Hastanedeki uzun günüm bitmişti. Eve girdiğimde annemin yaptığı güzel yemeklerin kokusu gelmeye başlamıştı. Hızlıca salona girip çantamı koltuğa fırlattım. Mutfağ girip anneme yardım ettim. Yemek yedikten sonra odama geçip kendimi yatağa attım. Ne zaman uykuya daldığımı bilmiyorum ama sabah erken uyanıp uykusu kaçan abimin üstüme su dökmesiyle uyandım. Klasik kardeş kavgaları her evde benim ki gibi bir abi veya ablaya sahip olan vardır herhalde. Şu üstüme döküldüğü gibi sıçrayıp abime küfür etmeye başladım. Sonrada kalkıp duş aldım. Hazırlandıktan abim yüzünden evde duramıyacağımı anladım ve hastaneye erkenden gittim. Hastanede beni Tuğçe karşıladı. " Sana bir iyi bir kötü haberim var ilk hangisini söyleyeyim." " Kötü olanı söyle Tuğçecim." "Bu gün nöbet sırası bizde." "Off, iyi olanı söyle!" " Şu dün ameliyatına girdiğin asker seni soruyordu." dediğinde toplantı odasına gelmiştik. Tuğçe yerini aldığında konuşmaya başladım. "Aylin sen 216'nın pansumanını yap, Mert sen 143'ün serumunu yenile sonra acile geç, Tuğçe sende benimle geliyorsun." dedikten sonra odadan çıktım. Tuğçe ile birlikte Ateş'in odasına girdik. Yanında yabancı biri vardı. Ateş'in yanına gidip. "Tişörtü çıkarır mısın Ateş?" İmalı bir gülüşten sonra "Ne yapıcan Alev?" dediğinde yanındaki arkadaşı ve Tuğçe gülmeye başladı. "Yaranı temizleyeceğim." dediğimde tişörtünü çıkarttı. Ben yarasını temizlerken yanındaki arkadaşı "Alev Hanım bu çocuğu kendinize nasıl aşık ettiyseninz bir daha sevgili yapmadı."dediğinde pamuğu yarasına bastırdım çok canı yanmıştı galiba. "O da bir şey mi? Alev hocam klinikte yattı. Ayrıca o da bir daha sevgili yapmadı." dediğinde. Pamuğu daha fazla bastırdım. Bu sefer canı çok acımış olmalı ki "Yeter artık şu kızı sinirlendirmeyin bir kere daha onu sinirledirecek bir şey söylerseniz dikişlerimi açacak susun artık!" dediğinde güldüğümü görmesin diye arkamı döndüm geri onlara döndüğümde "Komik bir şey mi var Alev canımı acıtıyorsun." "Gülmedim ki!"