Hiç kimse...

Elimde şımarık bir kız çocuğu gibi kıvranan kıza hiddetle baktım.

Bana zorluk çıkaran kişilerin kafasına sıkmak en sevdiğim hobimdi.Beni sinirlendirmesi akıl işi değildi.

Elimdeki elbiseyi valize fırlattım ve silahın sırtını ani bir şekilde ensesine vurdum . Hafif bir inlemeyle eli ensesinde yere düşecekken bir kolumu boynunun altından diğerini kalçasını altından geçirip kucakladım.kehribar rengi saçları savrulurken kafası göğsüme devrildi.

Etrafa bakıp odadan çıkmak için kapıya yöneldim . Kapıyı arkamdan örtüp temkinli şekilde dışarıya adımladım. Etraftaki insanlar kucağındaki kıza bakıp tedirgince uzaklaşıyordu. Haklılar.

Resepsiyondaki kadın elini ağzına kapatıp ufak bi çığlık attı . Yanıma koşarak kucağımdakini kastetti ve "o iyimi ?"diye sordu