Evet canlar.Yeni bölüm geldii.Bir önceki bölüm için gösterdiğiniz ilgi ve sevgi için her birinize ayrı ayrı teşekkür ederim.💖💖💖

Bu şarkının tam anlamıyla bu bölüme uyduğunu düşünüyorum,umarım ki seversiniz.😊

Bu bölümü de umarım ki keyifle okursunuz.Keyifli okumalar diliyorum.🤗💖

Kaan:Ne?

Herkes susmuş benden herhangi bir tepki,cevap bekliyordu.Etrafımda yavaşça tam bir tur döndüm ve herkesin bize daha doğrusu bana baktığını gördüm.Bu beni çok rahatsız etmişti ve düştüğüm durumdan ve az önceki yaşananlardan dolayı gözlerim dolmuştu.

Ne yapmam gerektiğine karar veremedim ve ağlayarak,koşarak binadan çıktım.Arkamdan Kaan'ın bana seslendiğini duyuyordum ama utancımdan dönüp bakamıyordum bile.

Nefes nefese kalana kadar koştum ve üniversite binamızın önündeki tenha yolda durup soluklanmaya çalıştım.Hem ağlıyor hem de nefes almaya çalışıyordum.

Arkama dönüp baktığım sırada Kaan'ın yanıma vardığını gördüm.Utanarak tekrardan önüme döndüm ve ağlamaya devam ettim.Koşmak,uzaklaşmak istiyordum ama koşacak mecalim kalmamıştı.

Kaan yavaş adımlarla,sanki bir kediyi ürkütmekten korkuyormuş gibi karşıma geçti.Ben ise başımı önüme eğmiş sessiz sessiz ağlamaya devam ediyordum.

Kaan sessizce konuşmaya başladı.

Kaan:İyi misin diye soracağım ama gördüğüm kadarıyla öyle değilsin.Sarılmak ister misin?a

Kaan'ın şefkatle çıkan sesine dayanamadım ve başımı kaldırıp dolu gözlerle Kaan'a baktım.Kaan'a baktığım sırada Kaan bundan cesaret almış olacak ki birkaç adım daha attı ve tam karşımda durup beni kendisine doğru çekti ve başımı göğsüne yaslayıp bana sarıldı.

Kendimi güvendiğim,bu dünyada evim olan kolların arasında hissettiğim an ağlamam şiddetlendi.Kaan ise çenesini başıma yaslamış saçlarımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Kaan:Tamam,şşş.Özür dilerim,özür dilerim Derya'm.

Kaan'ın neden özür dilediğini anlayamamıştım.Derin bir nefes aldım ve başımı kaldırıp Kaan'a baktım.Titreyen sesimle konuşmaya başladım.

Derya:Neden özür diliyorsun?

Kaan başını eğdi ve bana baktı.İşte tam o sırada Kaan'ın da gözlerinin dolduğunu gördüm.Kaan'da titreyen sesiyle konuşmaya başladı.

Kaan:Seni koruyamadım.Gece bana sizi izlememi söyledi ve zorla beni tuttu.Seni o halde gördükçe perişan oldum ama kendimi değil salak gibi Gece'yi dinledim.Kendimi dinleseydim seni o herifin elinden alır ve uzaklaştırırdım.Ama ben uzaklaştırmak yerine sizi dinledim ve konuştuklarınız seni mahvetti.Özür dilerim Derya'm.Çok özür dilerim...

Derya:Senin bir suçun yok.Beni,beni insanların hepsinin bize odaklanması rahatsız etti.Ama en çok siz yokken Toprak'ın bana söyledikleri beni mahvetti.Güçlü durmaya çalıştım ama aslında deli gibi korkuyordum.Toprak en son kolumu da tutunca ağlamamak için kendimi çok zor tuttum.Sonra siz varken söylediklerim ve herkesin beni izlemesi...Utancımdan ve az önce yaşananlardan dolayı hissettiğim korku sebebiyle ağladım.

Kaan benden uzaklaştı.Ben ise dolu gözlerimi Kaan daha fazla görmesin diye başımı önüme eğmiş Kaan'ın herhangi bir şey söylemesini bekliyordum.

Kaan elini uzatıp baş parmağı ile hafifçe çenemi tutup başımı kaldırdı ve kendisine bakmamı sağladı.

Mahçup olmuş bir şekilde Kaan'a bakıyordum.O sırada Kaan söze girdi.

Kaan:Peki sana izin verirsen bir soru sorabilir miyim?Cevap vermek zorunda değilsin.

Derya:Sorabilirsin.

Kaan derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

Kaan:Sırf Toprak'ı başından savmak için mi bana aşık olduğunu söyledin?

Bu soruyu sormak Kaan'ın en büyük hakkıydı ve cevaplanması gereken bir soruydu.Derin bir nefes aldım ve bütün cesaretimi toplayıp konuşmaya başladım.

Derya:Sana gerçekten aşığım.Ve ben bunu orada Toprak'a söyledikten sonra çok iyi anladım.Bu bir itiraftı kendime ve herkese...

Kaan elini çenemden çekti ve elini ensesine koyup ensesini kaşıdı.Sonrasında derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

Kaan:İşte bunu bekliyordum.

Derya:Anlamadım?

Kaan:Sabah sana seni hep beklerim ve hatta bekliyorum demiştim ya işte bunu bekliyordum.Bana aşık olduğunu senden duymayı bekliyordum.

Başımı şaşkınlıkla kaldırıp Kaan'a baktım.Şaşkınlıkla konuşmaya başladım.

Derya:Gerçekten mi?

Kaan:Tabii Derya'm.Ben baştan beri seni bekledim ve söylemeseydin daha beklerdim de.

Derya:Neden sen itiraf etmedin?

Kaan:Seni korkutmaktan ve benden gitmenden korktum.

Buruk bir tebessüm sundum ve konuşmaya devam ettim.

Derya:Ben sende kendimi bulmuşum,insan kendini bulduğu yerden gitmez ki.Gidemez ki.

Kaan da bana buruk bir tebessüm sundu ve tam karşımda durup gözlerimin içine baktı.Ve o güzel sözcükleri fısıldadı.

Kaan:Bende sana aşığım Derya Güneş.Hayatıma bir güneş olarak doğdun ve o kadar güzelsin ki asla batıp gitme benden.

Derya:Bende sana aşığım Kaan Parlak.Bu güneş parlaklığını senden alıyor.Sen gidersen bir hiç kalır bu güneş.Sen gidersen bir anlamı kalmaz bu güneşin.Bırakıp gitme güneşini olur mu?

Kaan:Her zaman yanında olacağım.

Derya:Her zaman.

Kaan ile birbirimize buruk bir tebessüm sunduk ve birbirimize tekrardan sarıldık.

Kısa bir süre sonra birbirimizden ayrıldık.İkimizin de yüzünde aptal bir sırıtış vardı.Eskiden bu sırıtışı tek başıma sergiliyordum ama şimdi ise sevdiğim adamla birlikte karşılıklı birnirimize bakıp sırıtıyorduk.Bu mükemmel bir histi.

İlk konuşan Kaan oldu.

Kaan:Eve gitmek ister misin?

Derya:Evet ama sen derslerden geri kalacaksın.

Kaan:Son bir ders kaldı zaten,ben halladerim.Sen merak etme.

Derya:Tamam o zaman gidelim.

Kaan elini uzatmış ve elini tutmamı bekliyordu.Büyük bir tebessümle önce Kaan'a sonra ise uzattığı eline baktım ve elini sımsıkı tuttum.

Kaan onun elini tutmam ile birlikte ellerimizi hafifçe sıktı ve ellerimizi havaya kaldırıp gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.

Kaan:Gidelim,sevgilim.

Bu sözü ilk Kaan'dan duyuyor olmak benim için o kadar özeldi ki...

Kaan ile birlikte arabaya bindik ve eve doğru yol aldık...

Kaan ile birlikte binaya giriş yaptığımız sırada Kaan konuşmaya başladı.

Kaan:Güneş'im istersen bana geçelim.Hem ben senin o çok beğendiğin kahvemden yapayım,hem de sohbet ederiz.

Derya:Olur geçelim sevgilim.

Kaan:Önden buyur sevgilim.

Kaan'a tebessüm ettim ve bana yol vermesiyle birlikte binamıza giriş yaptım.Ardımdan Kaan da binamıza girdi ve birlikte asansöre doğru ilerledik.Kaan asansörün önünde durdu ama çağırmak için tuşa basmadı.Tam ne olduğunu soracaktım ki Kaan benden önce davranıp söze girdi.

Kaan:Asansöre binebilir misin?

Derya:Oturduğumuz kattan dolayı uzun bir süre içerisinde kalmadığım için evet, binebilirim.Ama on iki katlı bir binanın son katında olsaydık binemezdim.

Kaan:Tamam o zaman,sorun yoksa binebiliriz.

Kaan'ın benim için bu soruyu sorması bile çok önemliydi.Bu durumu düşünmesi içimde minik bir tebessüm oluşturdu.

Kaan asansörü çağırmıştı ve asansör gelmişti.Birlikte asansöre binip kendi katımıza çıktık.Asansörden inip Kaan'ın evine geldiğimizde salona geçip oturdum.

Kaan mutfağa geçip kahve yapmaya başladı.Kısa bir süre içerisinde Kaan kahvelerimizi yapıp getirdi ve birlikte yan yana oturmuş kahve içerek sohbet etmeye başladık.

Kaan:Evet.Sana bir soracağım Güneş'im.

Derya:Tabii,sor sevgilim.

Kaan:Bana aşık olduğunu ilk ne zaman anladın?

Derya:Bugün.

Kaan:Bugün mü?

Derya:Evet,bugün dedim ya.Ben sana karşı herkese hissettiğimden daha farklı duygular hissediyordum ama bir türlü bu duyguların ne olduğunu çözemiyordum.Hatta kendimce garip ama güzel duygular derdim.Bugün Toprak'a seni sevdiğimi söylediğim an dedim ki evet bu duyguların tanımı aşk.Ben Kaan'a aşık olmuşum.Bugün anladım sana aşık olduğumu.

Kaan:Garip ama güzel duygular he.Güzelmiş.Peki o zaman şöyle sorayım.Garip ama güzel duyguları ilk ne zaman hissettin?

Derya:Seninle tanıştığım gün,seni herkesten daha yakın hissettim kendime.Sonra kendi kendime dedim ki aynı yaşlarda olmamızdan kaynaklanıyor sanırım.Ama sonra seninle vakit geçirdikçe bu garip ama güzel duyguları her seferinde daha da fazla bir şekilde hissetmeye başladım.

Kaan:Aşıksın bana yani?

Kaan'ın neden böyle bir soru sorduğunu anlayamadım.Ona aşık olduğuma inanmıyor muydu?Bunu kendisine sormaya karar verdim.

Derya:O ne demek şimdi Kaan?Sana aşık olduğuma inanmıyor musun?

Kaan güldü ve konuşmaya başladı.

Kaan:Hayır sadece inanamıyorum.Şu hayatta beni anlayan tek insan,bu dünyada benim evim olan,dünyanın en güzel kızı,en iyi insanı benim şu anda sevgilim.Sence inanamamam çok normal değil mi?

Minik bir kahkaha attım ve konuşmaya başladım.

Derya:Çok teşekkür ederim dünyanın en yakışıklı erkeği,benim umut ışığım...Teşekkür ederim.

Kaan:Ben teşekkür ederim Güneş'im.Bu güzel gülüşünle beni hep ısıt,olur mu?

Kaan'ın bu etkileyici sözlerine utanarak tebessüm ettim ve konuşmaya başladım.

Derya:Parlaklığınla beni hep parlat,olur mu?

Kaan derin bir iç çekti ve konuşmaya başladı.

Kaan:Olur Derya'm.Olur.

Kaan'a tebessüm ettim ve tekrardan konuşmaya başladım.

Derya:Peki sen ne zaman anladın aşık olduğunu?

Kaan:Seni ilk gördüğüm an tıpkı senin gibi seni kendime çok yakın hissettim.Ama çok farklı bir şeydi.Sanki beni sana çeken bir şeyler vardı sende.Sonra zamanla,seni tanıdıkça neyin beni sana çektiğini anladım.Beni sana ruhlarımızın benzerliği çekiyormuş,bunu anladım.Ve bunu anladığım an bir şeyi daha anladım.Ben sana değil senin ruhuna aşık olmuştum...

Çok duygulanmıştım.Kaan'a dolu gözlerimle bakıp tebessüm ediyordum.Dayanamadım ve Kaan'a sarıldım.Kaan da bana sarıldı ve ben konuşmaya başladım.

Derya:Ruhuna aşık olduğun kadın,ruhuna aşık olduğu adama sarılıyor.Nasıl bir his?

Kaan'ın tebessüm ettiğini sesinden anlayabiliyordum.

Kaan:Aşık olmak gibi.Garip ama güzel bir duygu...

Derya:Kesinlikle öyle.Garip ama güzel bir duygu...

Evet canlar.Bir bölümün daha sonuna geldik.Umarım beğenmişsinizdir.Yorum yaparsanız çok sevinirim.🤗

Beni instagramdan takip etmek isterseniz:1.kitap.sevdalisii

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere,hoşça kalın.❤️