Şuan biraz daha ilerleyince ilerde bir köy gördük hatta büyük bir köy. "Komutanım bu köy çok büyük değil mi??" Diye sordum Demire.

"Evet büyük köy nedeni Buraya çok terör uğramaz,...daha doğrusu köyün ağası vatanına bağlı bir insan, çocuklarının 3'ü asker 2'si baş komiser diğer biri savcı biri de doktor.Yani buraya uğramaya korkuyorlar.zaten adam eğitim konusunda hassas biri, köydeki çoğu genç okumuş... Daha iyi bir yanı ise askerler ve köylerine bağlı insanlar" dedi."Komutanım köylerine bağlı insanlar da yani köyün dışına bomba yerleştirip patlatsalar yani ortada insan kalmaz ki" dedim.

Bu dediğime güldü "O da o itlerin salaklikları ama bunun için de güvenlikler var çok iyi. Bu bütün köylerde olsun isteriz ama maliyeti pahalı.Ama ağa sağolsun hiçbir Maliyetden kaçınmamış" dedi.Güvenlikten kastı neydi acaba?? "Güvenliği bizde bilmiyoruz önemli istihbaratçılar ve köydeki önemli insanlar biliyor tek onlar da zaten güven konusundan dolayı söylemiyorlar" dedi onu anlamışcasına başımı salladım.

Niyazi "Komutanım size yavşayan olursa söyleyin biz hallederiz" dedi onun bu halin tebessüm ettim."Sağolasın Zeytin" dedim.

"Ama ben rahatsız olursam haddini bildirebilirim bence" dedim sakince.

"Olsun komutanım siz yine de dersiniz bir şey olursa sizin burda aslan gibi timiniz var" dedi Mert.

Onlar gibiydiler.... Benim timim gibiydiler... Ne yapmaya çalıştıklarını anlıyordum... Yanlız hissetmemi sağlıyorlardı... "Eyvallah" dedim dolu gözlerle.Köye doğru ilerledik.

Bir evin önünde durduk.Buna ev demek günah olurdu konağın önünde durduk.Biraz eski duruyor ama çok güzel bir havası var."Bu konak tam 56 yıllık bir konak. Ahmet ağanın babasından kalma." Dedi Demir.

Sonra kapının demirini vurdu 2-3 kez.Tatlı bir kız çocuğu açtı kapıyı sonra açınca ilk gözü demirde durdu ona hayranca bakıp "AA demiyim geymiş" dedi peltek peltek."Oyy yer seni demirin" dedi Demir onu kucağına alarak.Onların bu haline tebessüm ettim daha sonra içeriden 50li yaşlarda bir kadın geldi.Timde sırayla gözlerini gezdirip ben de durdu "Hoşgeldiniz kızım buyrun gelin" dedi ve kapıyı sonuna kadar açtı sırayla içeri geçtik.

"Hoşbulduk efendim" dedim ben.Bana tebessüm ile baktı. Daha sonra içeriden 50lilerin sonun da bir adam geldi "Oo komitan oğlum siz buralara uğrarmıydınız vallahi alındıkkk gücendik" dedi yalandan bir sitemle.

"Hoşbulduk Ahmet amca doğruyu söylüyorsun ama iki de bir göreve gidip geliyoruz bizde yeni boş zaman bulup geldik" dedi Demir.

"Ayh yeter içim bunaldı çekilin şurdan bakiyim komutanım" diyip demiri yana itdi Niyazi.Adam ağzına yapmazsa iyi..."Sultanım ne yemek yaptın valla çok acıktım." Dedi."Oyy oğlum gel gel ben neler neler yaptım sana geliceğini öğrenince" diyip kolundan tutup içeri çekiştirdi.

Biz biraz daha lafladıktan sonra tatliları getirdi Meryem hanım. Tabi arkasında ki bir sıçanla pardon iki sıçanla... tabiki de bunlar Niyazi ile melekti.Evet bizim miniğin adı melekmiş... Annesi ile babası asker olduğundan görevdeymişler şuan o yüzden onlara emanet etmişler.Demir de büyük aşkıymış küçük hanımın...

**********

Evet şuan demirin arabasında onlara gidiyordum!!! Neden!! Benim arabam ortada yok çünkü!! ÇÜNKÜ beş saattir gelemedi o yüzden onun arabasıyla geliyordum!!...

"İstersen şarkı açabilirsin" dedi."Peki komutanım" dedim."Rütbe de değiliz bana ismimle seslenebilirsin" dedi.Onu onaylayıp radyodan rastgele bir şarkı açtım.

Şarkı- Ay inanamıyorum

Güzel bir şarkıydı severek dinlerdim...

Bir volkan kopuyor yine bedenimde

Anlamsız sızılar içimde

Saklarım sevdamı gücüm yetmese bile

Yangınımın içinde

Ve şarkıyı söylemeye başladım bende...

Saklarım sevdamı gücüm yetmese bile

Yangınımın içinde

Bir hasret büyüyor yine yüreğimde

Sebepsiz heceler dilimde

Tutarım sevdamı kalbim ağlasa bile

Gözyaşımın içinde

Demire baktığımda bana bakıyordu... Bana lan!! Kesin bok gibi söylüyordum ama olsun be neyeden utanıcam burda acımızı yaşıyoruz işte.

Tutarım sevdamı kalbim ağlasa bile

Gözyaşımın içinde

Ay inanmıyorum ay inanmıyorum

Ay inanmıyorum

O da eşlik etmeye başladı...Yine onu hatırlattı bana...

Yıllar Önce Yazardan

Öykü ile Demir konserden sonra kendi arabalarına binip kaldıkları otele doğru yola çıktılar...

"Şimdi sen benim kocam mı oluyorsun" diye sordu heyecanla öykü.Bu dediğine gülümsedi Demir...

"Şimdi sen benim karım mı oluyorsun... Baştan söyleyeyim en az 5 çocuk istiyorum hepsi de kız olup sana benzesin.." dedi Demir. Öykü bu dediğine kaşlarını çattı."Lan ben o kadar çocugu nasıl doğurucam... Mübarek sanki futbol takımı kuruyor ama 2-3 tane yaparız" dedi sonda heyecanla."Şimdi evlenelim mi??" Diye sordu Demir heyecanla. "Hemen başlarız yapım aşamasına" dedi heyecanla."Oldu canım başka istek!! Ben düğün istiyorum öyle... Hem ben ilerde kizım için gelinliğimi saklıcam" dedi heyecanla sonda."Şimdi bizim ilerde çocuklarımız mı olucak ne kadar güzel... Minik minik öyküler... Minik minik demirler" dedi heyecanla demir.

"Demir çabuk evlenmeliyiz ben çocuk istiyorum" diye mızmızlandı Asena.Bu dediğine kahkaha attı Demir."Demek öyle hanımefendi... Ama sen böyle dersen ben nikaha dayanamam söyleyeyim" dedi çapkınca göz kırparak."Hıh demir hıh sana emi!! Pislik evelnmeden olmaz... Ama hemen evlenirsek hemen de çocuk yapabiliriz yanık" dedi Asena."Asena o düğünü bana şimdi yaptırtma" dedi boğuk bir sesle demir."Ayh senle de dalga geçilmiyo ya" dedi Asena sinsice sırıtarak.Demir ona kaşlarını çatarak baktı "Ne yani hemen evlenip çocuk yapmamızı istemiyor musun" diye sordu.O sırada radyodan tam bu ana uygun bir şarkı çalıyor su Asena da devam ettirip "Noldu pek bir keyfin yok düşlediğin gibi olmadı mı!!" Dedi.Sonra güldü."Bitti taze kusura bakma, kafaya takma sende, noldu pek bir keyfin yok!!" Diye söyledi şarkıyı.Demir kahkaha atmaya başladı sonra şarkı bağıra bağıra beraber söylediler.

Asena ya da Gevhere de sorsanız en mutlu olduğunuz an hangi andı diye bu ânı derlerdi...Aslında o an demirin yüzünün düşmesinin nedeni o değildi aklına gelen şeylerdi... Ama keşke bu hayal ettikleri olsa diye dua etmişti içinden ama nafileydi kader onların bir araya gelmesini istememişti.... Kaderin cilvesiydi bu da...

​​​​​​Şimdiki Zaman Asena'dan

Aklıma gelen şeyle buruk bir tebessüm ettim...Biz ne hayaller kurmuştuk... Çocuklarımız olacaktı güya... O sırada şarkı bitmişti...

"Bu aralar biraz durgunsun... Hatta bu 1,5 haftadır baya durgunsun" dedi Demir.

​​ "Bu benim normal halim siz beni daha 2-3 haftadır tanıyorsunuz" dedim.Birşeyler mırıldandı ama duymadım daha doğrusu ağzında geveledi.

"Peki onun hakkında ne düşünüyorsun, hala bir sevgi besliyor musun??" Diye sordu sakince.

"Senin aşık olduğun kadın kardeşlerini öldürse üzerine pişkin pişkin özür dilese hâlâ bir şey hisseder misin?? Ama bana sorarsan ona karşı şuan içimde sadece intikam hırsı var... Ama her yerde animız olması da insanın yüreğini burkuyor işte" dedim sakince."Anlıyorum... Peki ona çok mu aşıktın??" Diye sordu."Ben ona o mektuplardan beri aşıktım" dedim.Bu dediğime buruk bir tebessüm yolladı."Mektuplar, mektuplar ah şu mektuplar..." Diye birşeyler geveleyip sonra "O mektuplara noldu peki duruyorlar mı??" Diye sordu."Duruyor... Ben anılarını saklıyan bir insanım Demir... Yani ondan bile olsa anı... Zaten nereden baksan her fotoğraflarım da o var..." Dedim."Peki..." Dedi yorgun bir sesle.

======================

Yarın bölüm gelmezse şimdiden özür diliyorum.Çok yorgunum yatacağım o yüzden bölüm kısa.

Demir

Gevher

Tim??

Niyazi??

Anılar iyi mi??

Ve ben nasıl yazıyorum???

Yeni kurguya başlıcam ve fantastik yazmak istiyorum daha doğrusu eski zamanlardan.Sizce yazayım mı yok sa başka konu mu yazayım???

Hadi bayyyy

1007 kelime