"Her son bir yeni başlangıçtır"

Bugün büyük gündü. Bugün Eroğlu Konağı karışacaktı. Canım dedem çok sevdiği torununu evlendirmek istediği aileyi konağa davet etmişti, tek sorun vardı ki, sözde "En sevdiği Torun" bendim ve evlenmeye hiç niyetim yoktu.

Böylelikle bende sessiz kalıp "Tamam, dedeciğim" yerine konaktan kaçacaktım. Tabi koca aşireti karşı almakla kalmayıp, karşı aşirette bana düşman kesilecek. Hiç bir şey umrumda değildi.

Tanımadığım bir adam ile evlenmektense, kaçak olarak yaşardım.

"Burda senin yeni hayatın var." diye uzattı Azad elindeki zarfı bana doğru. Azad benim Amcamın oğluydu ve benim tek dostumdu.

"Sağol." dedim ve elindeki zarfı aldım.

"Çantan hazır mı?".

"Evet."

"Al bu yanında dursun" diyerek bana bir küçük zarf ile birde silah uzattı.

"Ne bu?" sordum. Hayatımda ilk kez silah görmüyordum ama pek kullanma tarafı değildim. Bir Eroğlu iseniz hayatınız coğullukla aşiret toplantıları, düğünleri ve bolca koruma ile geçer. Tabi vazgeçilmez olan siyah passat arabalar.

Ben ailende uzak büyütülendım. Bana sağlanan imkan kuzenlerimde yoktu. Mimarlik okumuş ve İstanbul'daki şirketin başına geçmiştim.

Taki Diyarbakır'dan bir telefon alana kadar. Sevgili dedem dost aşiretten bana göre bir damat adayı bulmuştu.

Sağ olsun dedem bizim fikirlerimizi pek önemsemezdi. Bu hayatta ama karma vardı, ve ettiğini bulursun. Bende dedemi önemsemeyip kaçacaktım.

"Tedbir amaçlı."

"Ben silaha karşı olduğumu en iyi sen biliyorsun, Azo".

"Sen bunu alırsan kendimi daha iyi hissetecem." demesi üzerine itiraz etmeden aldım ve çantamın bir kenarına bıraktım.

Evet hazırdım. Yeni hayat ve yeni bir ben.

Başlasın benim maceram.....