Hayat insan ayırıyordu

Kimimiz istediğimiz gibi doğuştan özgürken

Kimimiz doğuştan zincirliydik özgürlüğe

Kaderin bağı bize sadece sınav vererek örmüştü

Bazılarımızın omuzu melekler kadar hafifken

Bazılarımızın omuzu şeytanın günahını taşıyordu

İşte bugün bu kader bağından kurtuluyorum şeytanın günahlarından kurtuluyorum özgürlüğüme engel olan zincirlerden kurtuluyorum

Nasıl mı?

Tabikide ölerek

:Şaka mı yapıyorsun senin bir hayalin var yapamazsın

"Ben olmayacak hayallerin peşinde koştum sende biliyorsun "

:Hayır o gün yüzünden vazgeçemezsin Efsa yapma

"Evet o gün yüzünden vazgeçmem Herkes doğumunda ilk beyaz ışık görürken ben hiçbir şey göremedim neden biliyormusun çünkü ben karanlıkta doğdum yeter artık beni döndürmeye çalışma " gözyaşlarım akmaya başladı yutkundum evet konuştuğum kişi kendimden başkası değildi Zaten insanların birde bu yüzden yargılamasına izin veremezdim Ama biliyorum ki hepimiz şu hayatta konuştuğumuz bir iç ses vardır

"Artık iç sesim sende biliyorsun ki suçlular cezalarını çekmeli öyle değil mi ?"

:Beni aptal mı sandın ölüm senin için bir ödül efsa bunu sende iyi biliyorsun

"Sus iç ses yeter artık beni döndürmeye çalışma "

Oturduğum banktan ayağa kalktım son bir kez o denize baktım hani derler ya denize anlat derdini dök içini o alıp götürür derlerdi Peki ama deniz bana dertlerini getiriyorsa ben kime anlatıcam

Yağmur şiddetlenmişti son bir kez yağmuru saçlarımda hissettim biçimsiz siyah saçlarım ıslanmıştı hasta mı olacaksın diye endişelenen kimse yoktu Artık yaptıklarımın cezasını çekmenin vakti gelmişti yürümeye başladım

Yoldaki insanlar ne kadar sahteydi ancak önümden geçen çocuklarının elinden tutan aileyi görene kadar içimde bir boşluk hafızamda bir anı canlanmıştı peki bu boşluğun ismi neydi ?

16 yıl önce

"Anne bak ben ne çizdim sen ben ve babam bak ben ortadayım sizse kenarda güzel olmuş mu ?"

Minik efsa o zamanlar daha altı yaşındaydı Amcası onu ana okuluna getirip götürüyordu Çıkışta bir anne ve babanın çocuklarının elini tuttuğunu görünce hevesle çizdi Belki annesine gösterirse böyle yaparak gezebilirlerdi sonuçta parayla yapılmıyordu öyle değil mi ?

Annesine göstermek için kırk yolu denedi ama nafile tam pes edecekken Annesi bir şey söyledi

"Efsa git başımdan yürü git o babana göster şu zımbırtını !"

Efsa minik adımlarla yatak odasına ilerledi Ve yine o pis alkol kokusu ve o sigara kokusunu aldı kötü olan şuydu ki artık o kokuya alışmıştı Herkes çiçek gibi kokmak zorunda değildi ki Kapıyı yavaşça açtı evet elleri titriyordu babasıyla oyun oynamak canını acıtıyordu içeri girdi babası yatarak sigara üflüyor ve Bir yandan da şişeyi kafasına dikiyordu

Yanına usulca yaklaştı zar zor ağzındaki kelimeyi çıkardı

"Baba bak ben ne çizdim Annem sen ve ben biz bir aile- "diyemeden babası tokadı yapıştırmıştı Efsa yine her zamanki gibi yere kapaklandı kağıt yere düştü efsa minik parmaklarıyla kağıda uzanacakken babası ayakkabısıyla efsanın eline bastı efsanın gözleri acıdan kızarmış ne kadar baba acıyor desede nafile babası kâğıdı eline aldı ve eğilip efsaya baktı ayağını parmaklarının üzerinden çekti ve kağıdı efsaya uzattı

*İstiyormusun ?"

Efsa yavaşça kafasını salladı ve masumca elini uzattı babası ise efsanın gözünün içine baka baka kağıdı paramparça yapıp efsanın başının aşağısına savruldu efsa ise sadece düşen kağıt parçalarını izledi sonrası ise tamamen efsanın oyun zannettiği dayaktı

Babasının kokusu zannettiği içkinin o ağır kokusuydu

Annesinin sadece izlemekle yetim kalmasıydı

Ama sorun şuydu ki efsa o kağıt parçalarını ağlayarak yeniden birleştirmişti

Ama kırılan bir kalp yeniden

birleşirmiydi?

Hayır ...

Selam arkadaşlar basıl buldunuz sizinle tanışmak istiyorum umarım beğenirsiniz yazım veya noktalama yanlışı olursa kusura bakmayın lütfen oy verin ve yorum yazın