Selamm yeni kurgum ile geldim oy ve yorum yaparsan sevinirim

                                 🤍

Odadan diğer odaya koşuşturuyordum neden mi çünkü bugün ilk iş günüm bir jet de hosteslik yapıcaktım makyaj masasının yanında durdum

aynaya baktım şu topuz olayı biraz zordu hemen onu halletmeye başladım sonunda iyi bir iş çıkarmıştım son anda aklıma gelen şeyle

" Işıl kırmızı ruj nerde " bir türlü bulamıyordum artık biraz daha endişeliydim yetişemezsem hosteslik yapacağım

firmadan kovulurdum ilk iş günümden bu baya kötü bir başlangıç olurdu iş hayatım

" Makyaj masasının çekmecesinde " diye salondan buraya bağırdı ışıl en yakın arkadaşımdı aramız çok iyidi ikimizde 2 yıldır ev arkadaşıydık aramıza su sızmazdı

Hemen geri odama doğru koştum ve cam kenarında olan makyaj masasının yanına geldim çekmeceyi açtım ancak içinde makyaj hariç herşey var gibiydi

hemen çekmeceyi karıştırmaya başladım gözüme kırmızı rujum çarpınca hemen elime aldım ve gülümsedim sanki zafer kazanmıştım

ardından aynaya baktım masamın üzerinde olan lensimi taktım niye mi lens takıyorum sağ gözüm mavi sol gözüm ise yeşildi bu çoğu kişinin ilgisini çekiyordu veya küçükken okuldayken Van kedisi diye lakabım vardı

ondan dolayı her zaman lens ile dolaşıyordum ardından maskarayı elime aldım ve kirpiklerine sürdüm kırmızı rujumu sürdükten sonra her şey bitmişti fularımı elime aldım

boynuma bağladım ve artık hazırdım aynaya baktım ve gülümsedim kırmızı ruj kadar güzel birşey yoktu

sehpanın üzerinde olan telefonumu elime aldım saate baktığımda son bir saatim kalmıştı hemen salona doğru koştum ışıla baktığımda koltukta oturmuş gülümseyerek mesajlaşıyordu

" hadi ışıl ilk iş günüm geç kalacağım " diyip kapıya doğru koştum ayakkabılıktan hostes ayakkabımı aldım ve ayağıma geçirdim

ışıl da yanıma gelince ayakkabılıkta duran spor ayakkabılarını ayağına geçirdi sanki olimpiyat koşusundaymışız gibi hızla merdivenlerden iniyorduk

merovenlerden inince mahallemizin zümrütü bizi karşıladı zümrüt kim derseniz mahallemizin kedisi tüm mahalle de yaşayanlar onu bağrına basmışlardı

önceki sahibi annesi ve kardeşlerini canice öldürmüştü sadece zümrüt yaşanmıştı ve mahalleli onu sahiplenmişti biraz sevsem birşey olmazdı ellerimle oynamaya başladım

birilerinin onunla ilgilenmesinden hoşlanıyordu " Duru geç kalırsan benden değil "

hemen kafamı kaldıp ışıla baktım ve ayağa kalkıp ışıla doğru baktım arabanın içinde oturmuş sırıtarak bana bakıyordu

hemen arabanın kapısını açtım ve yerleştim ardından emniyet kemerini taktım biraz gergindim ben gergin veya stresli olduğumda herşeyi mahvediyordum avuç içlerim terliyordu

avuçlarım eteklerime sürtüm ışıl arabayı sürmeye başlamıştı ona baktığımda yola odaklanmıştı

" hazır mısın "

bu soru karşısında ne diyeceğimi bilmiyordum gülümsedim

" sonunda ölüm yok ya "

Oy ve yorum yapmayı unutmayın : )

Galiba kitap sevilmedi