Evet,canlar.Yeni bir bölüm ile birlikte karşınızdayım.Keyifli okumalar diliyorum.🤍🤗

Gece ile birlikte benim evime geldik.Gece ile birlikte oturuyorduk. Gece benim yanımda oturuyor ve beni teselli etmeye çalışıyordu.Ben ise stresten bacağımı sallayıp duruyor,tırnaklarımı yiyordum.

Bu duruma daha fazla sabrı kalmayan Gece,elimi tutup sertçe koltuğa bıraktı ve konuşmaya başladı.

Gece:Derya tırnaklarını yiyip durma, sana ne faydası var şu anda bunun? Kaan'ı geri mi getirecek?Hayır, yapma.

Sesli bir şekilde oflayıp ayağa kalktım ve Gece'nin tam karşısında durup hafif yüksek bir ses tonuyla konuşmaya başladım.

Derya:Yok çıldıracağım.Nerede bu çocuk Gece nerede?İyi mi,değil mi eve dönecek mi,bu bile belli değil.Şu anda kendimi o kadar çok çaresiz hissediyorum ki!Hem de çok...

Gece oturduğu yerden kalkıp bana sarıldı ve konuşmaya başladı.

Gece:Ben eminim ki gelecek Derya.Onun bakış açısıyla düşün birde.Sence de haklı değil mi? İkinizde haklısınız o yüzden ikinize de bir şey diyemiyorum.Bekleyeceğiz yapacak başka bir şey yok maalesef.

Gece'nin kolları arasından ayrıldım ve Gece'ye bakıp tebessüm ettim.

Derya:Teşekkür ederim Gece.İyi ki varsın.

Gece:Ne demek,rica ederim.Sende iyi ki varsın.

Gece tekrardan geçip koltuğa oturdu.Bende tam geçip yanına oturacaktım ki zil çaldı.

Derya:Ben kapıya bakıp geliyorum.

Gece:Tamam,peki.

Kapıya doğru ilerledim ve kapının önüne geldim.Kapının önünde derin bir nefes aldım ve hızlıca,sahte bir tebessümle kapıyı açtım.

Karşımda gördüğüm kişi ile birlikte şoka girmiştim.

Tam şu anda Kaan tam karşımda duruyordu.

Kaan'ı görür görmez Kaan'ın boynuna sarıldım ve titreyen sesimle birlikte konuşmaya başladım.

Derya:Çok korkuttun beni, hiç gelmeyeceksin sandım.

Kaan tek bir kelime bile etmiyordu.Kaan'dan ayrıldım ve dolu gözlerimle birlikte Kaan'a baktım.O an fark ettim ki Kaan'ın gözleri kıpkırmızıydı.Ağlamaktan gözleri şişmiş gibiydi.Kaan'ı böyle görmek beni o kadar çok üzmüştüki...

Ne olduğunu anlayabilmek için Kaan'la konuşmaya başladım.

Derya:Kaan sen iyi mi-

Tam o anda gözlerim Kaan'ın ellerine kaydı.Kaan'ın elleri kıpkırmızıydı.Ellerinde kurumuş kan lekeleri vardı.

Korku ve şaşkınlık içerisinde gözlerimi Kaan'a çevirdim.Kaan eline baktığımı anladığı an gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı.

Ben ise korkuyla Kaan'dan bir açıklama bekliyordum.Kaan'ın hiçbir şey demeyeceğini anladığım an konuşmaya başladım.

Derya:K-Kaan ellerine ne oldu?

Kaan yine hiçbir cevap vermedi.Kaan bana,tıpkı suçunu bilen masum bir kedi gibi masumca bakıyordu.

Gittikçe tedirgin olmaya başlamıştım.Sabrım bir yere kadar dayandı ama bir müddet sonra sabrım taşmaya başladı.

Derya:Kaan ellerine ne oldu dedim!

İçeriden sesimi duyan Gece kimin geldiğine bakmak için yanımıza geldi ve tam o sırada Kaan'ı görünce olduğu yerde duraksadı.

Gece bir müddet sonra Kaan'ın ellerini fark etti ve yanıma gelip bir bana bir de Kaan'a bakıp konuşmaya başladı.

Gece:Kaan...Ellerinin hali ne öyle,ne yaptın sen?

Bu soru bile beni parçalamaya yetiyordu.Arkamı dönüp göz yaşlarımı sildim ve tekrardan önüme dönüp Kaan'la konuşmaya başladım.

Gece:Kaan söyle artık!

Kaan derin bir iç çekti ve konuşmaya başladı.

Kaan:B-ben kavga ettim.

Derya:Kiminle!?

Gece:Bakın kapı açık,herkes sizi dinlemek zorunda değil ve bu mevzu duyulacak bir mevzu da değil.Kaan geç içeri.Elini hiçbir yere sürme ve salona geç.

Kaan hareket etmeyip bana bakmaya devam edince Gece sesini yükseltti ve tekrardan konuşmaya başladı.

Gece:Kaan içeri dedim!

Gece haklıydı.Bu kapı ağzında konuşulacak bir mevzu değildi.Belliydi...

Gece'nin sesini yükseltmesi ile birlikte Kaan içeri geçip salona doğru ilerledi.Bende arkasından kapıyı kapatıp salona doğru ilerledim.

Hep birlikte salona geldik ve hepimiz oturduk.Kaan ile ben karşı karşıyaydım.Gece ise benim yanımdaydı.Beni sakinleştirmek istercesine kolumu sıvazlıyordu.

Daha fazla dayanamadım ve oturduğum yerden kalkıp Kaan'a bağırmaya başladım.

Derya:KAAN NE YAPTIĞINI SÖYLE ARTIK!

Kaan oturduğu yerden kalktı ve ağlayarak,zorla konuşmaya başladı.

Kaan:B-ben sizin yanınızdan ayrılıp kafa dinlemek için sahile geldim.Sahilde Toprak'ı gördüm.Yanına gittim ve sakince hâlini hatrını sordum.Sonra o benden zarar gelmeyeceğini anlayınca da Toprak'ı aldım ve birlikte tenha bir yere gittik.Kendisine kafa dinleriz dedim.Bana hemen inandı.Toprak ile birlikte tenha yere ulaşıp arabadan indiğimizde bende yüzüne yumruğumu geçirirdim.Sinirliydim.Onunla konuşmaya başladığım andan beri bu anı bekliyordum.Sana yaptıklarının karşılığını verdim.

Sinirle güldüm ve Kaan'la konuşmaya başladım.

Derya:Neyin karşılığı ya bu,neyin?Sen bunları yaparken sadece onu mu yaraladığını sanıyorsun!?

Kaan:Derya ben o anki sinirle düşünemedim.Özür d-dilerim.Sana zarar vermek istemedim Güneş'im.

Derya:AMA VERDİN.BANA EN BÜYÜK ZARARI SEN VERDİN.DUYDUN MU?SEN VERDİN.SENİN İÇİN DURACAĞIM DİYORDUN.NE OLDU ŞİMDİ?HANİ BENİ KORUYACAKTIN?BELKİ DE SANA OLANLARI ANLATMAMA SEBEBİM BUDUR,NE DERSİN?SEN BENİ KORUYAYIM DERKEN DAHA DA MAHVEDİYORSUN KAAN.VE BEN BUNUN OLMASINDAN KORKUYORDUM.VE SEN BENİ YANILTMADIN.SEN...SEN BENİ KORUYAMADIN.

Kaan derin bir üzüntü içerisinde kendini koltuğa bıraktı.Sinirle ve üzüntüyle gülmeye başladı.

Kaan:Doğru diyorsun Derya'm.Ben seni koruyamadım.Sana en büyük zararı ben verdim.Belki de hâlâ veriyorumdur.Belki de burada olmam bile bir hatadır.

Hiçbir şey söylemedim.Söyleyecek mecalim kalmamıştı.Kaan ona cevap vermediğim için sinirle ve üzüntüyle ufak bir kahkaha attı ve konuşmaya başladı.

Kaan:Belki de sen benim Derya'm olmamalısın.Ben,ben sana zarar veriyorum.Koruyamadım seni.Kendimden bile koruyamadım...Özür dilerim.Beni bir daha görmeyeceksin,emin olabilirsin.

Korkuyla yutkundum ve konuşmaya başladım.

Derya:N-ne demek bu?

Kaan:Ayrıldık demek.

Kafamın içinde ayrıldık kelimesi dönüp duruyordu.Bu gerçek olamazdı.Kaan ile ben artık bir değildik.Ne olmuştu bize böyle?Ne oldu?

Gece korkuyla bir bana bir de Kaan'a bakıyordu.Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

Gece:Şaka mı yapıyorsunuz siz?Saçmalamayı kesin ikinizde.Şu anda sağlıklı düşünemiyorsunuz.Ayrılık falan yok.Kaan bana bak.

Kaan sadece dolu gözleriyle halıyı seyrediyordu.Başını kaldırıp Gece'ye bakmadı.Gece ise Kaan'ın kendisine bakması için biraz sesini yükseltti.

Gece:Kaan bana bak dedim!

Kaan:E-ef?

Gece:Toprak öldü mü?

Kaan yutkundu ve konuşmaya çalıştı.

Kaan:Bilmiyorum.Ambulansı aradım ve burada baygın bir adam buldum dedim.S-sonrada olay yerini terk ettim.

Gece:Sonra da buraya geldin.

Kaan onaylar bir şekilde başını salladı.

Ben ise koltuğa tekrardan oturdum ve kendime gelmeye çalıştım.Kendimi çok çaresiz hissediyordum.Ne yapmam gerekiyor,ne demem gerekiyor? Bilemiyordum.

Gece:Bana bakın,ikinizde saçmalamayı kesin.Ayrılık falan yok.Şu anda ikinizde sağlıklı düşünemiyorsunuz.

Kaan:Gece boşuna uğraşma.Güneş'im batıp gitti benden.Tekrar doğmaya zorlayamam.

Tam Gece bir şey söyleyecekti ki araya girdim ve konuşmaya başladım.

Derya:Evet,boşuna uğraşma Gece.Güneş parlaklığını yitirmiş.Bundan az önce haberim oldu.Bende batmaya karar verdim.Belki de çoktan batmıştım.Bilemiyorum...

Gece çaresizce koltuğa oturdu.Herkes sessizce yeri izliyordu.Kısa bir süre sonra Kaan kalktı ve kapıyı çarpıp çıktı.Kimse yerinden kalkıp Kaan'ı yolcu etmedi.Kimsenin mecali kalmamıştı.

Biz diye bir şey yoktu artık.Kaan ve Derya vardı.Belki de bütün hikayemiz yalandı.

Bizim vedamız kendimize değildi.Bu ayrılık bize değildi.Bizim ruhlarımız birbirine aşıktık.Şimdi ise ruhlarımız birbirinden ayrılmıştı...

Şimdi ne olacaktı bilmiyordum.Belki bir gün tekrardan birlikte olurduk.Belki de her geçen gün daha da uzaklaşırdık birbirimizden.Kim bilir?...

Evet canlar.Bir bölümün daha sonuna geldik.🤍

Hoş şeyler olmuyor farkındayım.Özür dilerim...🤭

Yorum yapıp düşüncelerinizi yazabilirsiniz,çok sevinirim.🤍

Beni instagramdan takip etmek isterseniz:1.kitap.sevdalisii

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere,hoşça kalın.🤍

​​​​​