ütü yapmayı,çamaşırları elde yıkamayı ö-öğrenmiştim.B-ben elimde yıkardım çamaşırları ama bir leke g-görsün hemen ceza verirdi.

Kaan:O-olanları anlatma,bak anlattıkça kötü oluyorsun.

Derya:B-beni anca benim sığabileceğim kadar küçük bir odaya kapatırdı.O-oda karanlık olurdu ve hep nem kokardı.Ben r-rahat nefes alamazdım.O odada saatlerce aç,susuz kalırdım.Beni ilk kapattığında çocuk aklı ya bende ki de,saklambaç o-oynayacağız,beni saklıyor sandım...

Uzun bir süre içeride beni bulmasını bekledim.E-en sonunda nefes alamamaya başlayınca s-seslendim.Beni bulsun da ç-çıkarsın diye.

Kafamın içinde o an canlanmaya başladı.Kendi sesim kafamın içerisinde yankılanıyordu.O anı sanki tekrar yaşıyormuşum gibi sesli bir şekilde söylemeye başladım.

Derya:Baba,oyun bitti sen k-kazandın.Hadi çıkar beni!B-baba çıkar beni n-nefes alamıyorum.

Derin nefesler almaya çalışıyordum.Ve o an ki söylediklerimi tekrarlamaya devam ediyordum.Kaan ise ağlıyordu ve bana sıkıca sarılmış,başımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Kaan:T-tamam Derya'm ne olur.

Bağırarak o an ki söylediklerimi tekrar ediyordum.Kendimi kontrol edemiyordum.

Derya:BABA,Ç-ÇIKAR BENİ NE OLUR!

Kaan:D-Derya'm sakin ol,bak g-geçti.Yanımdasın,güvendesin.Benimlesin ve söz veriyorum hep benimle olacaksın.Ne olur üzme kendini.

Susmuştum.Kaan'ın kolları arasında ağlıyordum.Kaan saçlarımı okşuyor,saçlarımdan öpüyor ve beni sakinleştirmek için büyük bir çaba sarf ediyordu.

Şimdi daha iyiydim,sakinleşmiştim. Derin bir nefes aldım ve sakince konuşmaya başladım.

Derya:Sonra ise b-bayılmıştım.Ben bayıldıktan sonra gelip beni buldu ama o zaman çoktan oyun bitmişti.O zaman anladım ki bu adam benim babam değil,olamaz,olmamalı...

Kaan:O şerefsizi bir bulsam yaşatmam.Yaşatmayacağım.

Derya:O ne d-demek?

Kaan bana cevap vermek yerine bana daha da sıkı sarıldı.

Başarmıştım,geçmişimi anlatmıştım...

Kaan bana sarılmayı bırakıp yüzümü avuçlarının arasına aldı ve kendisine bakmamı sağladı.Kaan'a baktığımda gözlerinin dolu olduğunu gördüm.

Gözümden bir damla yaş akarken Kaan baş parmağıyla gözyaşımı sildi ve fısıltıyla konuşmaya başladı.

Kaan:Sana söz veriyorum bugünlerini sana unutturacağım.S-sana söz veriyorum artık yalnız olmayacaksın.Ben hep y-yanında olacağım.Sana söz veriyorum...

Başımı salladım ve Kaan'a sımsıkı sarıldım.Kaan da bana sıkıca sarıldı...

Orada öylece birbirimize sarılarak gözyaşlarımızı akıttık...

Acılarımızı gözyaşlarımızla boğmak,yok etmek istercesine ağladık...

Evet canlar.Duygusal bir bölümün daha sonuna geldik...🥲

Umarım ki beğenmişsinizdir.Yorum yaparsanız çok sevinirim.🤗

Beni instagramdan takip etmek isterseniz:1.kitap.sevdalisii

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere, hoşça kalın.❤️