1 Ay Sonra -

"Buranın manzarasıda güzelmiş baksana..." Ali kahvesinden bir yudum aldı, elleri üşümüştü. "Evet. Bidahakine yine gelelim." Ali'yle arkadaş olalı tam 1 ay olmuştu ve ben onu iyice tanıyordum, anlıyordum, anlatıyordum. İkimizin gemişi aynı sayılmazdı ama ruhlarımız aynıydı. O varlıkta yokluk çekiyor, ben ise yoklukata varlık arıyordum. "Kalkalım hadi. Burdan artık eve gidelim geç oldu baya..." Hesabı ödeyerek masadan kalktık. Eve geldiğimizde saat 20.34 olmuştu bile. Balkona geçip oturduğumuzda Ali cebinden çıkardığı sigarasını tüttürmeye başladı, bende soğuk bir şarap içiyordum. "Ben her buraya geldiğimde, her gözümü kapattığımda hep bir müzik sesi gelir sokağın başından." "Bunu fark etmeyeceğini düşünmüştüm." ufaktan kahkaha attı ve sözüne devam etti, "İnstagramda takipçin yükselmiş." Haa evet... Neden bu kadar büyüdü bir anda emin değilim." "Belkide en iyi işlerden birine sahip olduğun içindir. Ayrıca vidolarında güzel. Daha ne olsun!" Yüzüme gülümseyerek baktığı sırada öksürdüm. "Bu mahallenin geçmişi çok derin." Söylediği şeyi merakla dinliyordum. "Herkes bir garipti. Bir aile vardi, yoksul ve umutsuz, bir grup genc vardı, heyecanlı ve ileri görüşlü. Bir tane teyze vardı, mahalleye tat katardı." "Ne oldu onlara?" "Gittiler." "Nereye?" "Sonsuzluğa. Hayataın akışına bıraktılar kendilerini." Bu duyduklarım karşısında bir şeyler hissetmeye başlamıştım sonunda. Hiçliği hissediyordum. Ne büyük nede küçük.

"Ben artık kalkayım." Ali gittikten sonra ben balkonda oturmaya devam ettim ve bu mahelleye taşınanların hikayelerini dinlediğimden beri kafamda bir soru işareti vardı. Ama ne?

Telefonum çaldığında ekrana bakmadan açmıştım. "Alo?" derin bir sessizlikten sonra sonunda kkarşı taraftan bir ses gelmişti. "Alo. Sedef hanım?" yine sessizlik, "Buyrun. İş için mi aramıştınız?" "Evet numaranızı iş yerinden almıştım. Bina için taslaklara ihtiyacımız var." "Tabii. Hafta içi Perşembe günü görüşebiliriz." Kadınla anlaştıktan sonra odama girip ışığı açtım, Gözlerim acımıştı.Büyük bir resim kağıdı çıkartıp üstüne yapışkan yapıştırdım. "PERŞEMBE İÇİN HAZIRLAN" kendimce gülümsedikten sonra hemen lavaboya girip yatak odama girdim. Müzikle mayıştıktan sonra nihayet uyyabildim.

"𝓢𝓮𝓷 𝓫𝓾 𝓶𝓾𝓼𝓾𝓷 𝓢𝓮𝓭𝓮𝓯? 𝓔𝓼𝓴𝓲 𝓢𝓮𝓭𝓮𝓯 𝓴𝓮𝓷𝓭𝓲𝓷𝓲 𝓫𝓸̈𝔂𝓵𝓮 𝓫𝓲𝓵𝓶𝓮𝔃𝓭𝓲. 𝓗𝓪𝓷𝓲 𝓱𝓪𝔂𝓪𝓵𝓵𝓮𝓻𝓲𝓷𝓲𝓷 𝓹𝓮𝓼̧𝓲𝓷𝓭𝓮𝓷 𝓴𝓸𝓼̧𝓪𝓷, 𝓮𝓷 𝓫𝓾̈𝔂𝓾̈𝓴 𝔃𝓸𝓻𝓵𝓾𝓴𝓵𝓪𝓻𝓪 𝓰𝓸̈𝓰̆𝓾̈𝓼 𝓰𝓮𝓻𝓮𝓷 𝓢𝓮𝓭𝓮𝓯? 𝓗𝓮𝓻 𝓭𝓾̈𝓼̧𝓽𝓾̈𝓰̆𝓾̈𝓷𝓭𝓮 𝔂𝓮𝓷𝓲𝓭𝓮𝓷 𝓪𝔂𝓪𝓰̆𝓪 𝓴𝓪𝓵𝓴𝓶𝓪𝔂ı 𝓫𝓪𝓼̧𝓪𝓻𝓪𝓷 𝓰𝓾̈𝓬̧𝓵𝓾̈ 𝓴𝓲𝓼̧𝓲𝔂𝓭𝓲𝓷 𝓼𝓮𝓷. 𝓖𝓸̈𝔃𝓵𝓮𝓻𝓲𝓷𝓭𝓮𝓴𝓲 ı𝓼̧ı𝓴 𝓱𝓲𝓬̧𝓫𝓲𝓻 𝔃𝓪𝓶𝓪𝓷 𝓼𝓸̈𝓷𝓶𝓮𝔃𝓭𝓲. 𝓟𝓮𝓼 𝓮𝓽𝓶𝓮𝓴, 𝓼𝓪𝓷𝓪 𝔂𝓪𝓴ı𝓼̧𝓶𝓪𝔃. 𝓗𝓮𝓻 𝔃𝓪𝓶𝓪𝓷 𝓴𝓮𝓷𝓭𝓲 𝔂𝓸𝓵𝓾𝓷𝓾 𝓬̧𝓲𝔃𝓮𝓷, 𝓲𝓷𝓪𝓷𝓬ı𝓷ı 𝓴𝓪𝔂𝓫𝓮𝓽𝓶𝓮𝔂𝓮𝓷 𝓢𝓮𝓭𝓮𝓯 𝓸𝓵. 𝓘̇𝓬̧𝓲𝓷𝓭𝓮𝓴𝓲 𝓬𝓮𝓼𝓪𝓻𝓮𝓽𝓲 𝓫𝓾𝓵 𝓿𝓮 𝔂𝓮𝓷𝓲𝓭𝓮𝓷 𝓭𝓸𝓰̆. 𝓒̧𝓾̈𝓷𝓴𝓾̈ 𝓱𝓪𝔂𝓪𝓵𝓵𝓮𝓻𝓲𝓷 𝓼𝓮𝓷𝓲𝓷𝓵𝓮. 𝓞𝓷𝓵𝓪𝓻ı 𝓰𝓮𝓻𝓬̧𝓮𝓴𝓵𝓮𝓼̧𝓽𝓲𝓻𝓶𝓮𝓴 𝓲𝓬̧𝓲𝓷 𝓰𝓮𝓻𝓮𝓴𝓮𝓷 𝓽𝓾̈𝓶 𝓰𝓾̈𝓬𝓮 𝓼𝓪𝓱𝓲𝓹𝓼𝓲𝓷. 𝓢̧𝓲𝓶𝓭𝓲 𝓪𝔂𝓪𝓰̆𝓪 𝓴𝓪𝓵𝓴 𝓿𝓮 𝓱𝓪𝔂𝓪𝓵𝓵𝓮𝓻𝓲𝓷𝓮 𝓭𝓸𝓰̆𝓻𝓾 𝔂𝓾̈𝓻𝓾̈𝓶𝓮𝔂𝓮 𝓭𝓮𝓿𝓪𝓶 𝓮𝓽."