“ Üsteğmenim… Asena Üsteğmenim “ koşa koşa adımı bağıra bağıra bir er geldi “ Söyle “ “ Üsteğmenim sizi Yarbayım çağırıyor acilmiş” kafamı tamam anlamında salladım Binbaşının odasına doğru yürüdüm kapıyı çalıp içerden komut bekledim “Gell” içeri geçtim “ Üsteğmen Alım Asena Pozkurt Savsalı Ankara emret komutanım “ Yarbay suratıma baktı “ Başın sağolsun Alım , Ali çatışmada şehit düştü Başımız Sağolsun “ duyduklarımla yıkılmıştım gözlerim doldu ama tek kelime çıktı ağzımdan “ VATAN SAĞOLSUN komutanım “ nefes verdim “ Ne zaman naşı gelecek “ Yarbay ayağa kalktı saatine baktı “ gelir şimdi “demeye kalmadan komutanlığın kapısı açıldı komutana döndüm kapıyı gösterdi .

Koşa koşa dışarı çıktım kimsenin haberi yoktu büyük ihtimalle tank içeri girdi koşarak onlara doğru gittim tankın kapısı açıldı içinden kartal timi çıktı birde bayrağa sarılı Ali herkes bir anda etrafımıza doluştu her kafadan ayrı ses çıkıyordu tanktan Ali’nin en yakın dostu inmişti gözleri kıpkırmızı bir şekilde “ Alım … “ sessiz kaldı “ VATAN SAĞOLSUN” dedim dimdik durarak , Albayrağı kaldırdım yüzüne baktım sol gözümden yaş aktı eğilip künyesini çıkardım yüzüğünü çıkardım avucuma aldım . eğilip alnından öptüm “ Kanını yerde bırakmıycam sana sözüm söz “ kalktım Yarbaya döndüm “ Hatice anneye.. söylemediyseniz ben ben haber verebilirmiyim “ bana baktı uzun uzun en sonunda kafa salladı “ Hakan ile gidin “ kafa salladım döndüm gözleri kızarık hakkana baktı kafa salladı “ Biz üzerimizi değişip çıkalım Yarbayım “ tamam manasında kafasını salladı çoktan Aliyi içeriye kaldırmışlardı .

Koştura koştura buradaki odama girdim hızlı bir şekilde üniformamı giydim genelde bu üniformaları ya cenazede yada törenlerde giyerdik gözlerim doldu şapkamı da alıp çıktım hakan arabanın orada bekliyordu yanına vardım telefonu kapadı “ Alım ambulans tamam sen söyliye bileceğine emin misin “ kafamı salladım Eşimin ailesine şehit haberini götürüyordum boğazım düğüm düğüm olmuştu. Nera mahalleye giriş yaptık anlamamıştım

nefesimin sıklaştığını hissettim o pembe apartmanı görünce, Aile apartmanı …Savsalı apartmanı nefesim hızlanmıştı ama yapmak zorundaydım … bizimle birlikte mahalleye ambulans gelmişti Savsalı ailesi cümbür cemaat bahçedeydi nefesimi derince içime çektim Hakan bana döndü “ Hadi çıkalım “ kafa salladım ve indim arabadan sağlık ekiplerine inmişti bahçeye girdiğik bütün bakışlar bize döndü Hatice anne bana baktı Hakana baktı “ Ali “ dedi güçlükle yanlarına yürüdüm “ Ali … Ali Samsalı Şehit olmuştur Başımız sağolsun “ dedim feryat etmedi kimse sessizlik çöktü Halim baba ayağa kalktı “ VATAN SAĞOLSUN “ dedi yanıma gelip sarıldı iç çekişlerini duyabiliyordum bende sarıldım emekli Tuğgeneralime Halim komutanıma babama bende hıçkırdım “ Gülümsüyordu “ dedim annesi başladı ağlamaya kardeşleri , dayısı , amcası bütün ailesi ağlıyordu içeri sağlık çalışanları girdi mahalle toplaştı bahçe kapısına nefesimi dışarı verdim Halim babadan uzaklaştım mahalleye bu sefer iki araba ve bi cenaze nakil aracı girdi büyük ihtimale Yarbay gelmişti.

.

.

1 Hafta sonra.

Toprağa vereli bir hafta olmuştu her mesai bitimi kabristana uğruyordum mezarını yaptırmışlardı adının üstünde elim gezdi ŞEHİT YÜZBAŞI ALİ SAMSALI çiçeklerini suladım “ Sensiz o ev bana dar geliyo ben … ben o evden taşınmak istemiyorum ama evde giremiyorum Hatice annelerde kalıyorum oda taşınmamın daha doğru olduğunu söyledi… annenler iyiler “derin nefes aldım saate baktım geç olmuştu “ ben gitsem iyi olacak yine gelirim “ hızlı bir şekilde Şehitlikten çıktım eve doğru yürüdüm.