Yine okuldaydım, herzaman ki gibi tek başıma sıramda oturuyor,diyer kızları izliyordum.Ah buna artık bende alışmıştım,dışlanmaya, görünmez olmaya,umursanmamaya bunlar artık hayatımın bir gerçeğiydi.Zamanında beni küçük düşüren,zorbalayan kızlar hiçbirini unutmuyor,unutamıyordum tamda bunları düşünürken bir kız gelip kantine gidelim mi? dedi.Bu kız sınıfa yeni gelen kızdı iyi birine benziyordu ama artık kimseyi sevmiyor,sevemiyordum ama yinede evet olur dedim.