Kahvaltıyı hazırladıktan sonra herkes tek tek aşşağı indi."Bu mis kokular nerden geliyo Ahsen yine doktürdün mü??" Diye bağırdı neşeli sesiyle.Sesi konakta yankılandı."Yok ben yemek falan hazırlamadım.Daha şimdi iniyorum Yusuf." Dedi.Sonra ikiside aşşağı inince bizi gordüler

"Kızım sen mi geldin.Biz de bu mis kokular nerden geliyor diyoduk" dedi Ahsen hanım."Meğersem bizim kizımız bize yemek hazırlamış" dedi Yusuf bey.O sırada Bulut ve Ateş yalandan öksürdüler.Bu haline gdük.O sırada abi tayfası yani Ali,Aras,Deniz ve Can da indi.Hepimi sofraya oturduk.Ben direk melemene ekmek bandıracaktım ki aklıma bir şey geldi.

Yıllar Önce Yazardan

"Hayatım yavaş ye önünden almıyolar" diye güldü Demir.Bu dediğine Asenada güldü.Melemen en sevdiği şey di.Yani melemen eşittir Asenaydı.""Demir ya.Sen benim lokmalarımı mı sayıyosun??" Diye yalandan sitem etti.Biliyordu sadece ona takıldığını.Bu dediğine Demir güldü."Aynen Öykü yediğin iki lokmayı saydım" dedi gülerek."Sen ne kadar yersen ye ben seni yine de severim canım sevgilim" dedi yanağımı sıkarak.Asena bu dediğine kıkırdayıp espiri niyetine "Yaaa.Sevgilin miyim gerçekten??" Diye söyledi.Bu dediğine Demirle beraber güldüler."Hadi ye bakalım melemeni de çok konuşma" dedi Demir.Sonra hem konuşup hem de melemeni yediler.

Şimdiki Zaman Asena'dan

Hatırladığım şeyle elimi menemenden çektim.Yine ve yine onunla ilgili anımı hatıladım.Bu durgun halimi Yusuf bey anlamış olacak ki"Kızım sen iyi misin??" Diye sordu.Ne diyebilirdim benim sevdiğim adam bir hainmiş ve olmemiş bende onunla ilgili menemen anımızı mı hatırladım diyeceğim."İyiyim Yusuf bey aklıma bir şey geldi de" dedim.Sonra kahvaltı bitmek üzereyken "Benim bu gün göreve gitmem gerek eğer bana ulaşamazsanız merak etmeyin görevin ne kadar uzun olacağını bilmiyorum" dedim.Ahsen hanımın gözleri doldu "Hemen mi??" Diye sordu bir umut."Maalesef" dedim sadece."Peki kızım" dedi.Sonra herkesle vedalaştım ateş dışındakere sıra gelince onlara sarılmadım ama beklediğim bir şey oldu bulut beni kendine çekip sarıldı buna herkes şaşırdı."Kendine dikkat et bücür ve o şerefsiz herifi düşünmeyi kes artık.Sadece kardeşlerinin intikamını al" dedi sessizce.Ona fısıltıyla "Teşekkürler... Abi" dedim ayrılarak.Bu dediğime tam sırıtıyordu ki son anda kendini tuttu.Sonra arabama binip karargaha doğru yola çıktım.

Az önce kahvaltıda hatırladığım anı dan nereye geldik.... Hayat çok garip bir şey... Bazen planlar dışında haraket etmek zorunda kalırız daha doğrusu başka seçenek olmaz... Kader... Kader çok değişik bir şey önceden belirlenmiş ve değişmeyecek bir biçimde oluşan olay akışıdır... İşte biz de olayı akışında yaşarız ya yani kaderimizi yaşarız... O yüzden akışına bırakmak en iyi şeydir çünkü biz her şekilde bu olayları yaşayacaktık... Şu hayatta değiştirediğimiz tek şeydir kader...

Bazıları tesadüf der ama tesadüf diye bir şey yoktur o kaderdir... Sadece kader...Biz bir şeyin sonunu yaşarız işte o dur kader.Mesela Demir ile benim ayrılmam kader sadece biz olayın akış şeklini seçtik ama seçen kişi Demirdi... Yani şunu anlamalıyım ki Demir... O benim kaderim değildi... Sonum değildi... Ben son kez bu gün ağladım onun için ve bitti... Onun için bir daha bu bedenden göz yaşı dökülmeyecek...

Şu hayatta en çok kaderden nefret ettim... Ama en çokta kaderi sevdim... Neden bilmiyorum sanki Arafta gibiyim...

Kader... Şu hayatta ikilemde kalıcağanız tek şey...Belki biz başka bir evrende en güzel halimizle Demirle olabiliriz ama işte o evrenin varlığından bile emin değilim... Bizim ki gerçekten de imkansızmış ama bunu imkansız yapan Demir di.

____________&_&&&&&&&__________________________&&

Normalde bölüm atmayacaktım öne çıkması için birşeyler yazıcaktım ama atayım dedim kısa ama olsun

​​​​​​Gerçekten de imkansız yapan Demirdi

​​​​​​Belki başka bir evrende en güzel halleriyle olurlar ama o evrenin olduğu bile muamma..Belki ikiside yeniden aşık olur ya da....

Gerisini söylemeyeceğim yarın akşam belki asıl bölüm gelir hadi baaay.Bu arada iyileştim sadece internet sıkıntım oluyo köyde o yüzden hergün bölüm gelmez yani...