BU HİKAYEDE OLAN OLAY, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR

yorum yapınnn oy verinnnn takipte kalın mutlu kalınnn destek veren okuyucularım teşekkürler

                            🤍

" kız kalk yeter görücü gelicek " sabah yatağımda uykunun ortasında yengemin bu sesini duymak resmen çileydi yine birşeyler söylüyordu

Yengem ve abim 11 yıldır evlilerdi ama hiç bir zaman çocukları olmamıştı belki böyle karakterli kişiler çocukları olmasın hak etmiyordu neden mi çünkü bana yapmadıkları şey yoktu

" yenge yeterince saçmalıyorsun çık odadan " sabahın köründe yine kötü planlarını anlatıyordu en zevk aldığı şey ortalığı karıştırmakta ve bunu her zaman yapardı ben ise bundan tamamen bıkmıştım

" ister inan ister inanma Şırnakta yaşayan Karahanlıların oğlu için geliyorlar bu akşam " bu ciddiydi içime bir korku girdi ve hemen kafamı yastıktan kaldırdım ve üstümdeki yorganı kenara attım

Bi dakkika bu ciddi nasıl olur olayın ciddiyetini beynim yeni anlamıştı galiba kahvaltı etmediğinden kaynaklanıyordu mesleğim ise hemşirelikti ve atamam yarın çıkıcaktı umarım çıkardı çünkü evlenmek planlarım arasında yoktu çünkü hiçbir zaman evlenmeyi hayal etmemiştim umarım gelenler ya gelmezdi ya da beğenmezlerdi yoksa atamam çıkarsa direkt gidicektim

Ben kimiyim ?

Ben Gönül Kalkan 24 yaşındayım yaşımdan fazla şey yaşadım Mardinliyim bu toprakta yaşadım ve büyüdüm Annem ve Babam demek istemediğim kişiler tarafından tarafından sevilmeyen o kızdım . Amcamın babamı zorlaması sonucu okudum bunun sonucunda hemşire oldum yoksa babam beni okutmazdı daha doğrusu okumamı istemiyorlardı

" Ben gidiyorum akşama hazırlan Gönül " bunu dedikten sonra odamdan çıktı ve beni düşüncelerimin içinde bırakıp gitti

Ben ise kalkıp odamın içinde kaç tur attım belki düşüncelerimi yanıt bulurum diye ama hiçbir sonuç bulamadım ardından yatağımı topladım ve dolabının içinden bir tane yeşil elbise aldım ve bunu üstüme geçirip odamdan çıktım ailem tarafından sevilmezdim sebebini bilmiyorum

Merdivenlerden inerken kahvaltı masasına baktım da tüm aile üyeleri oturuyordu Kahvaltı masasında yerime yerleştikten sonra konuştukları konu yengemin söylediklerini doğruluyordu kararlarımı bile sormamışlardı isteyip istemediğim bile

Babam Ahmet ağaydı konuşmayı tercih etmezdi çoğunlukla dinler ve kısa cevaplar verirdi çoğunlukla millet dertlerini anlatmaya gelirdi ama aile içindeki dertleri hiçbir zaman çözemezdi sadece susup bakmaya yetinirdi abim ise babam ile özelikleri hemen hemen aynıydı bir farklılıkları yoktu

​​​​​Annem hakkında konuşmak istemiyorum hayatımı mahveden kişi desem özetlemiş olurdum bana her zaman bir nefreti vardı sebebini ise bilmiyorum kahvaltı bitince evin hizmetlisi Ayşe ile kahvaltıyı topladım ve mutfaktaki işleri yaptım tüm işlerim bitirdikten sonra görücülerin bugün geleceğini öğrendim ve annemlerin demesi ile yukarı çıktım zorla da olsa

Bu ev en sevdiğim şey belki şuydu odamın en üst katta olması ara sıra geceleri terasa çıkar ve Mardin mazarısını izlerdim o katta sadece benim odam vardı

Merdivenleri hızlı hızlı çıktım ve odama girdim ardından ise tamamen temizlenmek için duşa girdim ama full düşüncelerim ile boğuştum biraz olsa da iyi gelmişti acaba ne yapacaktım umarım istemezlerdi

Saçlarımı açık bıraktım kumral saçlarım belime kadar uzanıyordu bunu seviyordum hafif bir makyaj yaptım bu kadar yeterliydi

Dolabıma doğru adımladım tamamen odundan yapılmıştı dolabı açtığımda tüm kıyafetlerim yoktu sadece bir adet kırmızı elbise vardı elbise güzeldi ama onlar için çok hazırlanmışım gibi duruyordu

Kesin yengemin işiydi veya annemin huyları aynıydı ben aileden hiç kimseye benzemiyordum hem fiziksel hem de duygusal olarak

Son kez aynaya adımladım aynanın karşısına geçince güzel olmuştum maskara yeşil gözlerimi daha da belirginleştirmişti buna fazla takılmadan

Kapımı açıp konağın merdivenlerinden aşağıya indim herşey hazırdı tüm hazırlıklar yapılmıştı ama benim düşüncelerim sorulmamıştı

Açtım ağzıma birşey atmak için mutfağa adımladım kapıdan gireceken yengem ve evin hizmetlisi Ayşe'nin sesi geliyordu hemen kendimi kapının arkasına attım

Yengemin sesi kulaklarıma ilişti " umarım yaşlı biri olur" bu nasıl bir istekti böyle hayretle dinlemeye devam ettim

Ayşe ise " gelin hanım umarım dediğiniz gibi olur" buna ne ne sanıyordu kendini

Dinlemeye devam ederken konağın kapısı çaldı hemen fark etmemeleri için konağın kapısının önünde durdum ve evin içinde olan herkes sıraya girmişti kapının önünde kapıyı açtım

Herkese bakıyordum ama içlerinde bir tane bile genç yoktu yokse yaşlımıydı onunla evleneceğime ölsem daha iyiydi hepsi önümden geçti ve salona girdiler

Ben ise fazla göze batmamak için sadece getir götür yapıyordum yengem merdivenlerden mutlu mutlu inince içimdeki korku büyüdü ama sonucun ne olduğunu tahmin edebiliyorum

Yanıma yaklaşınca 32 diş gülümsedi " seni verdiler 1 ay sonra nişanın olucak " dedi yengem bu cümle beynimde yankı yapıyordu

Sadece ağzımdan şu cümle çıktı " nasıl oldu ki" daha kendime bile gelmemiştim üstümde bir şok vardı

" Oğulları gelmemiş Askermiş galiba görevdeyemiş bir ay sonra nişan olcak" bunu dedikten sonra salona tekrar gitti ben ise hala cümlelerin etkisideydim

On dakika geçtikten sonra görücüler teker teker odadan çıkmaya başladılar yaşlı bir adam ve kadın el ele tutuşarak çıktılar ardından 3 kadın çıktı

Yüzleri gülüyordu peki ben nasıldım sadece ruhu ölmüş ayakta duran bir bedendim istemediğim biriyle evlenmek istemiyordum birşeyler yapmalıydım

Ya kaçıcaktım bu olaydan kurtulmak için ya da razı gelicektim ve ben razı olmuyacaktım

Herkesi geçirdikten sonra annemler ve yengemler mutluydu avluda duran koltuk takımına oturdular ve ayşeden kahve istediler

Ben ise ayakta durmuş onlara bakıyordum " şu gönülden kurtuluyoruz ana " bunu kahkaha atarak söylemişti

Annemde ona gülümsedi" haklısın gelinim kurtuluyoruz " bir insanın annesi böyle dermiyidi

O kadar mı sevmiyorlardı biri tarafından sevildiğimi bile hatırlamıyorum bir insana annesi bile sevmiyorsa kim sevecek neden sevecekti

ama " ben evlenmeyeceğim evlenmem " bunu dememle annemin bana doğru yürümesi bir oldu sert adımlarla yanıma yaklaştı

gözlemin içine bakarak tekrar söyle diye bağırdı Ben ise içindekini yine düştüme vurdum " evlenmeyeceğim " bir anda ne olduğunu anlamadım ve saçım asıldı

saçımdaki büyük ağrıyı tarif edemezdim babama doğru baktı babam bize sadece bize bakıyordu " Ahmet ağam duyuyor musun kızımızla evlenmek istemiyor" bunu şaka gibi söylemişti ama altında yatan şeyi biliyordum

yengem babam abim sadece izliyordu konuşmadılar hiçbir şey yapmadılar sadece bu duruma sessiz kalmayı beceriler galiba zevk veriyordu onlar için

saçlarımı çekip konağın yanında olan ahıra doğru yürümeye başladı bunun anlamı geldiğini anladım eğer ki istedikleri bir şey olmazsa ya da yapmazsam sonun böyle oluyordu

anladım bu gece ahırda geçecekti saçından tutup ahıra doğru yürüdük ahırın kapısını açtı

ikimiz de içeri girdik ardından kapının kapıyı yavaşlana kapandı bu sesi yıllardır duyuyordum kapı kapandı ve bana döndü kapının yanında duran sopayı aldı bunu yıllardır yaşıyordum

her zamanki gibi yine içim korku saldı sadece ona korku dolu gözlerle bakmaya yetindim bana doğru yaklaştıkça kendimi ileri itmeye çalışıyordum sürünerek yerde ne kadar ilerleyebileceğim kadar

kadar en sonda sırtım soğuk duvarla buluşunca durdum artık sonum burası olacağını anladım ilk darbeyi koluma vurdu fazla acımadı ama yine de bundan daha fazlası olacak ardından darbeler arttı

fiziksel acılar hissetmiyordum sadece ruhsal acı hissediyordum biri anne evladının nasıl böyle vururdu ki hiç mi acımıyordu hiç mi merhamet yoktu o kadar vurdu ki artık vücudunda hissetmemeye başladım

gözyaşlarım artık duruyordu gözlerimse karanlığa gidiyordu büyük ihtimalle morarma vardı kırılma çatlama da olabilir bilmiyorum en son gözlerimi kaydını hatırlıyorum ve koca bir karanlık

SELAMM Bir kurguyla geldim takipte kalın mutlu kalın yorum , oy yapınnnn bana destek veren okuyucularım teşekkürler

​