Merhaba. Bu kitabı okurken yazanları içten okumanızı ve o yazanları yaşamanızı istiyorum. Kitabı okumaya başlamadan önce sakin, sessiz bir ortam ve bir mum alın yanınıza, ve artık düşlerin bile rüyalara karıştığı kitaba başlayabilriz. iyi okumalar!

Merhaba. Size kendimi tanıtayım. Ben Sedef, 23 yaşındayım. Tek başıma yaşıyorum ve bir kedim var. Haftada 3 gün işe gidiyorum, Pazartesi, salı ve çarşamba. Ben dış mimarım. Yaşadığım bu şehirde insanlar hep eşi, dostuyla gezer. Ben mahalleme alışığım ve mutluyum, evim bana yetiyor (2+1) bir evde yaşıyorum. Bu mahalleye ilk taşındığımda huzursuz hissetmiştim. Salonda oturuyordum, saat 18.09 gibi güneş batarken, aşıklar veda ederken yoldan geçen bir kumral çalgılarıyla kulağımın kapısını çaldı. Durdum. Balkona çıkıp aşağıya baktığımda mahallenin girişinde durmuş, gitar çalan bir adam gördüm. Onu izlerken gözlerimi kıstım ve farkında olmadan odaklanmışım. Kapının çaldığını duyduğumda koşa koşa kapıya gittim. Gelen kişi alt katımdaki yaşlı kadındı.

"Merhaba kızım. Seni buraya taşınırken görmüştüm. Vaktin vardır umaım." Kafamı salladım ve yüzümdeki durgun ifadeyi düzelttim. "Buyur teyzecim gel. Sen otur ben kahve alıp geliyorum." Teyze balkona geçip beyaz sandalyenin minderini düzeltti ve sakince oturdu. Bende kahveleri alıp geldim. "Yenimisin buralarda yavrucum?" Saçlarımı düzelterek konuştum. "Evet teyzecim. Yeniyim buralarda, yer bilmem yol bilmem" "İlk başta bende böyleydim kuzum. Hangi rüzgar attı seni buralara?" "Ben iş için gelmiştim buralara. Tanıdığım falan yok yani. Sedef ben teyzeciğim." "Sedef demek... Benimde yeğenimin adı Defneydi kuzum. Vefat etti yakın zamanda. Olacağı varmışki olmuş." "Allah rahmet eylesin teyzem." "Kuzucuğum, ailen nasıl?" "Ailemle görüşmüyorum teyze. Ben bana yapılanı ve ya kalbimdekine yapılanı ömür boyu unutmam.." "Çok mu "derin senin yaran." "Yara sayılmaz be teyzem. Üstünden uzun zaman geçmiş sonuçta değil mi?" "Kuzucuğum. Aylar geçse günler geçse, asırlar geçse de ruhumuzun bir yerindedir o yara. Sen ne kadar unuttum desende, hatırlamıyor da olsan ruhun unutmaz. Besler onu. Sen ondan kaçmaya çalışsan da, değişmeye çalışsan da değişemessin. Değiştim sanarsın bir gün. Ama seni değiştiren çevren değil. O ruhundaki umutsuzluklarla beslenen yaradır." "Şiir gibi konuştun teyzem." Teyze kaşlarıyla sokağın başındaki adamı gösterdi. "Bak. Bu bizim mahallenin çalgıcısı. Boylu posludur. Parası pulu da var ama sokaklarda çalgılar açıyor." "Belki de onun beklediği bir şey vardır." "İşte aradığım noktaya dokundun kuzum" Kahvesinden bir yudum daha aldı ve müsade isteyip kalkıp kendi evine gitti. Bende yattım.