Araz

Suratıma doğru çarpılıp kapanan kapıya şaşkınlıkla bakıyordum.Bu kadın gerçek miydi ?

Şimdi burada olsaydı gerçek olamayacak kadar mükemmelim derdi yalnız.

Bir küfür savurdum.Kadın düşüncelerimi bile ele geçirmişti resmen.

Sinirle salona doğru yürüdüm.İnanılmazdı!Önce ona yardım ettiğim için bana teşekkür etmiş sonra da benim evimin kapısını çarparak gitmişti.

Kendime de ayrı kızıyordum çünkü asansördeyken ona bana sarılabilirsin dediğim yetmiyormuş gibi bir de güzelim demiştim.

Neyse ki o bunu yüzüne vurmamıştı.Belki de hatırlamıyordu bile.

Salona gidip kendimi koltuğa attım ve cebimden bir sigara çıkardım.Çok sık içmezdim nadirdi.

Genellikle derdim olduğun da unutmak için içerdim.İşe yaradığı ise yoktu sadece psikolojik baskıydı.

Şuan da ise başım da büyük bir bela vardı.Karşı komşum kendi deyimiyle Belayı Seven Kadındı.

Sinirden güldüm.Nasıl bir şeyin içine düşmüştüm ben böyle ?

Bu kadın hakkında zerre bilgim yoktu.Belki de bu yüzden her geçen gün ona daha fazla şaşırıyordum.

Çok garipti.Sinirlenince o minik burnunu havaya dikip bıdır bıdır konuşuyordu ve susmak bilmiyordu.

Gerçi susmasını isteyende yok ki...

O küçük boyuna bakmadan büyük tehditler de bulunuyordu.Şaşırtıcı olan ise kadın da aşırı derece de büyük bir güç vardı.

Gerçek hayatta baba parası yiyen cici kızlardan farkı yoktu ama askerdi.Görev esnasında ki ciddiyetini gerçekten merak ediyordum .

Ama yine de onun hakkında hiç bir şey bilmemem her şeyi zorlaştırıyordu.

İçimden gelen ani bir kararla telefonumu çıkarıp birisini aradım.

Telefon açıldı.

"Selamün Aleyküm Selçuk."dedim.Selçuk benim memleketten arkaşımdı.

"Ooo Araz aleyküm selam.Sen bizi arar mıydın ya ?"dedi.Kendisi biraz gevşek bir arkadaştı.

"Uzatma Selçuk araştırmanı istediğim biri var."

"Bakıyorum da yine formundasın abicim.Neyse kimi araştırmamı istiyorsun bakalım."

"Minela ÇEVİK."

"Sen bir kadını araştırmamı mı istiyorsun ?"diye sordu.Kaşlarımı çatıp öfkeyle cevap verdim.

"Uzatma Selçuk araştır diyorsam yap."dedim.

"Tamamdır on dakikaya hepsini atarım."dedi.

"Selçuk ?"

"Evet abi ?"

"Bulduğun hiç bir bilgiye bakmadan bana göndereceksin tamam mı ?"diye sordum.

Minela ile ilgili bilgileri benim bilmem yeterliydi.Başkasının onu tanımasına gerek yoktu.

"Önemli biri sanırım ?"diyen pişkin sesi geldi.

"Kes lan sesini sadece işini yap."dedikten sonra telefonu kapattım.

Sigaram bitmişti.Bir tane daha içmek isterdim ama görevlerde içmek tercihimdi.

Derin bir nefes verip kafamı arkaya yasladım.

Buraya geleli iki gün olmuştu ama yaşamadığım şey kalmamıştı.3 yıldır gizli görevdeydim.

Döndükten sonra ise ailemi sadece 2 hafta görme şansım olmuştu.

Rizeyi özlemiştim...

Kendi düşüncelerim de boğulurken telefonuma bildirim düştü.

Selçuk tahminimden hızlı çıkmıştı.Mesajı tıklayıp okumaya başladım.

İsim:Minela

Soy isim:Çevik

Medeni durum:Bekar

Doğum Yeri:İzmir

Demek Doğum yeri İzmir di.Belki de bu yüzden bu kadar güzeldi.

Kendine gel lan herkesin güzelliği kendine bize ne ki!

Okul Hayatı:Ortaokul 3 de bir uyarı.Ortaokul 4 de kız kavgasını başlatmaktan tutanak.Lise 1 de müdür odasının kapısını kırmadan tutanak.Lise 3 de erkek öğrencinin kafasına tablo geçirmekten disiplin.

Okuduklarımla kahkaha attım.Bu kadının yaptıklarının bir sınırı ciddi anlamda yoktu.

Çok merak ediyordum bunları yaparken ki gerekçesi neydi ? Bir gün ondan bunu dinleyecektim.

Okumaya devam ettim.

Rütbe:Üsteğmen

Baba:Albay Ural Çevik

Anne:Şehit Üsteğmen Yıldız Çevik

Okuduklarımla gülüşüm soldu.Şuana kadar hiç annesini görmemiştim ama annesinin asker olduğunu dahası şehit olduğunu bilmiyordum.

Belki de o da benim gibi acısını gülüşünün arkasına saklamıştı.

Gerçi benim güldüğüm de yoktu ki.Ailemden başka kimseye gülmezdim.

Ama iki gündür karşı komşuma gülüyordum...

"Başlarım ben böyle işe."diyerek elimi saçlarıma geçirdim.Nasıl bir şeye düşmüştüm ben.Daha iki günden bu kadınla uğraşmaktan bıktıysam bir ay sonrasını düşünemiyorum.

Telefonum çaldı.Arayan kişi kız kardeşim Ayçaydı.

Telefonu açınca sesini duydum.

"Abilerin bir tanesiii."diye neşeli sesini duyunca güldüm.

O mutlu olmayı hak ediyordu.

"Efendim güzelim ?"diye sordum.

Kahretsin bu güzelim lafı her seferinde aklıma onu getirmek zorunda mıydı ?

"Nasılsın yakışıklım ?"

"İyiyim."

"Alıştın mı bakalım ?"

"Alıştım."

"Offf abi senin bu kısa cevaplarını ne yapacağız biz ?Biraz konuş ya!"diye yakınmaya başladı.

Bugün bir hanımefendiye dil dökerek konuşma kıtamızı yeterince doldurmuştuk.

"Yorgunum biraz abicim.Hayırdır sen niye aradın ?"

"Aşk olsun abi.Aramam için bir şey mi olamsın gerekiyor ?Ben sana bir şey diyecektim."dediğinde asıl amacını belli etmişti.

"Ne istiyorsun bakalım ?"

"Abi oraya alışınca bende senin yanına geleyim mi ? Hem bak sadece iki haftalık.Yemin ediyorum burada dağ görmekten gına geldi."

Kusura bakma kardeşim ama burada da dağdan başka bir şey yok.

"Gel tabi."dedim.Az çok tahmin ediyordum.Annemle kavga etmişlerdi.

"Yonca sultan oradaysa ver de konuşayım."dedim.Annemi de özlemiştim.

"Yonca sultan komşuya gitti.Gelince söyleyim sabah konuşun."dedi.

"Yarın göreve gidebilirim haberiniz olsun."dedim.Bu sadece bir tahmindi.

"Tamamdır abim."

"Ben şimdi yatayım yine konuşuruz."

"Abi..."diye kıvaranan sesini duydum.

"Söyle Ayçam ?"

"Şey orada yakışıklı askerler var mı ?"dediği an öfkeyle bağırdım.

"Ayça!"

"Ay tamam tamam şakaydı.Neyse hadi sana iyi uykular."dedikten sonra gazabımdan kaçmak için telefonu kapattı.

Yorgundum.Bu yüzden yatağa girip gözlerimi kapattım.

Aklımda ise sadece bir isim vardı.

Minela...

*********

Minela

Gözlerimi açtığım da saat geç olmuştu.

yani gerçi daha kargalar bile kahvaltılarını yapmamıştı ama olsun.

Yataktan kalkıp paytak adımlarla banyoya girdim.Hızlıca bir duş aldıktan sonra üniformalarımı giyip yine kahvaltı etmeden çıktım.

Bu sefer Arazla karşılaşmamıştık.Şaşırdım.İkinci iş gününden uyuya kalmış olamazdı değil mi?

İçime bir şüphe düştü.Dün yorucu geçmişti.Bir ihtimal uyuya kalmış olabilirdi.Ama çok da disiplinli birisiydi.

Gerçi dün onun ayarlarıyla oynamış olabilirdim.

İçimden gelen dürtüyle kendime engel olamadan gidip kapısını çaldım.Biraz bekleyip tekrar çaldım.

Sonra bu yaptığım çok saçma geldiği için arkama dönüp gitmeye karar vermiştim ki arkamdan kapı açılınca şansıma küfürler yağdırdım.

"Minela..."diye soran sesini duyunca ifademi toparlayıp arkamı döndüm.

Gördüklerimle nefesim kesildi.

Araz askeri üniformalarının içindeydi.Yeni duş aldığını belli eden saçları ıslaktı ve alnına bir kaç tutam düşmüştü.

Yeşillere değinmek bir istemiyordum.Ren daha bir güzelleşmişti sanki.

Yerinde halay çeken kalbim sende bir dursan mı diyorum ?

Adamın tipinden bize ne ki!

Boğazımı temizleyip onu incelemeyi kestim.

"Şey senle karşılanmayınca bir şaşırdım.Dedim ki acaba uyuya mı kaldı ? Sonuçta dün yorucuydu."dedim.Gayet mantıklı bir açıklamaydı.

"Hmm.."derken sesi bana inanmamış gibi geliyordu.Yüzüne baktığımda gülmemek için kendini zor tuttuğunu gördüm.

"Öyle işte ."diye mırıldandım.

"Öylemiymiş ?"diye sordu utanmadan.

"Öyleymiş."dedim bende.

Konuşma nereye gidiyordu acaba ?

"Gördüğüm gibi sen de uyuya kalmamışsın."

"Kalmadım."

"Mis gibi de hazırlanmışsın."

"Hazırlanmışım."

"Ben gideyim o zaman."diyerek hızla arkamı döndüm ve merdivene yürüdüm.

Utançtan yerin dibine girmiştim ama!

Arkadan onu kısık gülüşünü duyunca kaşlarımı çattım.

Bir de gülüyor muydu?

Ayıp yani çok ayıp!

Kızarmamış olsaydım arkamı dönüp cevabı yapıştırırdım!

Helloooo.Bölüm sonu aşklarrr.Bir günde iki bölüm sınırlarını çok zorladım dxabanma.Ama bölümler kısaydı.Sırada ki bölüm bir görev sahnesiyle karşılaşacağız.Yani tam anlamıyla asker kurgusu olacağız.Litfen okuduktan sonra beğenmeyi unutmayın...

Yıldıza basmayı unutma💕🎀