Yeni bölüm ile karşınızdayım,keyifli okumalar diliyorum canlar.🤗💖

Film biter bitmez tabağımı ve kupamı da alıp mutfağa geçtim.Kupamı ve tabağımı yıkayıp yerine yerleştirdikten sonra salona geçip koltuğuma oturdum ve telefonumla ilgilenmeye başladım.

İnanır mısınız tam üç saatimi telefonda geçirdim.Kendimi bu konuda kontrol altına almam gerekiyor.

Telefonumu bırakıp derin bir nefes aldım.Canım çok sıkılıyordu.Aniden aklıma gelen bir fikirle oturduğum yerden kalkıp odama geçtim. Dolabımın karşısına geçip kapağını açtım ve tebessümle kıyafetlerime göz gezdirdim. Dışarıda kahve içip kitap okumayı planlıyordum. Kitap okumak yapmayı en çok sevdiğim şeylerin başında geliyordu.Hızlıca kıyafetlerimi seçtikten sonra hazırlanmaya başladım.

Hava sıcak olduğu için elbise giymeye karar verdim.Elbise gri rengindeydi ve tam dizlerimin üstünde biten,geniş askılı bir elbiseydi.

Açıkçası kısa giyinmeyi sevmiyorum ve rahat ettiğim de söylenemez.

Kahverengi,uzun saçlarımı taradıktan sonra saçlarımı açık bırakmaya karar verdim. Çok sıcaklarsam ve saçımı toplamak istersem diye düşünerek bileğime de siyah lastik tokamı geçirdim.Boynuma ise gümüş renginde,zincirin ucunda adımın baş harfi olan"D"harfinin bulunduğu bir kolye taktım.Aynı renk ve aynı model küpelerimi de taktım ve makyaj yapmayı çok sevmediğim için sadece hafif bir şekilde allık ve biraz da rimel sürdüm.Menekşe kokulu parfümümden de bir,iki fıs sıktıktan sonra aynadan son bir kez kendime baktım.

Bence gayet şık ve tatlı görünüyordum.Beyaz olan kol çantama da birkaç eşyamı ve okuyacağım kitabımı koyduktan sonra evden çıkmaya hazırdım.

Beyaz spor ayakkabılarımı giydikten sonra evimin kapısını kapattım ve kilitledim.Asansörün önüne geçip asansörü çağırdım ve beklemeye başladım.Asansör geldikten sonra içeriye girdim ve sıfır yazan tuşa bastım.Asansörün kapıları kapandıktan sonra asansör henüz hareket bile etmemişti ki ışıklar söndü.Bir anlığına çok korkup elimi kalbime götürdüm ve derin bir nefes aldım.Klostrofobim vardı ve uzun süre burada kalamazdım.

Telefonumu korkuyla çantamdan çıkardım ve rehberime girdim.Anlık olarak fark ettiğim şey ile daha da fazla korkmaya başladım.Bu binadan kimsenin numarası bende yoktu.Yani kısaca arayıp yardım isteyebileceğim kimse yoktu.Son çare derin nefesler alarak asansörün kapısına sertçe vurmaya başladım.Belki birisi duyar ve kontrol etmeye gelirdi.

Derya:Y-YARDIM EDİN LÜTFEN.BURADA KALDIM.

Elimi asansörün kapısından çekip kalbime götürdüm.Nefes almakta zorlanıyordum.Derin bir nefes daha alıp tekrardan asansörün kapısına vurmaya başladım.Bu sefer gözyaşlarıma hakim olamadım.

Derya:B-BURDA KALDIM.YARDIM EDİN LÜTFEN.

Kaan:Derya Hanım,siz misiniz?

Kaan Bey'in sesini duymam ile birlikte Allah'ıma şükrederek gözyaşlarımı sildim ve konuşmaya başladım.

Derya:E-evet benim.Burada k-kaldım nefes alamıyorum.

Kaan:Tamam siz sakin olun.Asansörün anahtarını alıp geleceğim.Biraz daha dayanın lütfen.

Derya:Tamam,hızlı olun l-lütfen.

Kaan:Tamam,hemen geliyorum.Siz sakin olun lütfen.

Kesik kesik nefesler alıyordum.Gözlerimden yaşlar akmasını engelleyemiyordum.Bir elim kalbimde,bir elim asansörün duvarına yaslı ayakta durmaya çalışıyordum.Yaklaşık 1-2 dakika sonra Kaan Bey'in telaşlı sesini duydum.

Kaan:Geldim Derya Hanım.Siz sakin olun lütfen.Şimdi açıyorum kapıyı.

Kaan Bey'in böyle söylemesinin ardından yaklaşık 5-10 saniye geçmişti ki asansörün kapıları açıldı.Kaan Bey beni o halde görünce destek olmak amacıyla,tutmam için elini uzattı.Kaan Bey'in elini tutup asansörden çıktım.Derin nefesler alarak dolu gözlerimle kendime gelmeye çalıştım.Kaan Bey endişeli gözlerle beni izliyordu ve aynı zamanda beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Kaan:Derya Hanım çıktınız asansörden.Derin derin nefesler alın lütfen.Sakin olun.Ben buradayım bakın,korkmanıza gerek yok artık.

Ağlamam kesilmişti.Dolu gözlerim ile derin nefesler alarak Kaan Bey'e bakıyordum.Bana endişeli gözlerle baktığını fark ettim ve benim için endişelen birinin olması içimde minik bir tebessüm oluşturdu.Dayanamadım ve ne yaptığımın bilinçsizliği ile Kaan Bey'e sarıldım.Kaan Bey eminim ki şaşırmıştı.İlk sarıldığım an bana sarılmak yerine öylece durmuş ama sonrasında o da bana sarılmıştı.

Derya:T-teşekkür ederim.

Kaan:Rica ederim.

Kısa bir süre sonra ne yaptığımın farkına varıp hızlıca Kaan Bey'in kolları arasından ayrıldım ve utanarak gözlerimi başka tarafa çevirdim. Yutkundum ve konuşmaya çalıştım.

Derya:K-Kusura bakmayın lütfen.Bir an istemeden oldu.

Gözlerim bir anlığına Kaan Bey'i buldu ve Kaan Bey'in bana tebessüm ederek baktığını gördüm.

Kaan:Sorun değil.Şimdi daha iyi misiniz?

Bu sefer gözlerimi Kaan Bey'e çevirdim ve tebessüm etmeye çalışarak konuşmaya başladım.

Derya:Evet,gerçekten çok teşekkür ederim.

Kaan:Teşekkür etmenize gerek yok.Kim olsa aynısını yapardı.

Bilmiyordu ki,kim olsa aynısını yapmazdı.Özellikle insanların korkularıyla oynayanlar vardı...

Kaan Bey'e tebessüm ettim ve Kaan Bey de bana tebessüm ederek konuşmaya başladı.

Kaan:Yanlış anlamazsanız numaramı verebilirim size.Yardım gereken bir durum olduğunda bana ulaşabilirsiniz.

Derya:Çok teşekkür ederim gerçekten.Olur verebilirsiniz.

Telefonumdan rehberime girdim ve yeni kişi ekle yazısına tıklayıp telefonumu Kaan Bey'e verdim.Kaan Bey numarasını kaydettikten sonra telefonumu tekrardan bana uzattı ve konuşmaya başladı.

Kaan:Kendimi Kaan olarak kaydettim.İsterseniz bana da Kaan diyebilirsiniz.

Derya:Tamam,peki o zaman.Sen de bana Derya diyebilirsin.

Kaan:Tamam,peki.

Kaan'a tebessüm ettim ve konuşmaya başladım.

Derya:İşin yoksa,istersen bir kahve içelim.Teşekkür amaçlı bir kahve yapayım sana.

Kaan:Çok isterdim ama dışarıda işlerim var,gitmem gerek.Başka zaman söz veriyorum kahveni içmeye geleceğim.

Derya:Peki tamam,yeteri kadar tuttum seni zaten daha fazla tutmayayım.

Kaan:Yok canım tutmadın.

Kaan'ın canım demesi ile birlikte anlık bir şaşkınlıkla Kaan'a baktım.Kaan da bir anlık ne dediğinin farkında değildi ve ne dediğinin farkına vardığında mahçup bakışlarıyla bana baktı ve çekinerek konuşmaya başladı.

Kaan:Yani şey,canım derken hani deriz ya"yok canım daha neler"gibisine söyledim ben onu.Yanlış anlaşılmak istemem.Kusura bakma.

Kaan mahçup bir şekilde tebessüm ediyordu.Bu haliyle çok tatlı gözüküyordu.Tebessümüm büyüdü ve Kaan'a bakarak konuşmaya başladım.

Derya:Yok ne kusuru,sorun değil.Tamam o zaman.Sonra görüşmek üzere,hoşça kal.

Kaan anlayışla karşıladığım için sevinmiş gibi yüzündeki tebessümü büyüdü ve bana bakarak konuşmaya başladı.

Kaan:Sende Derya,hoşça kal.

Kaan arkasını dönüp merdivenlere doğru yöneldi ve merdivenin başına gelince bana son kez bakıp tebessüm etti.Ben de tebessüm ederek karşılık verdim.Kaan merdivenlerden inmeye başlayınca ben de arkamı dönüp daireme doğru ilerledim.Yüzümde aptalca bir sırıtışla evime girip kapıyı ardımdan kapattım ve kapıya yaslanıp derin bir nefes aldım.

Kaan tatlı ve iyi bir insandı.Sevmiştim onu.Aklıma tekrardan Kaan'ın canım dediği zaman ki hissettiği mahcubiyet ve mahcubiyetten oluşan bakışları aklıma geldi.Sırıtışım mümkünmüş gibi daha da fazla büyüdü.

Kaan gerçekten tatlı ve hoş bir insandı...

Evet canlarım.Bu bölümün de sonuna geldik.Yavaş yavaş Kaan ile Derya'nın arasındaki samimiyet artıyor.Bakalım ilerleyen zamanlarda neler olacak?

Yorum yaparsanız çok sevinirim.🤗

Beni instagramdan takip etmek isterseniz:1.kitap.sevdalisii

Sıradaki bölümler de görüşmek üzere,hoşça kalın.💖🤗