Evime gitmek için yola çıktım. Yollar bitmek bilmiyor her dakika sanki asır gibi geliyordu. Kendi kendime kizmaktan başka birşey yapmıyordum. Nasıl çıkardım karşına neden gelmedin demezmiydi ben üzülürken ağlarken seni beklerken neden gelmedin dese ne cevap verirdim. Evim müstakil olduğu için bahçesine gelip oturdum akşam olduğu için serindi. Ama ne üşümek umrundaydi yada başka birşey. Oturduğum yerden kalkacak kadar güç hissettigimde ayağa kalktım odama gidip duş alıp uzandım yine uyku tutmuyordu. Ben nasıl insandim kendimi suçlamaktan bela okumaktan uyuyamiyordum. Bir anda doğruldum yattigim yerden içimde bir sizi oluştu nefesim kesildi sandım bogazim sıkışıyor daraliyordum balkona cikip hava alsam bile geçmedi. Telefonum sesi ile kendime geldim arayan ablamdı. Açmak istemedim dönüp dönüp tekrar aradı. El mahkum açtım gece gece aramazdi.

"Efendim abla?"

"Nasılsın kardeşim sesin kötü geliyor".

"iyiyim abla uyuyordumda hayırdır sen beni bu saate pek aramazdin".

"Şey sana birşey söylemem lazım ama".

"Abla lütfen söyler misin artık. Annemi birşey oldu".

"Annem iyi ama sanırım Alya"

Alya demesiyle kendimi kaybettim bir an afalladim ve tekrardan toparlandım.

"Alya'ya ne oldu abla çabuk söyle ne oldu".

"Bir kaza olmuş Alya şuanda hastanede yoğun bakımda" .

Ablamın sözünü tamamlamasını beklemeden hemen üzerimi giyindim. Aracıma nasıl bindim yarım saatlik yolu nasıl onbeş dakikada geldim bilmiyorum. Hastanenin kapısından içeri girdiğimde ablam beni bekliyordu.

"Abla iyimi Alya ne olursun iyi de yalvarırım iyi de abla" bu sözleri söylerken herkez bana bakıyordu ama umrumda bile değildi. Tekrar yalvardım ablama ablam susmuş hiç bir şey söylemiyor beni sakinleştirmeye çalışıyordu." Abla cevap ver bana Alya iyi mi nerde o onu görmem lazım". dedim.

"Çınar canım kardeşim sakın ol Alya iyi merak etme iyi."

" Nerdere Alya bana onu göster abla"

"Şuanda olmaz yoğun bakımda göremezsin uyuyor zaten"

" Nasıl göremem ya nasıl abla o benim herşeyin sen bana göremezsin diyorsun. Yalvarıyorum sana ne istersen yaparim. Söyle göstersinler Alya 'mi bana. Sen bu hastanenin baş hekimisin doktorsun benim için yap ablam ilk defa senden birşey istiyorum lütfen ".

"Tamam ama hemen çıkmalisin. Hadi gel gidelim".

Ablam ile sekreterin yanına vardık ordaki görevli ablam birşeyler konuştu. Oradaki görevli " Buyrun Hera hanim" dedi

Ablam "Alya hanım gelmişti iki saat önce yoğun bakımda onu beyefendi beş dakika görmek istiyor lütfen doktoru ile görüşüp benim izin olduğunu söyleyin hemen." dedi

"Hemen ilgileniyorum Hera hanim"

O yarım saatlik süreçte sanırım ömrümün de yarışı gitmisti. Alya nin yanına gitmek için önlük eldiven giyip hazırlandım. Yanına vardığında boylu boyunca yatıyordu sevdiğim. Saçlarını bone ile toplasalar da görünüyordu kenarlardan. Yanına yaklaştım. Elini iki elimle tuttum buz gibiydi. Gözümden akan yaşlar yanağından akarken gözlerim Alya nin gözlerine kaydı. Bir an açtı gözlerini beni görmesi ile geri kapandı. Bir şeyler mırıldandı ama anlamadım. Eğilip anlina bir öpücük kondurdum. Yanağımdan süzülen yaş yüzüne gelmisti." Korkma canımın içi ben yanindayım artık hiç biryere gitmeyeceğim." Mis gibi kokuyordu kokusunu cigerime çektim. " Kurban olduğum aç gözlerini ah be sevdiğim nasıl oldu o kaza. Ne olursun beni yalnız bırakma uyan ne nefesim uyan. Sakın yalnız hissetme ben senden bir nefes uzaktayım yanındayım ömrüm." Arkamdan bir ses geldi sanırım hemsire çıkmamı söylüyordu. Tekrar ellerini tutup alnından öptükten sonra hemen ciktim.