Yine hafifçe ayağımla ayağına dokundum. Bu defa çekmek yerine gülümsemişti. Kadehe bakıyordu... Tekarar dudaklarına yaklaştırdığında yoğun bir arzu ve iştahla yudumladı. Tuhaf bir titreme hissettim vücudumun her bir zerresinde. İçimi okşamıştı bu his. Arzularım kanıma karışmış kaynıyordu sanki... Yoğun ve tarifsiz bir histi.

Aniden gelen bir cesaretle ayağa kalktım ve masanın etrafında dolanıp onun arkasında durdum. Yavaşça eğilip kulağına yaklaştım. "Düğün gecemizin tadını çıkar canım... Bundan sonra her zaman beraberiz. Artık çekinmene gerek yok." Omuzlarına dokunduğumda nefesimi yavaşça boynuna bıraktım. Parmak uçlarımla koluna doğru süzüldüm. Hafifçe ürpererek başını yana doğru eğdi. "Carmilla'm... Neden ay ışığı gibi soğuk ve solgun görünüyorsun?" Bir ceylan gibi tatlı, masum ve ürkek bakışlarla tek bir noktaya bakmayı sürdürüp duruyordu.

"Ce.. Cecilion..." dedi, fısıltılı titrek bir sesle. Sesiyle, sarhoş bir gülümsemeye bürünüp dudağımı ısırdım. Nazik ve huzur doluydu. "Bütün bu an.. gerçek mi?" diye sordu, kalbi hızla çarpıyordu. İkimizinki de yerinden fırlayıp birbirine girecekmiş gibiydi. Yanağına hafif bir öpücük bırakarak onayladım. Mest olmuş bir gülümsemeyle başını başıma yasladı. Bir elini yavaşça kolundaki elimin üzerine koydu. Solukları ağır, kalbi heyecanla atıyordu.