----------------------&&&&&------------

​​​​​Şuan yüzümün her tarafında yumuşak öpüşler hissediyordum...

"Sayem hadi kalk.Kahvaltı hazır..." Dedi Demir.

Gözlerimi yavaş yavaş açtım...

Ama bir anda öksürmeye başladım "Sayem hasta mı oldun" dedi Demir anlıma elini koyup ateşime bakarken.

Galiba dün biraz üşütmüşüm.. onu onayladım.

"Tamam sen bekle burda sana çorba yapıp geliyorum bir tanem.Ama önce sana güzel bir duş aldıralım.Annem derdi." Dedi.

Onu onaylayıp yavaşça kalktım.

Tam Ayağa kalkıyordum ki sendeledim.Demir belimden yakaladı ve kucağına aldı.

"Ah be sayem o kadar üzerini de örttüm nasıl hasta olmayı becerebildin" dedi sitemle.

Onun bu deduğiyle kıkırdadım.Başım göğsüne yaslıydı.

Banyoya götürdü beni. "Sayem banyo yapabilir misin??" Diye sordu.

Kolumu kaldıracak halim yoktu.Bakışlarımdan anlamış olacak ki.

Beni soymaya başladı gözlerini kapatıp.Onun bu haline tebessüm ettim. "Kocamsın sen benim kapatmana gerek yok" dedim.

Bu dediğimle gözlerini yavaşça açtı ama hala gozleri gözlerime odaklıydı.Üzerimi çıkarttıktan sonra duş başlığından su akmaya başladı.Ama su çok soğuktu.

İkimizde ıslanıyorduk. "Sen de hasta olucaksın hem bu su çok soğuk" dedim öksürürken.

Bu dediğimle "Bir şey olmaz bana hem su soğuk değil Sayem." Dedi.

"Ama çok soğuk" dedim çocuk gibi.

Bu dediğimle beni kendine çekip sarıldı "Şimdi??" Diye sordu.

"Şimdi sıcak" dedim.

Biraz daha suyun altında kaldıktan sonra beni kucağına alıp çıkardı banyodan.

Üzerimi kurulayıp giydirdi.Ama hâlâ üzeri ıslaktı onun.

"Demir beni bırakta kendi üzerini değiştir çok ıslaksın" dedim.

Bu dediğimle üzerine baktı sonra devam etti beni giydirmeye. "Demir!!" Dedim kızgın bir tonda.

"Hıh??" Dedi.

"Üzerini değiştir" dedim.Beni onayladı mecburen ve beni yatağa yatırıp kendi üzerini değiştirdi dolaptan kıyafet alarak.

Gozümün önünde mi değiştirdi o!?!

Yok ya değildir!!!

'Kız adamı bakışlarınla yedin resmen hastasın falan ama az değilsin' dedi iç ses.

Ona göz devirip yatağın içine daha çok girdim gözlerimi kapayarak. 'Evet demiri öyle düşünmedin zaten hiç gözlerini kapatınca' dedi iç ses.

Offf ne var yani kocam değil mi her boku düşünürüm.

Demirin ayak sesleri geliyordu.Gözlerimi yavaşça açtım "Sayem üzerini örtme daha çok hasta olursun..." Dedi üzerimdeki yorganı çekerek.

Ona kaşlarımı çattım "Alma demir üşüyorum" dedim.

Bu dediğimle bana onaylamaz bakışlar attı.

"Olmaz Saye.Şimdik bu yorganı üzerinden alıyorum ve ben çorba yapana kadar uslu uslu duruyorsun burda" dedi ve üzerimdeki yorganı alıp kenara bıraktı.

"Annenlere mesaj attım bu gece burda duracağımızı... Askeriyede de 1 hafta izinliyiz hepimiz" dedi ve başımı öpüp gitti.

​​​​​​Yazardan

Asenanın yanından ayrılarak aşşağı inip mutfağa girdi demir...

Asenanın en sevdiği mercimek çorbasını yapacaktı...

Demir mutluydu sevdiği kadınla evlerindeydiler, eşiydi Asena... Karısıydı...

Demir içinden bir yerde hissediyordu bu mutluluklarını bir şey engel olacaktı... Derinlerinde bir korku vardı...

Tek dileği Asenasına bir şey olmamasıydı... Eğer ona bir şey olursa yaşayamazdı...

Çorba hazır olunca kaseye koydu ve yanına bir kaç dilim ekmek Alarak tepsiye koydu ve odalarına doğru yol aldı...

Odanın kapısını yavaşça açarak içeri girdi.

Sayesi inat edip üzerine yorganı almıştı.

Demir elinde ki Tepsiyi çalışma masasına koyup hızla Asena'nın yanına gitti uyumuştu ama uyanıp çorbasını içmesi gerekti kahvaltı da yapmamıştı...

Yanına oturup önce ateşine baktı ateşi çok yoktu ama ne olur ne olmaz üzerindeki yorganı aldı yavaşça daha sonra "Sayem... Hadi kalk karım" dedi.

Asena gözlerini yavaşça açtı ama üşüyordu hâlâ.

Ve acıkmamıştı. "Aç değilim Demir" dedi.

Demir masanın üzerinden tepsiyi alıp yanına ilerledi "Ama yemezsen iyileşemezsin ki..." Dedi sakince yanına oturdu.

Ve eline kaşığı alıp içirmeye başladı...

Yemeğini yedirdikten sonra Suyla ilacını da içirdi...

Tam kalkıyordu ki Asena elinden tutup "Gitme Demir üşüyorum" dedi.

Demir bu haline gülümsedi ve eliyle yanağını okşayıp "üzerine ince bir örtü getirip gelicem bitanem" diyip dolaptan örtü getirdi ve Sayesinin üzerine örtüp yanına kıvrıldı.

Ve ellerini Asena'nın beline doladı arkadan.

Asena yavaşça Demire döndü ve sıkıca sarıldı ve göğsübe yaslandı...

"Beni bırakma demir.." dedi yavaşça.

"Bırakmam Sayem ölürüm de bırakmam." Dedi.

Bu dediğiyle Asena kaşlarını çatıp eliyle ağzına vurdu vurabildiği kadar "Allah korusun Mal" dedi.

Demir bu dediğiyle güldü "Mal ha.Peki Sayem peki.Sen iyileş göstericem ben sana Mal'ı" dedi.

Ve Asenayı kendine daha çok yapıştırdı sarılırken.

Asena ağzından bir şeyler geveledi ama anlayamadı bir şey.

Asena yavaş yavaş gözlerini kapadı...

Demir simsiyah saçlarını yavaş yavaş okşuyordu...

Yavaş yavaş kendisi de gözlerini kapadı sevdiğinin kokusuyla.... Belki de en huzurlu gecelerinden birini yaşıyorlardı şuan...

Demir sevdiği kadın yanındaydı ve kendine not aldı Ali komutanına teşekkür etmeliydi.

Haklıymış... İnsanın kaderindeyse eğer er ya da geç bulurmuş kaderi...

Onların tanımı bu olmalıydı Kader...

Akışlarını kendileri tercih edemedi ama... Kaderleri çok güzel bir noktada sona... Mutluluğa geldi....

Onlar çok güzel bir aile olma yolunda temellerini attılar...

Evlendiler...

Küçük bir ihtimal bile olsa belki anne baba olurlardı...

Belki de evlat edinirlerdi....

Ama onlar çok mutlu bir aile olacaktı...

En olmaz dedikleri vakitte olmazları oldurdular...

Evlendiler... Aşkları için ellerinden geleni yaptılar...

Ama bu mutluluklaeı ne kadar sürer bilemeyiz...

Belki bir ömür.... Belki bir gün... Belki bir saat...

Ama onlar her saniyesini değerlendirmek için ellerinden geleni yapacaklar...

Onlar için her saniye değerli... Onlar askerler çünkü... Onların canı her saniye tehlikede...

Onlar bir birbirleri bir de aileleri için yaşıyorlar...

Ama en çok birbirleri için...

Ama onlar derinlerinde bir yer de anne baba olmayı çok istiyorlar...

Mesela Demir... O babası gibi bir baba olmak isterdi... Kızı olursa yanına bir erkek sinek bile yaklaştırmayacaktı... Belki maçlara bile giderlerdi...

Erkek olursa bir Türk askeri olması için elinden geleni yapacaktı... Maçlara gideceklerdi büyüyünce annesini nasıl tavladığını anlatıcaktı... Daha doğrusu annesinin onu nasıl tavladığını...

Anlatıcaktı işte... Baba olma duygusunu yaşamak isterdi... Ama Sayesi için bu duygudan da vazgeçerdi.... Vazgeçti bile...

Asena onun zaten tek hayaliydi anne olmak... Üvey annesi gibi çocuğunu dövmeyecekti... Onlara insanların eskisini giydirmek yerine çok güzel kıyafetler alacaktı...

Eşiyle birlikte onlara yemek hazırlayacaktı...

Belki ilk aşık olduklarında babaları yerine Asenaya anlatacaklardı...

İşte bu küçük ailenin tek hayali de buydu...

Hayal olarakta kalacaktı...

Yine sadıkın dedikleri doğru mu çıkacaktı peki...

Onlar için tekrar mı kötü günler başlayacaktı...

Onları kötü günler mi bekliyordu...

Yoksa mutlu huzurlu günler mi....

İşte bu ne topal ne sadık ne de onlar istedi diye değil kader böyle yazdığı için olacaktı...

Kaderde ne yazıyorsa o olacaktı... Allah'ın takdiri ile olacaktı...

Onlara düşen tek şey bu kadere hazır olmaktı...

---------&&-------&&&&--------------------

YAaa iki saat aklıma şarkı gelmedi!!!

Eee bölüm nasıldı????

Asena???

Demir???

Valla saye diye diye iki de bir Asena yerine Saye yazıyorum.

Bizi de alıştırdı Demir bey!!!

Ay hadi öptûmmmm sizleri ☺️😚😊

937 kelimeeeeee

HATAM VARSA AFFOLA.

Arkadaşlar lütfen oylama yapmadan geçmeyelim.

Okuyonuz oylama yapmıyonuz valla kötü mü oldu diye düşünüyorum.