Merhaba🖐 arkadaşlar bu benim ilk kitabım destek olursanız beni çok mutlu etmiş olursunuz. Kitabımı okurken keyif alarak heycanla okursunuz iyi okumalar dilerim¿🎈

Yürüyorum, bir sokakta. Sanki hışırtılı nefes sesleri geliyor. Etrafıma bakıyorum insanlar çok doğal. Ama bir şey tuhaf sanki. Evimin ıssız sokağına girdiğimde o duyduğum hışırtı sesine daha da yaklaşmaya başladığımı anladım. Arkama bakıyorum kimse yok. Adımlarımı hızlandırdım sanki ben hızlanınca oda hızlanıyordu. Çok hızlı soluk alışverişi vardı. Yolun ortasındayım bir şeyler tuhaflaşıyor.

Birden yağmur yağmaya başladı oysaki hava gayet normaldi. Gittikçe tedirginleşmeye başlıyorum havaya baktığımda. Gökyüzünün üzerindeki bulutlar sanki kavga ediyordu. Kulağıma üflenen bir nefes sesi ile arkama baktığımda her yerin karanlık olduğunu fakat önümüzün aydınlık olduğunu fark ediyorum. Gittikçe tedirginleşiyorum ellerimin titremeye başladığı o anda kulağıma üflenen bir sesle nefesimi tuttum ve yine arkama baktığımda siyah kapüşonlu bir adamın bana doğru hızlıca geldiğini fark ettim korkudan ağlamaya başladım.

O adamın yanımdan hızlıca geçtiğinde bütün sokak lambalarının bir an da sönmesi ile karanlığa gömüldüm. Önümü göremiyorum nefesim daralıyor korkuyorum. Bir yerlerden tanıdık bir sesin Hazal değişini ve o sesin daha da şiddetlendiğini ve o anda kulağımı sağır edecek bir sesle gözlerimi açmamla yataktan düşmem bir oldu.

Annem “haydi Hazal geç kalacaksın Yine okula demesiyle” gitti. Ben hâlâ gördüğüm şeyin kâbus olduğunun etkisindeydim. Ter içinde kalmıştım. Ellerim korkudan titriyordu. Yataktan yere düştüğümü yeni fark edip ayağa kalktım. Hala kalbim hızlı atıyordu. “Ne yani bu kabus muydu . Ulan ne biçim bir rüyaydı böyle. Millet sevgilinin, Geleceğini falan görürde ben ne gördüm böyle.”

Annem odaya tekrar girdiğinde “ yine ne bağırıyorsun kız” ben bağırdım mı yine? Annem söylenerek içeriye gitti. Bende okula geç kalmamak için hızlı bir duş alıp okul kıyafetlerimi giydim ve odamdan çıktım.

Merdivenleri inerken sucuklu yumurta kokularını alıyordum. Mutfağa gittiğimde yine annemin masayı donattığını gördüm. Bir hışımla hemen masaya oturdum kimsenin masaya oturmasını beklemeden ağzıma bir kaç lokma attım.

Annem,” kızım masaya kimse gelmedi. Abinin ve babanın gelmesini bekleyelim” olmaz mı?

Anneciğim ne yapayım yine çok güzel bir kahvaltı hazırlamışsın dayanamadım. “Baban görürse çok kızar biliyorsun sana kızmaya yer arıyor.” Anne anlamıyorum neden bana böyle davranıyor. Sevmiyor mu beni. Hep bana kötü davranıyor anlamıyorum.

“Kızım senin iyiliğin için yapıyor tüm bunları.” Benim kalbimi kırarak mı.

“Kızım sus baban geliyor konuyu kapatalım sonra konuşuruz.”

Tamam anneciğim deyip koca sessizliğime bürundüm.

Babam ve abim geldiler. Masada büyük bir sessizlik oluştu. Babam geldiğinde akşam yemekleri olsun, kahvaltı olsun hep onun yüzünden sessiz ve eğlenceli geçmez herkes korkar ağzını açıp bir şey söylemeyez. Korkmadan tek ben cevap veririm. Bu yüzdende bana çok kızar ve benden pek hoşlanmaz diye düşünürüm. Annemde babama cevap veririm diye bana kızardı, çok kızardı. Annemde biliyordu haklı olduğumu ama ses çıkarmazdı. Onu da anlayabiliyorum. Korkuyor hem de çok korkuyor.

Kahvaltımı hızlı hızlı yaptım hemen hazırlanıp çıktım. Bu ortamda daha fazla duramıyorum bende mutsuz oluyorum. Sadece Annem için sabır ediyorum. Dışarı çıktığımda hem sinirden hem de gördüğüm rüyadan sonra hâlâ ellerim titriyordu. Sakin olmam lazımdı. Bu sadece bir rüyaydı diyerek kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

Ev ile durak arası 15 dk var ama hava çok güzeldi. Her zaman bisiklet kullanan ben bu sefer yürüyerek gidecektim. Durağa doğru hızlı adımlarla ilerliyordum. Bu gördüğüm rüya beni öyle etkiledi ki Yürüme şeklimi bile korkudan hızlı hızlı atıyordum.

Durağa vardığımda. Bir kaç kişi vardı bir 5 dakika beklediğimde otobüs gelmişti. Otobüsün içi o kadar doluydu ki iğne atsan yere düşmezdi. Cam kenarına doğru ilerledim. O köşeler benim yerimdi. Okul ile durak arası 30 dakikaydı. Bu arada size kendimi anlatmadım...