2. Bölüm: Yeni İnsanlar

Haziran, 2020

----------

Bursa'da geçirdiğim ilk haftam bitmişti bile ve zaman çok hızlı geçiyordu. Bugün okul için birkaç plan hazırlayacaktım ve kırtasiye alışverişi için çarşıya indim. Bursa İstanbul kadar olmasa da büyük ve kalabalık bir şehirdi. Haziran ayının sıcağında neredeyse hiç bilmediğim bir şehirde eksiklerimi tamamladım ama günün sonunda ben de bitmiştim. Güneşin kavurucu sıcağıyla ve nemin etkisiyle artık adım atacak halim kalmamıştı. Toplu taşıma araçlarındaki kalabalığa daha fazla maruz kalmak istemediğim için abimin yanına gittim.

----------

İclal: Kolay gelsin başkomiserim

Fatih: Anaa hoş geldin abicim Beklemiyodum gelmeni

İclal: İnan bende beklemiyodum ama çarşıda saatlerdir kırtasiye alışverişi yapıyodum. En son edemedim çok yorulunca yanına geliyim dedim. Gerçi girişteki aramadan geçerken de yorulmadım desem yalan olur

Fatih: Eee Terörle Mücadele müdürlüğüne elini kolunu sallayarak girebileceğini mi sandın akıllım

İclal: Tamam doğru haklısınız canım bir şey demedim ya sadece yoruldum dedim

Fatih: Niye kırtasiye alışverişi yaptın ki daha çok var okulların açılmasına. Biraz tatilin tadını çıkarsana

İclal: Akşama kadar evde oturmaktan ve kitap okumaktan başka yaptığım bir şey yok. Bende en azından çocuklara hazırlayacağım programların, planların genel çerçevesini hazırlarım dedim. Defter falan hiç getirmemiştim bende onları alıyım dedim

Fatih: Ha anladım da akşam ben gelince birlikte çıkardık ya. Zaten biz akşamları Elif'le yürüyüş yapıyoruz doğum yaklaştığı için

İclal: Bilmem yorgun olursun diye hiç aklıma gelmedi

Fatih: Bundan sonra aklında olsun ama yazın burda öyle saatlerce dışarda durulmaz

İclal: Bu kadar saat süreceğini tahmin etmedim ki. Yani bu kadar saat İstanbul'da da durmuyodum dışarda ama işte işler planladığım gibi ilerlemedi.

Fatih: Neyse artık, benim işim bir saate bitecek. Beklediğim bir dosya var. O gelirse işim çok sürmez çıkarız

İclal: Tamam tamam sorun yok. En azından dışarıda değilim ya ne kadar sürerse beklemeye razıyım

Fatih: Çay, kahve yada soğuk bir şey içer misin söyleyim mi

İclal: Yok yok birazdan ben alırım

Fatih: Söyle kızım zaten bende çay isteyecektim, ikisini birlikte getirir Mustafa abi

İclal: O zaman bende bir meyveli soda alıyım

Fatih: Tamam

Fatih telefondan içecekleri söylerken yanlarına biri gelir. Elinde Fatih'in beklediği dosya vardı.

Fatih: Yusuf hoş geldin. Getirdin mi dosyayı

Yusuf: Getirdim abi burada

Fatih: Tamamdır çok sağol. Gel otur işin yoksa tekrar git gel yapma

Yusuf: Olur zaten bende dosyayı senden alıp Murat başkomisere imzalattıktan sonra çıkacaktım

Fatih: Tamam o zaman

Adam karşımdaki koltuğa oturduktan sonra abim bana döndü.

Fatih: Ben tanıtmayı unuttum. Abicim bu Yusuf komiser, İstihbarat Şube müdürlüğünde çalışıyor. Yusuf bu da benim biricik kardeşim İclal. Son atamayla bizim evin yandaki anaokuluna öğretmen olarak atandı

Yusuf: Memnun oldum İclal hanım. Tebrik ederim o okul çok güzel prestijli bir okul. Eminim sizinle birlikte daha güzel bir yer olacak

İclal: Teşekkür ederim bende memnun oldum

Fatih: Yusuf bu Halit Karaçay'ın davası bugündü dimi

Yusuf: Bugündü abi. Serdar gitti yanında da daha gelmediler

Fatih: Bu saate kadar naptılar, o ne uzun davaymış öyle

Yusuf: Valla bilmiyorum ki bende

Fatih: Dosyada resim niye yok oğlum

Yusuf: Nasıl? Ben kendim koydum resmi, yok mu

Fatih: Yok baksana. Düşürdün mü gelirken

Yusuf: Yok abi düşürsem fark ederdim herhalde ya

Fatih: Belki masanda falan unutmuşsundur. Git de bir bak yoksa çıkartalım tekrar fotoğrafı

Yusuf: Tamam bakıp geliyorum hemen

Yusuf komiser gittikten sonra Fatih dosyaya tekrar döner.

Fatih: Eee İclal hanım daha daha nasılsınız

İclal: İyiyim napıyım aynı işte. Ya abi şeyi soracaktım

Fatih: Ne soracaktın

İclal: Lavabolar nerde

Fatih: Bu katta hemen koridorun sonunda sağdaki kapı

İclal: Hah tamam ben bir gidip geliyim hemen olur mu

Fatih: Tamam sen gelince de çıkarız

İclal: Tamamdır

----------

Abimin polislikte nerdeyse onuncu yılı olacaktı ama ben onun yanına çok gelmezdim. Doğal olarak öyle çok fazla suçlu kimse görmedim. Abim polis olup Bursa'ya atandığında ben daha yeni liseye başlamıştım. Onunla ilk ayrılmamız o zaman olmuştu. O günü çok net hatırlıyorum. Abimin atanmasına ve hayalindeki mesleği yapmasına sevinirken bir yandan da içten içe onunla ayrılmanın derin hüznünü yaşıyordum. O gün bir daha asla eskisi gibi yan yana gelemeyecekmişiz gibi gelmişti ama bugün artık birlikteyiz ve bu sefer gerçekten hiç ama hiç ayrılmamak üzere.

Lavabodan çıkarken kolum kapıya takıldı. Kolumu kurtarıp önüme dönmüş yürüyecekken birinin bana çarpmasıyla dengemi kaybedip yere düştüm. Tam ayağa kalkmış üzerimi düzeltecekken çarpan kişinin söylenmelerini duydum. Yanına gidip bir şey olup olmadığını soracaktım ki adam sesini yükseltti.

----------

Adam: Heey sana diyorum sana. Önüne bakara yürüyemiyor musun sen ya. Şu üstüme bak berbat oldu

İclal: Beyefendi durumun benimle bir alakası yok. Bana çarpan sizdiniz

Adam: Bir de zeytinyağı gibi üste çıkıyor

İclal: A ama-

Adam: Şimdi benim bu belgelerimin hesabını nasıl vereceksin. Benim bu belgeleri getirmek için son dakikalarımdı. Senin yüzünden her şey mahvoldu

İclal: Bakın anladığım kadarıyla bir yere yetişmeye çalışıyodunuz ama inanın bu benim suçum değildi. Gelin birlikte toplayalım belki size biraz daha süre tanırlar

Adam: Kes sesini ya Allah aşkına. Bana tekrar süre müre tanımazlar. Her şey ama her şey senin yüzünden oldu

İclal: Be ben özür dilerim ama gerçekten ben-

Adam. Yürü gidiyoruz her şeyi sen açıklayacaksın yürü

Adam İclal'in kolundan tutup çekiştirirken yandan bir el onun kolunu tuttu ve aşağı indirdi.

Yusuf: Sen bir dursana. Bu ne biçim bir tavır bir hanımefendiye karşı üstelik. Önce şu kolunu bir indir. İnsanlardan izin almadan onlara dokunamazsın

Adam: Siz kimsiniz beyefendi. Size ne Allah aşkına. Bu benle bu kız arasında olan bir mevzu, lütfen karışmayın

Yusuf: Ben komiser Yusuf Kaya ve eğer hanımefendi senin bu tavrından şikayetçi olursa seni nezarette tutarım

Adam: Komiser mi

Yusuf: Yaa komiser, noldu bir sesin tiredi

Adam:Komiserim ben belgelerim çay olunca-

Yusuf: Ben tüm olaya şahit oldum. Hiç şöyle böyle diye açıklamaya çalışma. Hanımefendinin bir suçu yok. Siz ona çarptınız. Ha madem çok ama çok mühim belgeler taşıyoduysanız elinizde çayla dolanmasaydınız. Bu mevzuda hanımefendinin hiçbir suçu yok. Tüm o kaba tavrınız ve kolundan tutup çekiştirmeye çalışmanızdan dolayı hanımefendiden özür dileyin

İclal: Gerek yo-

Yusuf: Hayır gerek var hanımefendi. Şimdi özür dilemezse yine aynı şeyi yapıp kendini haklı zannedecek. Evet bekliyorum özrünüzü

Adam: Kaba davranışlarımdan ve size izinsiz dokunduğumdan ötürü özür dilerim hanımefendi

İclal: Mühim değil

Yusuf: Tamam çok güzel şimdi herkes işine dönebilir. Buyrun İclal hanım siz önden geçin

İclal: Teşekkür ederim

Yusuf komiserle birlikte İclal Fatih'in odasına doğru ilerler.

Yusuf: İyi misin

İclal: İyiyim teşekkür ederim

Yusuf: Tam vaktinde geldim sanırım

İclal: Evet gerçekten teşekkür ederim

Yusuf: Ama siz de bu kadar nazik olmasanız daha iyi olur sanırım. Fatih Keskin'in kardeşinin bu kadar nazik olması çok da alışabileceğim bir durum değil. Sadece ben değil tüm emniyet için öyle

İclal: Gerçekten teşekkür ederim ama yani siz gelmeseydiniz adam daha çok üstüme gelecekti.

Yusuf: Bu tipler böyledir. Suçlu olsalar da karşıdakinin sesini çıkarmadığını duydularsa devam eder üste çıkarlar. Hatta bir bakmışsın haklı olduğun halde sen özür diliyosun.

İclal: Evet öyle gerçekten.

Abimin odasına gelmiştik.

Fatih: Hoş geldin abicim. Yusuf buldun mu fotoğrafı

Yusuf: Buldum buldum abi. Masada unutmuşum dediğin gibi.

Fatih: Akıllı oğlan. Tamam o zaman dosyayla işim bitti benim, alabilirsin. Biz de çıkalım abicim.

İclal: Olur

Yusuf: O zaman iyi akşamlar

Fatih. Hadi iyi akşamlar

Yusuf: Tekrardan tanıştığıma çok memnun oldum İclal hanım

İclal: Bende Yusuf bey