"Nabersin?" Arkamdan gelen sese baktım. "İyidir senden?" Aliye gülümsedim. "İşten geldin yorgunmusun bilmiyorum ama bana gelneye ne dersin? Biraz otururuz." "Tabii." Eşyalarımı eve bırakıp, üstümü değiştirdim. Anahtarla kapımı sağlamca kitleyip evden çıktım ve karşı binaya girdim. Alinin kapısının önüne geldim ve kapıyı sakince tıkladım. "Hoş geldin. Buyur." İçeri girdiğimde burnumdan ciğerlerime dolan o portakal kokusu yüzümü gülümsetmişti. "Portakal kokusu demek." gülümseyip salondaki sehpanın üzerindeki mumu işaret etti. "Sevdiğini bilmiyordum." "Hayır, aksine çok seviyorum. Evde benimde meyveli mumlarım var. Ama bitmesinler diye kullanmıyorum." "Bendede!" Yüzündeki sevinç bir çocuk gibiydi. O mutfakta iki fincan kahve yaparken bende göz ucuyla evi gezdim. Oturduğum yerden yapabiliyordum böyle şeyler. "Kahveler hazır." kahve güzeldi. "Müzik ensturmanların güzelmiş." Ayağa kalktı, "Gel inceleyelim." Ayağa kalkarak aletlerin yanına gittim ve elime klasik gitarı aldım. "Çalmayı biliyormusun?" "Tabiiki." koltuğa oturdum ve gitarı elimle çalmaya başladım. "Vay be!" ellerimi çok dikkatli izliyordu. "Akordunu düzeltebilirmiyim?" "Tabii." Elini gitarın akorduna götürdüğünde ellerimiz birbirine deydi. Utanarak elini geri çekti. Bende çalmaya devam ettim.

22.04 

Evi biraz daha toparlayıp yatağıma yerleştim. Telefonumu açıp sosyal medyada biraz dolaşmaya başladım. Gözüme bir haber çarptı.

SON DAKİKA!!! AVM ÖNÜNDE BÜYÜK PATLAMA!

Haberin üzerine tıkladıktan sonra haberi ncelemeye başladım. Fotoğrafı yakınlaştırdıktıktan sonra gözüme bir adam ve bir kadın çarptı. Dahada inceledim ve ekran görüntüsü aldım. Biraz daha yakınlaştıdığımda ise bu kişilerin annem ve babama çok benzediğini fark ettim.