Devam keee......

Arabaya binmeden büşrayla son bir kez göz göze geldik benim gibiydi aynı bir yanı kıpır kıpır eski günlere dönmüş gibi bir yanıda hala güvensiz ona güven vermek istercesine gülümseyip arabaya bindim öbür arabayı yavuz kullanıyordu geldiğimizden Beri tek kelime etmemişti fakat bir an gözlerini de üzerimden çekmemişti.

Arabayı çalıştırmaya başladığımda Bekir tekrar konuştu

"Iı arabaya telefonumu takabilirmiyim ?"

Kafamla onaylayıp arabayı sürmeye başladım bir süre sonra arabada çalan şarkı saniyelik gözlerimin dolmasını sağlamıştı. Hemen kendimi toparlayıp yola odaklandigimda bir yandanda şarkı çalıyordu.

6 sene önce.....

Hep beraber bağıra bağıra bu şarkı yı söylüyorduk. Sokaktaki insanlar dönüp dönüp bizede baksa da bu umrumuzda değildi. Şuan tek umrumuzda olan şeyler bizdik.

"Karanlığa çak bir kibrit

Ruhunu ver ver ateşe

Omuzunda hayatın yükü

Yüzünü dön dön güneşe

Güneşe bi el ateş ettik

Bilemedik kendimizi erittik

Ayakkabımız yırtıktı ama

Dikenleri yolları koşarak geçtik

Ah nerde bizdeki eski neşe

Bile bile daldık ateşe

Kimse tutmadı elimizden

Her bela geldi peş peşe

Nerde bizdeki eski neşe

Bile bile daldık ateşe

Kimse tutmadı elimizden

Her bela geldi peş peşe

Yanımda kalmadın mı?

Öpüp koklamadın mı?

Yanımda kalmadın

Elimi tutmadın bu gece sen de

Yanımda kalmadın mı?

Öpüp koklamadın mı?

Yanımda kalmadın

Elimi tutmadın bu gece sendeeeee "

En son nakaratıda söyledikten sonra kahkaha atmaya başladık . En son yavuza baktığımda o gülümsemeyle bana baktığını gördüm.

Ben bu çocuğu çok seviyorum beeee...

Günümüz.....

Aklımdakileri bir kenara bırakıp yola odaklanmaya çalıştım ilerdeki çevirmeyi görerek sağ şeride geçtim ve durdum .

Camı açtığımda polis beni gördü ve konuşmaya başladı.

" Buyrun savcım siz devam edebilirsiniz ."

"Arkadaki araçta bizimle kontrol etmenize gerek yok iyi devriyeler size "

"Sağolun savcım diyerek ilerleyen polisle bende aracı sürmeye devam ettim . Aynalardan arkama baktığımda arkamdan ilerledigini gördüğümde önüme döndüm

Yazar anlatımıyla.....

Önde senihanın aracı ilerlerken arkadaki araçta herkes birbirinden şaşkındı

Karşılarında gördükleri Seniha ile büşraydı onların kardeşleri ve şuan hiç birşey olmamış gibi onların evlerine gidiyorlardı

Ali" çok büyümüşler "

Poyraz " olgunlaşacaklarını az çok tahmin ediyordumda bu kadarını beklemezdim sanki küçük kardeslerim yerine bam başka biri gelmiş gibi "

Ali "bunca zaman bok vardı çıkamadık karşılarına "

Yavuz uzun süre sonra ilk defa konuştu" hala ilk gunki kadar güzel olması dışında sorun Yok fakat bu kadar olgunlaşmasını gram beklemiyordum. "

Yavuzdan sonra kimseden ses çıkmamıştı kızların evlerine geldiklerinde arabayı park edip indiler .

Senihadan devam asklarrrrrrr.....

Arabayı evin önüne park ettikten sonra indik Yavuzlar da park edip yanımıza geldiklerinde içeri girmeye başladım . Evin önüne geldiğimde kapının kilidini aciyordumki bir anda karşı dairenin kapısı açıldı. İçeriden beş erkek dışarı çıkıyordu.

İçlerinden ev sahibi olduğunu bildiğim levent

"İyi geceler kızlarrr" sarhoştu galiba bu embesil yoksa asla bizimle böyle konuşmazdı.

Başımla onu onaylayıp evden içeri girdim hepsi teker teker içeri gireceginde erkeklerin çatık kaşla arkalarına baktığını gördüm buna yavuzda dahildi

"Girmeyi düşünmüyorsanız kapıyı kapatacağım."hepsi benim sozumle irkilmis ve içeri girmişlerdi.

Onlar oturma odasına ilerleyip etrafı incelerken bende odama girip ceketimi cikardim dolaba giyebilecegim seyler aramaya başladım fakat işin kötü kısmı şuan spor Luk tayt giymek istemiyordum yada pijama fakat normal evlik hiç esyam yoktu. Odadan çıkıp büşranın odasına girdiğimde onunda giyinmek için dolaba baktığını gördüm. Dolabının önüne gelip rast gele bir eşofman ve tişört bulup odadan çıktım Büşra arkamdan bağırıyordu.

"İnsan sorar bı arkadaşım eşyanı alabilir miyim diye bizimki şak alıp kaciyo ."

Büşranın dediğine gülerek kendi odama gittim ve elimdeki eşyaları giyindim . Odadan çıktığımda erkeklerin oturma odasına kurulup sohbet ettiğini gördüm.

Mutfağa ilerleyip herkese birer kahve yapmaya başladım.

Ali orta

Poyraz sade

Bekir şekerli

Büşra sade

Yavuz sade

Ben bildiğim yöntemle herkesin kahvesini yapmaya başladım kahveler bittiğinde hepsini fincanlara dağıttım ve oturma odasına ilerledim .içeri girdiğim de Büşra dahil herkesin burda olduğunu gördüm fakat kimseden çıt dahi çıkmıyordu . Kahveleri sırayla herkese dağıtırken sıra Yavuz'a geldi ona kahve verirken kafamı kaldırdım kaldırmaz olaydım vicdansızın oğlu ne güzel gözleri vardı onunla göz göze geldiğimizde içimden birşeylerin tekrardan hareketlendiğini hissediyordum .

​​​​​Yıllarca içimde söndüğünü düşündüğüm ateş aslında hiç sönmemişti ve ben bunu şuan anlıyordum.

​​​​​Bakışlarımı ondan çekip boş olan tek yere Büşra ve poyrazın arasına oturdum. Normalde biz aslında yavuzgilden iki yaş küçüktük beyefendiler lisede iki sene sınıfta kalmışlardı.

Baktım kimsenin konuşmaya niyeti yok biz başlayalım ozaman diye düşündüm.

"Ee anlatın bakalm nasıl gidiyor hayat neler yaşadınız ,gerçi nereye gittiyseniz fazlasıyla mutluymuşsunuz anlaşılan bir kere bile yanımıza gelmediginize göre ?" Hepsi birbirine baktığında yavuz geldiginden beri ilk defa konuşmaya başladı.

"Hiçbirinin suçu yoktu ben izin vermedim yanınıza gelmelerine." Eskiden de sesi kalındı fakat şuan karşımda ben burdayım diyen bir sesi vardı insanın içi gidiyordu .

Bu sefer Büşra konuşmaya başladı

"Neden ? Timini yiyeceğiz diyemi korktun ."

" Hayatınıza devam edin istedim ."

Bu sefer ben lafa atladım

"Hayatımıza öylemi HAYATIMIZA HANGİ HAYATIMIZA HE SÖYLESENE Bİ içine sıçtığınız hayatımızmı he hadi gittiniz babalarımızın ölümünü mü beklediniz lan siz ha onlar ölsün öyle terk edelimmi dediniz ya biz çökmüş durumdayken birde sizi aradık merak ettik lan biz o acıyla yüzsüz gibi sokak sokak sizi aradık biz belki buluruz diye siz bizi terk ettiniz hemde babalarımızın daha kırkı çıkmadan daha o ölümü hazmedemezken biz kardeşim dediklerimiz bizi terk etti lan şimdi geçmiş karşımıza pişkin pişkin ben yollamadım diyorsunuz ya ben sizin onca yaptıklarınıza rağmen otelde kalmanıza gönlüm el vermedide evimizi açtık bizi terk eden insanlara açtık. "

"Bir acı daha yaşama diye terk ettik babalarınızın öldükten sonra bizimde asker olduğumuzu öğrenmeyin birde o korkuyu yaşamayın diye yaptık ." Bumuydu cidden bahaneleri bizi bunun icinmi terk ettiler oysa öyle yaparak bizi daha çok çökertmişlerdi o an sadece kırgınlık hissettim içimde . Derin bir nefes alıp mesafeli bir sesle konuştum bu konuyu daha fazla konuşmak istemiyordum

" Bir kaç gün burda kalırsınız yeni ev bulana kadar veya kalacak biryer herneyse sonra gidersiniz soldan ikinci kapı ve karşısı misafir odası çift kişilik temiz nevresimde var isterseniz onu serersiniz ama zaten temizler dolabta mesutla emirin kıyafetleri vat fakat size olacağını sanmıyorum herkese iyi geceler biz yatalım artık. " Dedigimde herkes odasına dağılmıştı . Yatağımda hir süre bir o yana bir bu yana döndüğümde uyuyamayacagimi anlamıştım sessiz adımlarla odadan çıktım ve oturma odasındaki balkona gidip sandalyelerden birine oturdum ve gökyüzünü izlemeye başladım bir süre sonra dış kapının acilip kapanma sesini duyduğumda gizlice aşşagi bakmaya başladım. Yavuz gidiyordu fakat nereye. Bende bu saatte nereye gidebilirdiki.o giderken onun arkasından bakıyordum ki omzumda bir el hissetmemle irkildim.arkama döndüğümde poyrazın bana baktığını gördüm.

Hiçbir cevap vermeyip tekrar önüme döndüğümde oda yanımdaki sandalyeyi çekmiş ve oturmuştu.

"Neden geldiniz ki ? Daha yeni yokluğunuza alışmışken daha kendimize yeni gelmişken neden tekrardan geldiniz ."

"Biz aslında hep gelmek istedik fakat hiç birimizin karşınıza çıkmaya cesareti yoktu . Devam edin istedik hayatınıza , babalarınız şehit olduktan sonra birde bizim asker oluşumuzla yanmayın istedik babalarınızdan sonra bizim ölüm haberimiz daha çok yıkardı sizi "

"Yokluğunuz dan daha iyiydi biliyomusun o haber , babalarımız gibi sizede vatan sağolsun derdik bizimle yaşadılar buraya kadarmış ömürleri derdik ama sizin bizi terk etmeniz yaşadığınızı bildiğimiz halde sanki ölmüş gibi davranmamız en çokta koyan buydu işte yaşıyorlar hala biryerde nefes aldığını biliyorsun fakat sizin yanınıza gelmek istemiyorlar sizi istemiyorlar en çokta koyan bu işte. "

"Haklısın güzelim biliyorum çok hatalıyız ama düzelecek herşey duzelicek "

"Düzelmicek poyraz bu zamana kadar biz sizsiz sizde bizsiz nasıl yaşadıysanız öyle olucak görev için bir araya gelicez fakat sonra herkes kendi yoluna devam edecek bu kadar basit karşınızda eskisi gibi Her şekilde arkanızda duran kızlar yok artık anlayın bunu siz nasıl büyüdüyseniz bizde büyüdük eski sevimli kız çocuğu yok karşınızda sana iyi geceler ben yatıyorum yarın adliyede bir sürü işim var. Dediklerimi de unutma sakın .

Arkamı dönüp giderken aklıma gelen şeyle durdum .

"Ha bu arada eski sevimli kız çocuğu yok dedim ya aşık bir kız çocugu da yok artık o mesele benim icin mahşere kadar kapandı haberiniz olsun arkadaşına da iletirsin ."

Söylediklerimden sonra balkondan daha sonra oturma odasından çıktım odama gitmeyi düşünsem de gitmem gereken başka biryer vardı odamın yanındaki odayı tıklayıp içeri girdiğimde büşranın boş şekilde tavana baktığını gördüm bana doğru döndüğünde hiç tepki vermeden yatakta yana doğru kaydı ne için geldiğimi çok iyi biliyordu. Odanın kapısını kapatıp içeri girdim ve yavaşca yatağa yattım çok yorucu bir gündü benim için bedenen olmasada ruhen yorucuydu . Büşrayla birlikte sarıldığımızda gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu kendimi uykunun kollarına bıraktığımda hatırladığım son şey büşranın beni öptüğü ve "iyi geceler güzelim demesiydi ."

​​​​Bİttiiiiiii

Bölüm hakkında düşüncelerinizi bekliyorummmm