Esmeray - Unutama Beni

03.05.2022 Salı 💖

Yukarıya başladığınız tarihi bırakabilirsiniz 🫶🏻💘

~7 Yıl Önce~

Arka sırada uyuyan çocuk, hiçbir şeyden habersizdi. Öğle arasına girdikleri için herkes sınıfı boşaltmış, sınıfta bir tek o kalmıştı. Bir teneffüs önce acıktığından en yakın arkadaşını zorla ikna ederek bir şeyler yediğinden aç hissetmiyordu bu yüzden bir saatlik bu arayı uyuyarak geçirmekte bir sakınca görememişti.

Sınıfın kapısı aralandığında açık olan camlar cereyan yapmış, sınıfın içine büyük bir rüzgar yayılmıştı. Genç kız, hızla kapıyı kapatıp rüzgar yüzünden uçuşan kıvırcık saçlarını omuzlarının arkasına ittirdi ve bütün camların açık olduğunu fark edip derin bir nefes aldı.

Nefesini aldığı vakit, arka sırada uyuyan ve yakından, çok yakından tanıdığı çocuğun sarı saçlarını fark etti. Yüzünü görmese dahi o sarı saçlarını metrelerce uzaktan tanıyabilir, kalbi o saçlarına bile karıncalanabilirdi.

Dudaklarında istemsizce bir gülümseme belirdiğinde zihninin içinde dönüp dolan tek şey ona olan hisleriydi. Yüzünü bile görmüyordu ama kalbi boğazında atıyordu resmen. Bütün bedeni heyecanla titrerken ilk yaptığı şey açık olan bütün camları kapatmak olmuştu çünkü sevdiği çocuğun üşümesi ve hasta olması isteyeceği en son şey bile değildi.

Çocuğun yattığı sıranın yanındaki camı kapatmak için bir ön sıraya çıktı ve sessiz olmaya özen göstererek çocuğun sırasına geçti. Camı kapatıp hemen buradan gidecekti ama tatlı tatlı uyuyan sevdiği çocuğa bakmamak çok zordu. Uyurkenki yüzünü hayal ederken bile nefesi kesiliyordu ve şimdi o çocuk birkaç santimetre uzağında uyuyordu.

Camı kapatıp sıraya oturduğunda, bakışları istemsizce çocuğa kaydı. Düz bir çizgi halini almış dudakları, uzun kirpikleri dikkatini çeken ilk yerler olduğu için kendini sapık gibi hissetse de bakmadan edemiyordu.

"Bu kadar güzel uyunmaz," diye mırıldanmadan edemedi. Ellerini çocuğun saçlarında gezdirmek ve uzun uzun okşamak, kokusunu içine çekmek istiyordu ama bunu yapamazdı. Çocuk uyurken ondan izinsiz bir şekilde bu kadar yaklaşamazdı. Hem, çocuk onu sınıftaki herhangi biri gibi görüyordu. Hatta herhangi gibi birininden bile daha kötüsüydü, görmüyordu.

Adını hatırlıyor muydu acaba?

Neden görmüyordu? Geçen senenin başından beri görmesi için yapmadığı şey kalmamıştı. Ona selam vermiş, okul maçlarında onun adına tezahüratlar yapmış, yaralandığında ilk o koşmuştu. Grup ödevlerinde onunla olmak için çabalamıştı ama çocuk bir kere bile uzun uzadıya ona bakmamış, adıyla bile seslenmemişti.

Sadece bir kere bakmıştı ve genç kız da o gün ona körkütük aşık oluvermişti.

Yine de kız, içindeki hisleri seviyordu. Çocuğun yüzüne bakarken içine yayılan sıcaklığı çok seviyordu mesela. Ona bakmasa bile seviyordu. Belki bir gün bakar diye gözünün önünde durmayı seviyordu. Acıtıyordu pekala ama vazgeçmiyordu.

Çocuk, uyurken kollarını birbirine bağladığında, kız derin bir nefes almıştı. "Ah Serkan üşüdün değil mi?"

Üzerindeki şalını çocuğun omuzlarına bırakırken gülümsemeden edememişti. Muhtemelen bunu, o kızın koyduğunu bile fark etmeyecekti ve başkası koydu sanacaktı ama olsun, en azından üşümeyecekti.

Serkan'ın yüzünde minik bir tebessüm belirdiğinde uykusunda mırıldandı. "Çok güzel kokuyor. Çok tanıdık..."

"Unutma bu kokuyu," diye fısıldadı genç kız şalı düzeltip sıradan kalkmadan önce Serkan'ın kulağına fısıldadı. "Unutma beni, unutama beni."

Tabii önce tanıman gerek Serkan, diye geçirdi içinden.

Ama Serkan onu hiç hatırlamadı. Omuzlarına bırakılan şalın sahibinin o olduğunu düşünmedi bile. Ya da maçlarda ona tezahürat yapan kişinin o kız olduğunu, yaralandığında ilk koşanın o olduğunu hiçbir zaman görmedi.

Herkesi, her şeyi en ince detayına kadar hatırlayan Serkan, bir Hilal'i hatırlayamadı.

Ta ki yıllar sonra kader onları aynı şirkette karşılaştırana kadar.

⏳

Bu hikaye unutamayanlara ithaf edilmiştir.