----------------&&&---------------------

Bir insan acı duyarsa canlıdır.Başkasının acısını duyarsa insandır... (Tolstoy)

____________________________________

Mustafa'nın attığı mesaja cevapladıktan sonra telefonumu cebime koymuştum.

Annem benim Mardin'e döndüğümü biliyordu ama ikizim Selen şuanlık bilmiyordu.

Kendisine sürpriz yapmak istiyordum.

Albayla konuşmamızın üzerinden 3 gün geçmişti.

Timime veda ettikten sonra valizlerimi hazırlayıp uçağa binerek Mardin'e gelmiştim.

Seviyordum burayı, insanlarını... Aşıktım buranın havasına.

Buraya getirttiğim arabama binerek yola çıktım.

Radyodan sevdiğim bir şarkı çalıyordu.

Şuanlık hedefim konaktı. Konak dediğimde sadece annem ile Selenin yaşadığını düşünmeyin.

Orada bütün sülale bir arada yaşıyorduk.

Yani yengemler, dayımlar, amcamlar ve kuzenlerim bir arada yaşıyorduk.

Böyle kalabalık olmasını seviyordum...

Hele o pazar kahvaltıları baldan tatlıdır Göktürk ailesinin.

Bazen pikniğe bile gidiyorlardı pazar günleri.

Kimsenin benim geleceğimden haberi yoktu.Mustafa ve Annem haricinde.

Mustafa benim küçük kuzenimdi. Daha 19 yaşında bir gençti.

Aslında ben haber verme taraftarıydım ama onun hallerini bildiğimden sürpriz yapmamıza izin verdim.

Konağın önüne gelince durdum. Mustafa benim kapıdan içeri girip arka taraftaki avludaki oturma yerine gelmemi söylemişti.

Kapıyı anahtarla açıp kimseye görünmeden arka tarafa doğru ilerledim.

Kesin bu gün ki pazar kahvaltılarını yapıyorlardı.

Ayağımdaki siyah botlar biraz ses yapıyordu ama kimsenin duyacağını sanmıyordum.

Konağın yanında durarak onları izledim.

Hepside şen kahkahalarıyla kahvaltı yapıyorlardı.

Dedem Hüseyin ise baş köşeye oturmuş karısına yani Babaanneme aşkla bakıyordu.

Bu adamın hâlâ bu kadar aşkla bakmasına şaşıyordum.

Yetmiş yaşında ama hâlâ karısına aşık.

Yani bu evlilik aşkı öldürür teorisini çöpe gönderiyordu.

Dedemin arkası dönük olduğu için beni göremezdi.

Mustafa ile Annem beni görmüştü.

Annem... Zeynep Göktürk... Kendisi çok başarılı bir albaydı.

Babamla severek evlenmişlerdi. Ve bildiğim üzere babama hâlâ deliler gibi de aşıktı.

Herkes beni gorünce sustu. Dedem ise hâlâ bir şeyler anlatıyordu.

Herkes beni gördüğünde yüzlerinde gülümseme peydah olmuştu.

Dedemin arkasına geçip ellerimle gözlerini kapadım.

Bu yaptığımla sustu ve daha sonra.

"Hmm her zamanki ince parmaklar. Çikolata kokulu parfümlerden bir şişe boca edilmiş. İşte bu bizim deli" dedi.

Bu dediğiyle üzülmüs gibi yapıp ellerimi çekerek birbirine doladım.

"Kırıyorsun ama beni dedee. Hem ben mi deliyim burada Hakan varken" diyip elimle ağzına birşeyler tıkarken bizi izleyen Hakan delisini gördüm.

Kendisi bir Savcıydı ve kendisi benden duymadınız ama bir tık sıyrık ve kroydu.

Onu alana şimdiden acıdım.

Bir anda kaşlarını çattı ve bana ters ters baktı "Abiyle düzgün konuş Asyalı" dedi ters ters bakarak.

Onun bu dediğine güldüm "Aramızda sadece 1 ay var Hakan" dedim.

Dedem ayağa kalkıp bana sarıldı daha sonra diğerleride sarılınca benim için ayrılan boş yere oturdum.

Yanımda hakan ile Selen vardı.

"Kız bana niye haber vermedin" diye carladı. Doktor hanım.

Babaannem "Kızım keşke haber verseydin bir hazırlık bir şeyler yapardık" dedi sitemle.

"Olsun babaannem zaten şimdi çıkıcam" dedim.

Serdar amcam "Nereye??" Diye sordu.

"Emniyete" dedim.

Hakan "Kızım sen Asker değil misin ne işin var orada??" Dedi tek kaşını kaldırarak.

"İstihbarat görevlisi olarak bir timle görevimiz var" dedim.

Selen "Kız kısmet falan yok mu sana göre" dedi meraklı bir şekilde.

Ona göz devirip "Senin yok mu sayın ikizim??" Diye sordum.

Tek yumurta ikiz olmadığımız için alâkamız yoktu bu arada. Sadece andırıyorduk birbirimizi.

Ondan sadece 10 dk büyüktüm.

Ama bana abla demiyordu!!

Herneyse.

Biraz daha laf dalaşına girdikten sonra bol bol sohbet ettik.

En büyük amcam Serdar ve eşi Emine abla.

Ve tek çocukları Hakan vardı.

Semih Amcam ve Eşi Sinem abla. Ve çocukları Mustafa ile Bartu. Ama Bartu Mustafa'dan büyüktü üç sene.

Tarık amcam ve eşi Melek abla vardı birde. Onların da çocukları Aydan abla ile Ali abi.

Ali abi Doktor, Ayla abla ise avukatdı.

Aylin Halam vardı. Ama onu daha önce hiç görmemiştim.

​​​​Galiba dedemle onun arasında bir şeyler olmuş.

Son olarak biz vardık.

İşte benim ailem bunlardı.

Kahvaltıdan sonra Selenle kaldığım odaya valizlerimi yerleştirdik.

Aydan abla "Kalıcısın değil mi canım?" Diye sordu.

"Yok abla her an gidebilirim ama yıllarcada kalabilirim göreve bağlı anlayacağın" dedim valizimi yerleştirirken.

Selen "Bir ara tabura da gel Yüzbaşım da senin asaletini gorsünler" dedi gururla.

Bu dediğiyle güldüm. "Emredersiniz doktor hanım!!" Dedim elimi şakağıma getirerek hazır ola geçtim.

Bu yaptiğımla kendisini güldürmemeye çalışarak "Rahat asker!!" Dedi sesini gür çıkarmaya çalışarak.

Bu yaptığı ile güldük.

"Hadi şunu bitireyim de daha karakola gidicem" dedim.

Beni onaylayarak yardım ettiler bana.

Daha sonra onları odadan kovarak kendime üst seçmeye başladım.

Üzerime bej kot bir elbise giyip altıma beyaz bir spor ayakkabı giydim.

Saçlarımı serbest bırakıp beyaz bir bandana taktım.

Siyah gözlerim daha da öne çıkmıştı sanki.

Sevmiştim bunu.

En önemlisi olan kırmızı rujumuda sürdüm.

Karakoldan sonra gezmeyi düşünüyordum.

Normalde olsa böyle gitmezdim, zaten sadece timle tanışıp geri gelicektim.

İşte çocukluk arkadaşlarımla buluşacaktık.

Yüzüme güneş kremide sürdükten sonra beyaz çantamı da alarak odadan çıktım.

Neredeyse herkes de işine gitmişti galiba.

Bende Nazife sultana haber verip konaktan dışarı çıktım.

Karakol zaten yakın olduğu için yürümeye karar verdim çantamdan güneş gözlüklerimi çıkarıp saçimın üzerine takarak.

Buralara bakınca gerçekten de özlemiştim her bir sokağını caddesini... Evlerini...

İnsanlarını...

En çokta burda geçen çocukluğumu...

Yavaş adımlarla yürürken bir anda birine çarptım.

Geri geri düşerken dengemi sağlayıp çantamı yerden almak için eğildim. çarpan kişiye bakmadan "Özür dilerim gerçekten yanlışlıkla oldu." Dedim ayağa kalkıp çantamı geri kolu takarken.

Daha sonra gözlerimi çarptığım kişiye çevirdim.

Siyah harelerim yeşillerini bulmuştu.

-------------------------------------------

Hello canlarr

Nasıldı???

Bence daha iyi olabilirdi ama idare edelim bununla??

Zaten kitabım tutacak mı orası da muamma.

Herneyse nasıldı??

Feride Göktürk???

Ailemiz???

Sizce neler olucak ilerleyen bölümlerde???

Şarkı önerinnn???