Yoğun bakımdan çıktım. Ablam beni kapıda bekliyordu." . Cağresizlik böyle birseymiydi. Ya Alya ya birşey olursa nasıl yaşardım. Önce yanımda olmasa bile en azından gözümün önündeydi. Bir umut vardı. "Ya giderse ya beni bırakırsa" diye içimden geciriyordum. Ablamın yanına gelip karşısında çağresizce durdum.

"Abla iyi olacak değil mi?beni bırakmaz değil mi?

"iyi olacak kardeşim. iyi durumu ben baktım tahlillerine gayet iyi sadece başını çarpmış ve uyanmasını bekliyoruz birde ufak defek yaralar var. "

" Peki kaza nasıl olmuş gece nereye gider bu kız."

"Orasını bilemem ama çok hız yapmış ben bugün biraz işlerim dolayısı ile geç çıkacaktım biliyorsun. Acilden tarafından çıkacaktım hasta var dediler baktım Alya. Bilinci yerinde tam değildi sanırım birşeyler söylüyordu buldum seni diyordu sürekli ve bilincini tamamen kaybetti. Sanırım biryere yetişmeye calisiyordu.

"Beni bulmuş olamaz değil mi?

"Sanmıyorum ama emin değilim."

Bu konuşmadan sonra kafam yerinde değildi. Nefes alamıyordum. Dışarı attım kendimi kapının ordaki banka oturdum kollarımı dizlerime koyarak ellerimi yüzüme koydum. Bir anda ensemde bir el hissetim. Arkamı döndüm hemen. Annem babam ve iki kardeşim İki kuzenim gelmisti.

Annem" iyi misin ?oglum.

Babam "Alya iyi mi?evladım.

Kardesim Ateş " Abi yengem iyi mi ne olmuş nasıl olmuş"

Kardeşim Esila" Abicim toparla kendini. Bak annem çok zaten hasta daha fazla üzme kadını Alya abla iyiymis."

Ayağa kalkıp anneme sarıldım. Annem beni daha önce hiç böyle görmedigi için sıkı sıkıya sarıldı. Ben aslında çok sert bir yapıya sahip bir adamdim. Ama konu sevdiğim kadın olunca herşey değişiyordu.

Annem" Artik yeter Çınar ben gelinimi istiyorum daha kim olduğunu bile söylemedin onada yazık sanada söyle Alya ya getir gelinimi bana. Eğer söylemezsen sana hakkımı helal etmem. Yetmedi mi bu zaman a kadar çektiğin acılar oğlum neden yapıyorsun bunu kendine söylesen belki değişir herşey belki sever seni.

"Anne aslında eğer söylersem onu tamamen kaybedecegim. Çünkü oda beni seviyor. Hata yaptım anne. Onu yalnız bıraktım. Gelmemi çok bekledi ben gelmedim ona. Cok ağladı yanında olamadim. Alya affetmez anne. Affetmesinde zaten hergun acı çekeyim anca ben öyle affedebilirim kendimi. Beni beklemis anne beklemiş ben gelmedim bilemedim."

Annem " Hayır oğlum affeder. Çınar benim sana bir şey itiraf etmem gerek yavrum.

Annem sözünü bitirmeden ablam geldi.

" Alya uyandı Çınar Alya uyandı kardeşim."

"Gerçekten uyandı mi ? abla"

" Tabikide uyandı ben giremiyorum biliyorsun beni tanıyor. Ben girmedim ama doktoru söyledi. Şimdi git gör sevdiğini artık söyle be kardeşim çik karşına. Bak on yıl oldu daha ne kadar acı cektireceksin kendine ne oğlum."

Ablam on yıl oldu dedi evet bir hafta sonra kasımın 1 i ve o parkta yine gelecek ben orada söyleyeceğim.

" Tamam abla söyleyecegim ama şimdi değil bir hafta sonra sebebini sonra anlatırım şimdi Alya yi görmem lazım sen annem gil ile ilgilen eve gönder.

Alya yi görmüştüm uyurken yanına gelip koklamistim o gül gibi kokan saçlarını ellerini tutmuştum. İçimde mutluluk vardı sevdiğim kadın iyiydi. Ve ben onun yanından hiç ayrılmadım hastaneden çıkana kadar tabiki beni asla görmedi. Evine giderken kimsesi yoktu taksi ile gitmisti. Her an yanındaydım en ufak birşeyde müdahale edecek kadar yakında. Bir hafta boyunca evde dinlendikten sonra dışarı çıktı biraz alış veriş yapip eve döndü. Bu akşam gelecekmiydi parka ben önceden gidip beklemeye başladım.

Bu sefer gelmedi erkenden tam umudumu kaybettim derken denizin kenarından yavaş adimlarla geldiğini gördüm. Herzaman ki yerine geldi oturdu. Bir sigara aldı dudaklarınin arasına ellerinin birini dizlerine koyup boynunu eğdi bir nefes daha aldı sigarasindan bekledi . Ağlamaya başladı bu sefer diğerlerinden farklıydi umutsuzca cagresizce bekliyordu sanırım artık tamamen umudunu kaybetmisti. Denize yürümeye basladi. Ne demişti mesajda " umudumu kaybettigim gün burada yok olacağım"

Korkmaya başlamıştım. Kendine birşey yapacak diye beklerken ellerini çantasına atıp birşeyler çıkardı sahile varıp oturup uzun uzun elindekilere bakmaya başladı. "Artık zamanı geldi dedim". Yanina tam yaklaştığında dört beş adım kalmıştı ki seslendi. 'Geldin mi Çınar sözünde duracağını biliyordum" nasıl olabilir di böyle birşey beni görmemişti bile nasıl bildi geldigimi. Ayağa kalktı duruşunu bozmadan yavaşça arkasını döndü. İlk defa göz göze geldik yıllar sonra. Kollarımi açtım önce bir bekledi sonra koşmaya basladi.

"Geldim sevdiğim. Sözümü tuttum"

" Geldin sözünü tuttun.

O kadar sıkı sarılmış ki derin bir nefes aldı sanki kokumu içine çekiyor gibiydi. Bende onun saçlarına gömdüm yüzümü ne kadar kaldık bilmiyorum tam ağzımi acacakken susturdu.

" Lütfen bugün değil.