Ben Arya, isminin anlamını veren kız, yani herkes böyle söylüyor, konservatuar son sınıf öğrencisiyim ve geneldi şarkı söylemeyi sevmeyen ama ailesi tarafından okumaya maruz kalan bir kızım. Hayallerimde konservatuar okumak yoktu sesim ne kadar güzel olsa da ben kendimi hiçbir zaman buraya ait hissetmedim ve hissetmeyeceğim ama kendim için yaptığım en iyi şey bu sene üniversite sınavına girip hukuk okumak için başvurmam oldu. Ben kendimi bildim bileli hep birilerini savunmak ve o mahkemenin içinde hemcinsimi korumak istemişimdir.

Ülkemiz ve Dünya’da o kadar kadın ölüyor ki haksız yere; olayları gün yüzüne çıkarıp bunları yapanları içeri atmak istiyorum. Kadınların ve çocukların haklarını aramak istiyorum. O yüzden bu sene aileme söylemeden geç kalınmış bir karar alıp hukuk okumaya karar vermiştim ve hukuk okuyabileceğim bütün üniversiteleri yazdım. Bu sene konservatuvara gitmesem de olurdu. Şimdi açıklanan sonuçlara bakmak için sayfayı yeniliyorum o kadar heyecanlıyım ki anlatamam. Sayfa yenilenmişti, heyecanla aşağı indirdim ve okuduğum ile şok olmuştum.

Ankara Hacettepe Üniversitesi tutmuştu, ilk defa ailemden uzağa bir yere gidecektim ve evet üniversiteyi de onların isteği üzerine yanlarında İstanbul’da okumuştum. Şimdi ne deyip gideceğimi bilmesem de bir şey düşünecektim. Belki orada bir iş bulursam izin verebilirlerdi. Kayıt tarihine baktım ve ona göre de iş ilanlarına bakmaya başlamam lazımdı, onu da akşama bıraktım.

Akşam yemeğinden sonra hemen bilgisayar başına geçtim ve iş ilanlarına bakmaya başladım. Karşıma bir barista iş ilanı çıktı tecrübesiz ve tecrübeli dediği için hemen CV’mi iletişim adreslerine yolladım. O kadar heyecanlıydım ki açıklanır açıklanmaz kendime bir ev bakmam ve aileme söylemem lazımdı ki şimdiden yalanım hazırdı; bana bir müzik altyapı şirketinden iş teklifi geldi diyecektim ki onlar da büyük ihtimalle izin vereceklerdi. Ankara dediğimde bir burun kıvıracaklarını biliyordum ama umurumda değildi, artık ne olacaksa olsundu. Odamdan çıktım, aşağı kata indim ve annemle babamın televizyon izlediğini gördüm. Yanlarına gittim ve oturdum, söze nasıl gireceğimi bilmiyordum birkaç kez öksürdüm annem bana döndü. “Ne öksürüp duruyorsun kızım ne oldu hasta mı oluyorsun yoksa?” deyip hemen ayağı kalkıp yanıma oturdu ve yüzüme elini koydu, oflayıp elini indirdim ve söze girdim. “Anne hasta masta değilim ben Ankara’dan iş teklifi aldım ve oraya gideceğim. Size bunu söylemek için geldim.” dediğimde babam bana baktı ve “Ne şirketiymiş bu Arya?” dedi. Ben de, “Baba müzik altyapı şirketi, ben kabul ettim yarın gideceğim.” dedim.

“Ne cüretle bize söylemeden kabul edersin?” dedi.

Histerik bir gülüş attım ve “23 yaşındayım baba, 14 yaşında değilim ben istediğim şeyleri ve kararlarını verebilecek yaştayım.” deyip ayağa kalktım ve odama geçtim. Valizimi dolabımın üstünden indirdim ve dolabımdaki bütün üstleri koydum, daha fazla bu evde kalamazdım geri kalan bütün her şeyimi topladım. Hemen valizlerimi arabama koydum. Arkamdan annem de çıktı, bağırmaya başladı, “O arabaya binip gidersen bir ailen olmaz geri dön!” diye bağırıyordu ama artık pek de umurumda değildi. Babam da çıkıp, “Artık benim Arya diye bir kızım yok sen de içeri gir be kadın!” deyip annemi yaka paça içeri sokmaya başladı. Ben de arabaya binip son sürat gaza basmaya başladım artık bir ailem yoktu, beni bunaltan her şeyime karışan kimse yoktu. Artık tektim bu benim için özgürlüktü, zaten bir birikmişim vardı onlardan gizli her okul çıkışı çalışıyordum, sevmesem de müzik aleti satan bir yerde satış elemanlığı yapmıştım şu dört yıl boyunca ve hiçbir kuruşuna dokunmadım biriktirdiğim paranın.