Keyifli okumalar diliyorum.❤️🤗

Kaan ile kısa süren bir yolculuktan sonra eve varmıştık.Evimizin bulunduğu kata gelince kısaca vedalaştık ve sonrasında kendi evlerimize dağıldık.Eve gelir gelmez yorgunlukla odama gidip kendimi yatağa attım.O kadar yorgundum ki kafamı yastığa koyar koymaz uyumuştum.

Saat gece on birde uyandım.Bu saate kadar uyumuştum maalesef.Tekrardan uyumaya çalıştığımda ise bir türlü uyuyamadım ve en sonunda uyku ile olan savaşıma bir son vererek uyumamaya karar verdim.Kalktım ve tam o an fark ettim ki hâla elbisem ile duruyordum.Dolabımın önüne geçip rahat bir pijama takımı seçtim ve giydim.Giydikten sonra tamamen kendime gelebilmek için elimi yüzümü yıkadım ve hızlıca mutfağa geçtim.

Kendime güzel bir kahve hazırladıktan sonra salona geçip oturdum ve televizyonumdan güzel bir film seçip izlemeye başladım.

Filmin ilk yirmi dakikasını izledim ama film o kadar sıkıcı geliyordu ki devamını izlemedim bile.Filmi kapatıp derin bir nefes aldıktan sonra tekrar uyumayı denemek için odama geçtim. Odama geçip yatağıma uzandım ve gözlerimi kapatıp düşüncelere daldım...

Cumartesi...

Gece saat ikide duyduğum garip sesler ile birlikte tekrardan uyandım.Yatağımda doğrulup gözlerimi ovaladıktan sonra dikkatle sesleri dinlemeye ve bu seslerin ne olduğunu anlamaya çalıştım.Aklıma gelen ani bir düşünce ile birlikte içimi bir ürperti sardı.

Ya eve hırsız girdiyse?

Korkudan tırnaklarımı yerken duyduğum sesleri tekrardan duymaya başladım.Yorganımı kendime doğru çekip telefonumu hızlıca komodinimden aldım ve yorgana sarılarak odamın kapısını izlemeye başladım.

Şu anda evde birisi varsa her an gelip bana saldırabilirdi.Ben ise hiçbir karşılık veremezdim.Ne yapacağımı düşünürken derin bir nefes aldım ve telefonumdan rehberime girip Kaan'ın ismine tıkladım.Aklıma başka çare gelmemişti.

Polisi ararsam ancak gelirdi ama Kaan hemen yanı başımda olduğu için onu aramak daha mantıklı olur diye düşünmüştüm.

Telefon birkaç çalıştan sonra açıldı ve Kaan uykulu sesiyle konuşmaya başladı.

Kaan:Derya?Bu saatte aramana şaşırdım,bir sorun mu var?

Derya:K-Kaan evde sanırım biri var.Ne yapacağım bilmiyorum.Çok korkuyorum.

Kaan:Ne demek evde biri var?

Derya:Evde biri var işte Kaan,odamdan çıkamıyorum.

Kaan:Tamam,hemen geliyorum.

Derya:Ben kapıyı açamam korkuyorum.Kaan ne yapacağız?

Kaan:Evde olan kişinin hangi odada olduğunu biliyor musun?

Derya:Mutfakta sanırım.

Kaan:Tamam çok dikkat ederek hızlıca mutfağın önünden geç ve gelip bana kapıyı aç.Yoksa sana yardım edemem biliyorsun.

Derya:T-tamam.

Kaan:Sen sakin ol ve kapıya gel,ben de şimdi çıkıyorum evden.

Derya:Tamam.

Yorganı bir kenara bıraktım ve derin bir nefes aldım.Telefonumu elimde sıkıca tutarak yataktan kalktım ve sessiz adımlarla odamdan çıktım.Üçe kadar saydım ve derin bir nefes alarak hızlıca mutfağın önünden geçtim.Dairemin kapısına ulaşınca derin bir nefes aldım.Sessizce kapıdaki anahtarı çevirip kapıyı açtım.Karşımda endişeli gözlerle bana bakan Kaan'ı görünce dayanamadım ve korkuyla Kaan'a sarıldım.

Sarılmama şaşıran Kaan bir müddet sonra bana sarıldı ve sessizce konuşmaya başladı.

Kaan:Tamam.Şşş sakin,bak geldim buradayım.Korkacak bir şey yok.

Kaan'ın kolları arasından ayrılıp korkarak Kaan'a baktım.Konuşmaya başladım.

Derya:Teşekkür ederim.

Kaan:Ne demek,her zaman.Şimdi şu evine giren terbiyesiz herifi bulalım.

Kaan içeriye doğru adım atınca kapıyı kapattım ve korkuyla kolunu tutup onu durdurdum.Korku dolu gözlerle,sessizce konuşmaya başladım.

Derya:Kaan d-dikkat et lütfen olur mu?

Kaan tebessüm ederek içimi rahatlatmak istercesine,sessizce konuşmaya başladı.

Kaan:Tamam ederim.Sen merak etme.

Başımı salladım ve Kaan'ın kolunu bıraktım.Kaan yavaş ve sessiz adımlarla mutfağa doğru ilerliyordu.Ben ise Kaan'ı arkasından sessizce takip ediyordum.Mutfağın önüne gelince Kaan koluyla beni arkasında tutmaya çalıştı ve başını çevirip bana baktı.İşaret parmağını dudağına yerleştirip sessiz olmamı söyledi.Ben de korkuyla başımı salladım ve Kaan'ın harekete geçmesini bekledim.

Kaan bir anda mutfağa adım atıp ışığı yaktı.Tam o sırada korkuyla gözlerimi kapattım ve etrafımda olup bitenleri dinleyerek anlamaya çalıştım.İlginç olan şu ki hiçbir ses duymuyordum.Korku ve şaşkınlık içinde gözlerimi araladığımda Kaan'ın mutfağa girdiğini ama mutfakta kimsenin olmadığını fark ettim.Daha doğrusu fark ettik.Kaan şaşırarak bana döndü ve konuşmaya başladı.

Kaan:Sesler hâla buradan geliyor ama kimse yok.

Derya:N-nasıl olur bu?

Kaan:Bir dakika,sessiz ol.Mutfakta tam olarak nereden geliyor onu anlamaya çalışıyorum.

Derya:Tamam.

Ben mutfağın kapısından içeriye,Kaan'a bakıyordum.Kaan ise tezgahın alt kısmında bulunan çekmecelerin ve dolapların kapağını açıp içine bakıyordu.

Kaan'ın bir dolabın kapağını açması ve içinden fare çıkması ile birlikte benim çığlık atarak duvara yaslanmam bir oldu.Fare gözümün önünden hızlıca geçip salona girince çığlık atarak odama doğru koşuyordum ki Kaan beni kolumdan yakaladı ve nazikçe mutfağa çekti.Sonrasında bir kahkaha attı ve gülerek konuşmaya başladı.

Kaan:Sabahtan beri korktuğun ve evine giren şahıs bir fareymiş Derya.

Kaan'ın bu duruma gülmesine sinirlendim ve hem sinirle hem de korkuyla nefes nefese konuşmaya başladım.

Derya:Olabilir ama ben fareden de korkuyorum ve şu anda evimde bir fare var.

Kaan:Tamam,tamam.Kal burada fareyi yakalayıp geliyorum.Kapıyı kapat ki buraya gelmesin.

Derya:Tamam,hızlı ol ama.

Kaan:Tamam.

Kaan gülerek yanımdan ayrıldı ve ben de hızlıca mutfağın kapısını kapattım.

Yaklaşık on dakika sonra Kaan kapıyı tıklatıp kapıyı açtı.Kaan'a telaşla bakarken bir şeyler söylemesini bekliyordum.Tam o sırada Kaan arkada kalan elini bana uzatıp elinde tuttuğu fareyi gösterdi.Kaan'ın fareyi bana uzatması ile birlikte çığlık atarak geriye doğru gidip tezgaha yaslandım.Ellerimle tezgahın iki yanından tutunarak gözlerimi kapattım ve bağırarak konuşmaya başladım.

Derya:KAAN AL GÖTÜR ŞUNU YA!!!

Kaan'ın gülerek konuşması sinirimi bozarken Kaan aynı şekilde konuşmaya başladı.

Kaan:Tamam ya götürüyorum.Aşağı bahçeye bırakıp geliyorum.

Derya:Bahçeye bırakma tekrar gelir,git biraz sokaktan uzaklaştır onu.

Kaan:İyi peki,tamam.Kaçtım ben.

Kaan'ın evden çıkması ile birlikte gözlerimi açtım ve derin bir nefes alarak mutfaktan çıktım.Salona gelip baktığımda ise salonun dağılmış halini gördüm.Yastıkların her biri başka bir taraftaydı.Koltuğuma serdiğim örtü yerde sürünüyordu.Oflayarak ilerledim ve koltuğuma serdiğim örtüyü yerden alıp makineye attım ve kısa programda yıkanması için çalıştırdım.Yastıkları da yerden alıp silkeledim ve düzenli bir şekilde koltuğun üstüne yerleştirdim.

Hemen ardından kapı çaldı ve kapıya doğru ilerleyip kapıyı açtım.Kaan'ı görünce geri çekildim ve içeri girmesini sağladım.Kaan bana sırıtarak bakıyordu.Kaan'ın içeriye girmesiyle birlikte kapıyı kapattım ve konuşmaya başladım.

Derya:Neye gülüyorsun?Komik mi?

Kaan her zaman ki gibi gülerek konuşmaya başladı.

Kaan:Fareyi sana gösterdiğim zaman ki yüz ifadeni unutamıyorum.

Kaan'ın kahkaha atmasıyla birlikte Kaan'ın koluna vurdum ve sinirle konuşmaya başladım.

Derya:Komik olan ne var bunda?

Kaan bir eliyle koluna vurduğum yeri ovalıyordu.Yüzünde ise canı gerçekten acımış gibi bir ifade vardı.Kaan kolunu ovalamaya devam ederken konuşmaya başladı.

Kaan:Elin de çok pis acıtıyormuş Derya.Ne yaptın öyle ya?

Kaan'ın suratına baktığımda hâla aynı yüz ifadesiyle kolunu ovaladığını gördüm.

Sinirle çok mu sert vurmuştum ya?Gerçekten canını yakmak istememiştim.

Yüzümdeki sinirli ifade gitti ve onun yerini mahçup bir ifade aldı.Mahçup bakışlarla Kaan'a bakarak konuşmaya başladım.

Derya:Özür dilerim Kaan ya.Sen öyle gülünce ben de anlık bir sinirle sert vurdum sanırım.Kusura bakma lütfen.Çok acıyor mu?

Kaan elini kolundan çekti ve gülerek konuşmaya başladı.

Kaan:Yok be ne acıyacak senin vuruşundan.

Kaan'ın bu şekilde konuşmasıyla şaşırdım ve sinirlendim.Bu sefer çok ciddi bir şekilde sinirlendim ve sertçe koluna vurdum.

Kaan'ın bu sefer gerçekten canı acımıştı.Ona vurmam ile birlikte gözünü kapatıp,hızlıca kolunu ovalamaya başlaması bir oldu.Ben ise onu umursamadan kapıyı açtım ve sinirle konuşmaya başladım.

Derya:Çık dışarı.

Kaan:Derya ne yaptım ama ya.Bu kadar se-

Derya:ÇIK!

Kaan:T-tamam ya sakin ol,gidiyorum.

Kaan hızlıca evden çıkıp ayakkabılarını giydikten sonra kapıyı suratına sertçe kapattım ve kapının önünden ayrılıp odama geldim.

Umarım ki kapıyı çarpmam ile birlikte komşuları uyandırmamışımdır.

Saate baktığımda saatin üç olduğunu gördüm.Şu son bir saatte yaşadıklarım resmen sinir bozucuydu,başka birşey değil.

Yatağıma yatıp yorganı üzerime çektikten sonra düşünmeye başladım.

Çok mu sert davranmıştım?Sonuçta gece gece uykusundan kalkıp bana yardım etmeye gelmişti değil mi?

Yalnız ona vurmam konusunda beni küçümsediği aklıma gelince sinirlendim ve yaptığım şeyden pişman olmadığıma emin oldum.

Bu düşüncelerle uykuya daldım...

Evet.Bir bölümün daha sonuna geldik.

Sizce Derya Kaan'a vurmakta haklı mıydı?

Umarım ki keyifle okumuşsunuzdur.❤️

Beni instagramdan takip etmek isterseniz:1.kitap.sevdalisii

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.🤗❤️