Selamm yeni bölüm geldi :)

Düşüncelerini ve beğendiğini görmem için oy ve yorum yapabilirsin 😊

2006 Temmuz

​​​​​​Küçük kız oteldeki odada tek başına camın yanında duran koltukta oturmuş dışarı bakıyordu o da dışarıdaki çocuklar gibi koşmak , oynamak istiyordu

ama gitmek istemesine rağmen annesi ve babası buna izin vermemişti sıkıntıdan yere değmeyen ayaklarını sallıyordu banyodan çıkan annesine baktı annesinin eşarbını her zaman giydiği takımına sabitlemek için orkide bronşu kullanıyordu

annesini hiç o bronşsuz gezdiğini görmemişti her zaman gözünün içine sürdüğü siyah kalem ile korkunç oluyordu korkunç gözüktüğünü annesine söylemişti ancak onu takmamıştı

çoğunlukla annesi abisini daha çok seviyordu küçük kız bunun neden olduğunu bilmiyordu annesi onun gözlerine her baktığında anlaşılıyordu

biraz tereddüt etsede yine de küçük inadından vazgeçmedi " Ana ben dışarıya çıkmak istiyorum lütfen ana lütfen "

" Hayır gönül dedim babanların iş görüşmesi var ortalıkta dolaşma " bunu sert ses ile söylemişti gönül yine bir umuda tutunup ikna etmek için devam etti

" Anne lütfen her istediğini yaparım lütfen hiç birşey yapmıyıcam " dedim gülümseyerek

Kaşlarını kaldırdı" tek şartım var akşam baban iş görüşmesi yemeği var seni yemek için çağırdığında yemeğe gelmek istemediğini hasta olduğunu söylüyorsun yoksa bir daha asla dışarı çıkmazsın " niye onu iş görüşmesi için olan yemekte istemediğini anlamadı ama tek istediği şey zaten dışarı çıkarmak istemesiydi

" Tamam ana ben gidiyorum " hemen kapıya doğru koştu kapının yanında duran beyaz babetlerini aldı

hemen ayağına geçirdi beş gündür bu oteldelerdi ama hiç dışarı çıkmamıştı sadece yemek için çıkmıştı babetler ayağına olunca hemen yerinde zıpladı ve kapıyı açtı dışarı çıktığında

Onu kırmızı halıları olan siyah renkli duvarlarla kaplı ışıklarla kaplı olan koridor karşıladı ilerde olan asansöre doğru koştu sabah , öğlen, akşam yemeği için aşağı inerken her yeri ezberlemişti

belki de tek başına dışarı çıkmak veya kaybolmamak içindi ama bugün dışarı çıkacaktı hemen asansörün önüne geldi asansör alt kattaydı hemen düğmeye bastı asansörün gelmesini bekledi annesi çoğunlukla bir yere gidince onu götürmüyordu

veya bir tehditle gitmiyordu babası olanlar karşısında susuyordu abisi babasından farkı yoktu ama niye ne yapmıştı ki diye içinden geçiriyordu

kendin de sorun görmüyordu ardından asansöre baktığında katta geldiğini fark etti hemen kapıyı çekti ve içeriye girdi sol tarfta duran kat tuşlarından zemin katta bastı asansör bir katta durdu

biri kapıyı açınca göz göze geldiği bir erkek çocuk vardı çocuk hemen içeriye geçti ve yan yana durdular asansörün ilerlemesiyle zemin katta yaklaşmıştılar

ama ne olduysa o zaman oldu asansör hareket etmedi gönül kapıya ilerledi ve kapıyı itmeye çalıştı ancak başarısız oldu içini bir korku sarmıştı çocuğa bakınca o da yanına gelip kapıyı zorladı

ancak açılmadı gönül artık gözlerinde biriken yaşlarla birlikte ağlamaya başladı bir yandan sesini duyurmak içinde çığlık atıyordu yanındaki çocukta ağlamayıp yardım edin diye bağırmaya başladı

ikisininde sesi kimseye gitmiyordu veya kimse fark etmiyordu Gönül hıçkırıkla ağlamaya devam ederken yere oturdu kafasını dizlerinin üzerine koydu

artık pes etmişti bağırmaktan boğazı acıyordu çocuğa baktığında mavi gözleriyle ona bakıyordu o da son kez bağırdıktan sonra onun yanına yaklaşıp yere oturdu ikiside bir birine bakıyorlardı

ancak konuşmayı başlatan çocuk oldu " Ağlama küçük" dedi endişelenirken gönül hem ailesinin yapıcıaklarından hem de korkudan sinirlendi

hemen kaşları çatıldı dizlerinin üzerinde olan kafasını kaldırdı ve yanında olan çocuğa baktı " Sana ne be " hemen kafasını geri dizlerine bastırdı "Tamam senin adın ne küçük " bu çocuk onun için gerizekalıydı onlar orda kalmıştı ve o sakindi " küçük değilim sen uzunsun " çocuk ona baktı ve tekrar sordu " adın ne " gönül artık pes edip " gönül " dedi ona kaşlarını çatarak kendince o uzundu " bende Kılıç şimdi sakin ol birileri fark eder " gönül ona göz devirdi

geri dizlerine kafasını koydu çocuk ayağa kalktı ve kapıya adımladı "Yardım edin " diye bir sürü kez bağırdı asansöre vurdu ancak en sonunda biri fark etmişti " ordan çıkıcaksınız " ardından birileri gelip kapıyı zorluyordu

gönül ile kılıç merakla kapının açılmasını bekliyorlardı ardından kapı açıldı ve bir personel onları karşıladı adam asansörü açan çalışanlara kafasını saladı

onlara gitmesi için o hareketi yapmıştı adamlarda kafa hareketinden anlayınca hemen terk ettiler ve personel kaşları çatık gönül ve kılıça baktı " Aileniz nerde " bu soruya kılıç dayanmadı "yanımızda olmadığına göre otelin içinde " dedi göz devirerek " oda numaralarınız ne " gönül biliyordu hemen söylemek için ağzını açtı " 7 numara " kılıçta artık bu asansörden çıkmak için " 4 " adam bu cevaplardan memnun olmuştu hemen sırıttı " tamam beni takip edin "

ikiside bir birine baktı ve adamı takip ettiler adam danışmana gidince danışmanlıkta kırmızı rujlu sarı saçlı bir kadın oturuyordu adam kadının yanında durdu ve danışmanlık masasına yaslandı flörtöz bir tavırla " 4 ve 7 numarayı ararmısın " kadın hemen gülümsedi yalandan " tabi Sinan " hemen telefonu alıp tuşladı ve kulağına telefonu yasladı

ardından gönül ve kılıça bakmaya başladı ilk Kılıç'ın ailesini aramıştı sanki bu anı bekliyormuş gibi ailesi hemen gelip onu sarılıp öpmeye başladı annesi gönül Kılıçı kıskanmıştı

o da böyle bir sevgi istiyordu ancak bu sevgiyi veren yoktu kılıçla ailesi ona doğru döndü gönül hemen kafasını eğdi kimse onun sevgiye muhtaç olduğunu anlamasını istemiyordu

kadın gönülün ailesi ardından gönül ün ailesi aradı kadın işte gönülün korktuğu zaman gelmişti şimdi annesi ne yapıcaktı ona ardından annesi yanlarına yaklaşmaya başladı

siyah göz kalemiyle belirginleştirdiği gözlerle doğrudan ona bakıyordu ama yüzünden anlaşılıyordu baya sinirliydi gönül baya gerildi yanına yaklaşınca kılıçlara doğru baktınca gülümsedi

Gönülü es geçip Kılıç'ın annesine doğru adımladı " Nasılsın asiye " kadın samimiyetle gülümsedi " iyim sen " gönüle bir bakış attı " gönül asansörde kalmış onun için merakandım " yalandan söylüyordu bunu fark etmişti gönül " birşey olmaz Nermin çocuklar onlar " derken onlar koyu sohbete dalmışlardı asiye onlara döndü " siz gidin oynayın ne bizi dinliyorsunuz" demişti tatlı sinirle ardından gülümsedi kılıç ona bakmaya devam edince " hadi kılıç gönüle birlikte oynayın hadi " Kılıç oflayarak " hadi küçük" dedi

gönül annesinden bir süre ayrılmak için onu takip etti ardından otelde olan parkta güzel vakit geçirmişlerdi gönül ve kılıc artık geri gitmek için otele giriş yaptılar ve ikiside kendi odalarına gittiler

gönül odasının kapısını çaldı annesi direkt bu anı bekliyormuş gibi kapıyı açtı ve kaşları çatıktı yine sinirliydi gönül yavaş adımlarla içeriye girdi annesi ardından kapıyı kapattı

" Sen niye rezil ediyorsun beni " gönül korkarak " Be ben isteyerek yapmadım " kadın bu sözlere daha da sinirlendi " sende yemeğe geliyorsun Allah senin belanı versin " diyerek gitti

masaya oturdu gönül hemen babetlerini çıkartıp kanepeye oturdu hepsi yemek için hazırdı hemen annesi gelip ona toz pembe bir elbise ve aynı renk babet getirmişti yanında bir yere gidince taktığı lale bronşu vardı

hemen verdiklerini giydi ve hepsi bir resturanta gitti iş için anlaşma yapacakları kişilerde kılıçın ailesiydi

​​​​​​Gönül

Onun dediklerine şok oldum ama annemin bu hareketi beni şaşırtmadı ona doğru baktım sakinlikle ne diyeceğimi merak ediyordu " sen ne diyorsun " diye soru yönelttim ona benim başka seçeneğim yoktu

" Gönül ben sana evlenmek istemiyorum demedim " ona doğru bakmaya devam ettim zaten haklıydı ama bende ona karşı bir duygu yoktu veya hamile kalmam bile olasılıktı

" Ben yaşlı biriyle evlenmek yerine seninle evlenmeyi tercih ederim " bu cevaptan memnun olmuştu sadece susup okyanus gözleriyle bana bakmaya devam etti tekrar söze girdim " zaten düzgün bir evlilik olmaz büyük ihtimalle ikimizde bir birimizi sevmiyoruz" dedim bunu dedikten sonra kaşları çatıldı bir kaç dakkika sustu ardından

" Haklısın " dedi duygularını anlayamıyorum kafamı indirip ellerimle oynamaya başladım " Özür dilerim seni dinlemediğim için " yine düz ifadeyle baktı " sana tek birşey diyeceğim istemiyorsan benimle evlenme " bu dediklriyle gözlerimi halıda gezdirdim çünkü diyeceğim birşey yoktu " 2 hafta sonra gideriz seni de yukarı çıkarıyım " dedi ve beni bellerimden tutu ve kucağına aldı dikişlerimi de on gün sonra artık çıkarıcaktım " köye gitme işi ertelendi " yüzümü asarak cidden üzülmüştüm yine bir sakarlık yapmıştım " gidersin dikişlerin çıkınca " kapıyı açtı ve merdivenleri çıktı kapıyı çalınca aradan zaman geçti ve kapıyı ayça açtı yüzünde telaş vardı " Noldu seni aradım cevap vermedin "

kılıç kapıdan içeriye girdi benim odama yönelince hayır orda herşeyim dağınıktı kapıyı ayağıyla itti ve içeriye geçtik tahmin ettiğim gibiydi dağınıktı yatağıma doğru ilerledi ve oturtup ayakta durdu " geçmiş olsun iyi akşamlar " dedikten sonra hemen arkasını döndü ve evden gitti

of on gün boyunca ne yapıcaktım Ayça ve Hande direkt önüme oturdular ve ne olup bitiğini sormaya başladılar soruların hepsini cevaplamıştım " yüz ifadesi nasıldı " diyen Hande ile ona baktım " ifadesiz ayy yeter uyuyacağım " dedim ve onları odamdan kovdum

off on gün böyle geçmez ki kendimi uyumak yatağa bıraktım ve uyumak için gözlerimi kapattım ardından uykuya daldım

Sabah uyandığımda sıkıcı bir gün olacağını anladım Hande ve ayça gitmişlerdi sehpada kahvaltı bırakmışlardı bu duruma gülümsedim

ve fotosunu alıp onlara yolladım ve bir not yazdım ardından sevmeme rağmen kahvaltı etmiştim televizyon izlemek için koltuğa doğru zıplaya zıplaya gelmiştim kumandanı elime aldım

TV kanallarında gezinmeye başladım ama saçmaydı boşanma sebebi eşi ile 10 yıldır evliymiş ama kadın her kahve yaptığında nasıl istediğini soruyormuş odama gidip gitarımı elime aldım ve benim en sevdiğim aktivitelerden biriydi hemen elime aldım ve en sevdiğim şarkılardan biri olan şarkıyı çalmaya başladım

Gitme , kal

Gitme , kal

Ya da beni de yanına al da kalmayayım

Bir başıma bu diyarda

Sensiz olamam yapamam

Beni de al yanına

Kokun artık yok burada

Duyabilmemin bir yolu var da

Korkuyorum çok yitiriyorum aklımı

Derdim çok büyük anla

Kalbim her teklediği anda heyecan basıyor umudunla

Geliyorum sana

Ne yapayım bana bi anlatın ama çaresi yok daha

Yanıyor yanıyor yanıyor içeride

Kanıyor, kanıyor, kanıyor sensiz

Yanıyor, yanıyor, yanıyor içerde

Kanıyor, kanıyor, kanıyor kalbim

Gitme, kal

Gitme, kal

Ya da beni de yanına al da kalmayayım

Bir başıma bu diyarda

Sensiz olamam, yapamam

Beni de al yanına

Senin kollarında başlayan sabahlara, biten gecelere doyamadım hâlâ

Huzur bulduğunda kıskanırmış işte hayat

Garip ama sen n'olur üzülme artık

Değilsin yalnız

Bu bir veda değil

Mutluyum, inan

Anladım, bi' şanstı bu

Aşkınla dolu bir gün bile bir ömür yeter bize

Gitme, kal

Gitme, kal

Ya da beni de yanına al da kalmayayım

Bir başıma bu diyarda

Sensiz olamam, yapamam

Beni de al yanına

Selammm yeni bölüm geldiiiiii düşüncelerin için yorum , beğendiysen de oy yapmayı unutma 😊

​​​​​

​​​​​​

​​​​

​