☽ Güzel bir anı☽

Dün gece Korkut’un düğününden sonra arabada Aren’in kucağında uyuduğumu hatırlıyordum. Şimdi ise odamızda Aren’in göğsünde uyanmıştm. Anlaşılan Aren beni gece yatırmış ve üzerimi değiştirmişti.

Aren’in yüzüne küçük öpücükler bırakıyordum. Gülümsemesiyle uyanmıştı ancak gözlerini açmıyordu.

“ Günaydın kocam…” neşeli çıkan sesimle Aren gözlerini açmıştı. Bir anda beni yatağa yatırıp üzerime çıkması ile ne olduğunu anlamadım.

“ Günaydın Dünyalar güzelim..” dedikten sonra dudaklarıma değen dudakları ile gözlerim kapandı.

“ Sevgilim hadi kahvaltı yapalım işe geç kalmayalım!” dememle ofladı.

“ İstersen gitmeyiz yavrum, nereden geliyor bu iş aşkı anlamadım ki!” dediğinde gülmüştüm.

“ Ekmek kapısı işte ne yaparsın!” deyip üzerimden itmiştim. Banyoya yönelmemle Aren’de arkamdan geldi.

“ Aren, çıkar mısın?” dememle daha çok üzerime gelmişti.

“ Hala kocandan utandığını söyleme yavrum. Ben senin her santimini, her kıvrımını ezbere bilirken üstelik…” Hangi ara beni lavobanın kenarına sıkıştırdığını anlamamıştım.

“ Utanmıyorum!” diye onunla dikleşsemde utanmıştım işte. Aren’in bakışları utanılmayacak gibi de değildi.

“ Peki, o zaman bir daha giyinip soyunmak için buraya kaçarsan banyo kapısını sökmek zorunda kalacağım güzelim!” deyip dudağıma öpücük koymuştu. Son kez göz kırpıp çıktı.

Kalbim hızlı hızlı atıyordu. Aynaya dönüp kendimi inceledim. Uyumaktan şişen gözlerim ve dudaklarım, dağılmış saçlarım,Utandığım için kızaran yüzüm, akmış makyajımla harika görünüyordum…

Daha fazla oyalanmadan yüzümü yıkadım ve işlerimi halledip çıktım. Aren çoktan giyinmişti. Sanırım beni beklemek yerine diğer banyoyu kullanmıştı. Gülümsemesiyle bende ona gülümseyip odadan çıktım. Arkamdan gelmesiyle saçlarımı savurtup yürümeye başladım.

“ Piştt güzelim, böyle cilve yaparsan biz evden çıkamayız bak uyarıyorum seni! Beni tutamazsın sonra..” demesiyle kahkaha attım ancak cevap vermedim çünkü haklıydı.

Aşağı indiğimde Mutfaktan elinde tabakla çıkan Yadigar ablayı görmemle şok oldum. Aren’e baktığımda göz kırpmıştı.

“ Yadigar abla?” sesim soru sorar gibi çıkmıştı. Bu halime gülümseyen Yadigar abla, elindeki tabakları masaya bırakmıştı.

“ Ne oldu deli kız, evlenince benden kurtulacağını mı sandın?” demesiyle yanına gidip sarıldım.

“ Çok sevindim, hep istedim senin burada olmanı. Ailemden bir sen konuşuyorsun benimle.” Dememle akmayı bekleyen gözyaşlarımı daha fazla tutamıştım.

Yadigar abla gözyaşlarımı silmişti.

“ Üzülme kızım onlarda Aren bey oğlumu kabul edecekler anlayacalar birbirinizi sevdiğinizi.” Demesiyle kafamı sallamıştım yalnızca.

Aren daha fazla üzülmemi istemediği için konuyu kapatıp masaya oturmamızı söylemişti.

“ Hadi geç kalmayalım güzelim.” Demesiyle masaya oturmuş kahvaltı yapmaya başlamıştık.

“ Aren, bugün planın var mı ?” dememle Aren ağzındaki lokmayı yutup devam etti.

“ Söylemeyi unuttum güzelim, bugün Yasmin’in doğum günü. Volkan ve ben plan yaptık akşam sen Yasmin’i attığım konuma getirmen gerekiyor.”

“ Ay Aren, neden söylemedin ne alacağım?”

“ ikimizin yerine aldım ben yavrum.”

“ Ne aldın?”

“ Yıldız aldım.”

“ Nasıl yıldız?”

“ Gökyüzündeki yıldız işte iki tane.” Hiçbir şey anlamamıştım. Gökyüzündeki yıldızı Yasmin ne yapacak?

“ Hayatım, yıldızı ne yapacak Yasmin? Kullanabilceği bir şey alsaydık.”

“ Güzelim bayadır Volkan’ı darlıyordu bende ondan önce davranıp aldım iki tane.” Demesiyle gülmüştüm. Çok tuhaflardı gerçekten.

“ Volkan ne alacak peki? Gezegen mi?” demesiyle gülmüştü. Kahvesinden bir yudum alıp masaya bıraktı. Arkasına yaslandı ve konuşmaya başladı.

“ Volkan bir şey almadı ama çok uzun zamandır düşündükleri bir yere başvuru yaptı..” Demesiyle kaşlarımı çatmıştım. Ne olduğunu anlamamıştım.

“ Nereye başvuru yaptı?” diye merakla sormuştum.

“Akşam öğrenirsin sürpriz, bu arada Yasmin bugün sana bol bol doğum günü hatırlatması yapabilir hiç oralı olma bildiğini çaktırma güzelim unuttuk zannetsin.” Demesiyle gülmüş ve kafamı sallamıştım.

Aren ile birlikte evden çıkmış ve şirkete gelmiştik. Önce Boratay Holdingde olan işlerimi halledecek daha sonra Amcam’ın yanına gidecektim. Gün sonu ise Yasmin ile buluşacaktık.

Şirkete girdiğimde Aren kendi odasına geçmişti. Bende odama gitmiş ve bilgisayardan Sofia ile yaptığımız programı açmıştım. İçim bu konuda hiç rahat değildi. Aren artık kocam olduğu için ondan bir şey gizlemek istemiyordum.

Düşünceler içinde önce Sofia’yı aradım. Bir iki kez çalmasından sonra açmıştı.

“ Efendim kuzum?” Sofia’nın neşeli sesi ile gülümsemiştim.

“ Sofia ne yapıyorsun?”

“ Çalışıyorum canım sen ne yapıyorsun, evlilik nasıl gidiyor, Aren seni çok yoruyor belli ki aramaz oldun?” yaptığı imaya gülmüştüm. Hep belden aşağı fesat sorular sormak hoşuna gidiyordu.

“ Evlilik şahane, Aren ben yorsada bundan memnunum açıkçası.” Dememle gülmüştü.

“ Onu anladık canım beni ne zamandır darlamıyorsun program diye!”

“ Sofia aslında ben o konu için aradım. İçim hiç rahat değil bana yardım etmen gerekiyor.”

“ Dur tahmin edeyim, kocan olduğu için o programa ihtiyaç duymuyorsun artık değil mi?”

“ Beni tanıyorsun canım arkadaşım! Ne yapacağım söylesem mi? Aramız bozulur mu? Yoksa direkt programı mı silsek?”

“ Bence söyle ve programı sil. Sonradan öğrenirse kötü olur!” demesiyle düşünmeye başladım. Haklıydı aslında ilerde anlarsa bana olan güveni sarsılabilirdi.

“o zaman ben söyleyeyim sende iptal et programı. Arlin’i de konuşurum hem.”

“ Tamam canım zate para girişi oluyor tek onun dışında aynı.” Demesiyle Sofia’ya teşekkür edip kapattım.

Bir an önce Aren’in odasına gitmeli ve kendimi güzelce açıklamalıydım. Bilgisayarı kapatıp odamdan çıktım. Koridorun sonunda olan asansöre binmiştim. En üst kata basıp beklemeye başladım. İçimi yiyen kurttan bir an önce kurtulmalıydım.

Asansör durduğunda inip yürümeye başladım. Kapıya yaklaştıkça heyecan ve gerginliğimde artıyordu. Kapıyı çaldım ve Aren’in sesini duymamla içeriye girdim.

“ Güzelim bir şey mi oldu?” kapıyı kapatıp yanına doğru gittim.

Aren oturduğu koltukta biraz daha dikleşmişti. Yanına gidip gülümsemeye çalıştım. Bir şeyler olduğunu anlamıştı.

“ Güzelim ne oldu anlat bana, biri bir şey mi dedi?”

“ Aren, benim sana bir şey itiraf etmem gerekiyor!” dememle gözlerini kısıp bana bakmaya başladı. oldukça merak ettiği belliydi.

“ Dinliyorum bebeğim.

“ Aren ben, yani seninle tanışmadan önce bir şey yaptım.”

“ Ne gibi bir şey?”

“ Sen şirkete gelip üç gün süre verince bende Sofia ile birlikte program yaptım ve oradan bir nevi sizin bizim şirketle neler yaptığınızı falan görüyorduk.” Dememle vereceği tepkiyi ölesiye merak ediyordum. Ancak Aren şaşırmışa benzemiyor sadece dinliyordu.

“ Anlıyorum, doğal olarak şirketinizi korumaya çalışmışsınız. Haberim oldu sonradan!” dediğinde şaşırmıştım. Ne yani bu zamana kadar bu durumu biliyor muydu?

“ Aren sen biliyordun, kızdın mı?” dediğimde elleriyle saçlarımı kulağımın arkasına almış ve alnımdan öpmüştü.

“ Kızmadım güzelim kapatalım konuyu önemsiz bir durum benim için!”

“ Aren peki Arlin’e neden sürekli para geliyor?” Aren biraz gerilmişti sanki. Israrla konuyu kapatmaya çalışsa da soru işaretlerim tükenmemişti.

“ Aren ve Aylin demek.. Yani biz demek. O hesaba para yatıyor çünkü o ikimizin en çokta senin hakkın. Doğmamış çocuklarımızın bile olabilir. “

“ Ama neden? Zaten kazanıyoruz, senin durumun çok iyi. Çocukları bırak torunlarına gelecek nesillere kadar var zaten.”

“ Güzelim, sana olan duygularımı ilk hissetmeye başladığım an öyle bir hesap açıp bundan sonraki süreçte kazandığım paraları o hesaba aktarmak istedim. Zamanla anlayacaksın ne demek istediğimi.”

Hep böyle gizemli konuşuyordu Israr edip tartışmak istemedim. O hesapta olan para durabilirdi çünkü kullanmak gibi bir niyetim yoktu.

“ O programı da kapattık bu arada!” deyip yanından geçip gitmiştim.

Odama doğru gidip çantamı alacaktım. Asansörün durması ile odama doğru yürümeye başladım. Masamda duran çantamı alıp gideceğim sırada Aren ile kapıda burun buruna geldik. Beni içeriye itip kapıyı kapatmıştı.

“ Ne bu tavırlar?” diye sorduğunda daha çok öfkelenmiştim.

“Aren, sürekli gizemli konuşuyorsun. Kocamı tanımıyor muyum ben diye düşünmeye başladım! Her şeyden anında haberin olamaz ya! O program için ne kadar çok emek verdik biz, en iyi yazılımcı gelse çözemezdi. Sen nasıl.. Nasıl oluyor tüm bunlar?”

“ Yavrum ben senin emeğine zekana haksızlık etmiyorum ki. Hemen bulmadık zaten yakın zamanda öğrendim. Ustaca yapılmış bi program olduğunu söyledikleri an senin olduğunu anladım. Bu işimin bir parçası. Kendimi güvene almak zorundayım!” dediğinde bana biraz daha yaklaşmıştı.

“ Gizemli biri değilim. Bende ne görüyorsan ne hissediyorsan oyum. Beni en iyi ve tek tanıyan sensiz güzel karım. Böyle saçma sapan şeyler için benden uzaklaşamazsın izin vermem! Aramıza giren her şeyi yakarım Aylin!” son cümlesini sanki birine öfkeyle söylemişti.

“ Tamam, kapatalım konuyu.” Dediğimde belimden çekip bana sarılmıştı.

“ Gidiyor musun sevgilim?”

“ Evet Yasmin’in işi erken bitmiş onunla buluşacağım. Amcamın yanına yarın giderim. Babama da gideceğim yarın.”

“ İstifası onaylandı babanın.”

“ Biliyorum, evine gideceğim zaten.” Dememle kafasını sallamıştı.

Aren ile birlikte odadan çıkmıştık. Ben şirketten çıkarken o henüz daha bitmemiş dosyalarının olduğunu söylemişti. Şirketten çıktığımda uzun zaman sonra kendi arabam gelmişti. Arabaya binip Yasmin’in attığı konuma doğru yola çıktım.

☽

“ Aylin, sence de bugün çok özel birgün gibi değil mi?” Yasmin’in bilmem kaçıncı kez yaptığı imayı yine umursamaz tavırla geri çevirecektim. Buluştuğumuzdan beri doğum günüsünün olduğunu ima ediyordu. Ancak benden umduğu karşılığı bulamıyordu.

“ Yok, sıradan birgün işte Yasmin!” her defasında bozuluyordu. Onun bu haline gülmek istesemde gülmedim.

“ Volkan da aramadı hiç! Ay Aren’e şaşırdım o mutlaka arardı!”

“ Yasmin neden arasınlar? Bugün yoğun onlar!”

“ Yazıklar olsun ya!” sessizce mırıldanmıştı. Duysamda belli etmedim.

“ Anlamadım ?”

“ Kalksak mı? “

“ Evet hadi gidiyoruz!”

“ Nereye? Aylin yoksa…” bir anda heyecanlanması ile anladığını düşündüm ancak hemen konuyu değiştirmeliydim.

“ Acıktım dedin ya Yasmin, yemek yemeğe gidelim. Bildiğim bir yere gideceğiz bu sefer hadi!” dememle yine bozulmuştu.

Ayaklanıp benim peşimden geliyordu. Yüzü oldukça düşmüş morali bozulmuştu. Onun bu haline sevinmiştim.

Yaklaşık yarım saat sonra Aren’in attığı konuma geldim. Yasmin etrafa sorgulayıcı bakışlar atsa da hiçbir sorusuna cevap vermeden kolundan tuttuğum gibi içeriye götürdüm.

“ Aylin burada ne yiyeceğiz?”

“ Güzel bir yemek!”

“ Neresi burası Allah aşkına? “

Kapıdan içeriye geçmiştik. Garsonlar bizi beklediği için yolu göstermişlerdi. İçeriye girdiğimiz anda alkış sesleri, konfeti patlama sesleri duyuldu. Yasmin’e baktığımda şok olmuş bir vaziyette etrafa bakıyordu. Gözleri dolmuştu. Unuttuğumuzu sanmıştı ancak biz karşsında kocaman bir aile ona sürpriz yapmıştık.

Uzun bir masa kurulmuştu. Etrafında sevdiğimiz insanlar, Yasmin’in yakın avukat arkadaşları.. Masanın olduğu yerin tepesinde ışıklar sarkıyordu. Loş bir ortamdı Yerlerde mumlar ve gül yaprakları vardı.

Aren’in yanına gittiğimde Volkan da Yasmin’in elini tutmuştu. İkili sarılmış bizde alkışlamıştık. Yan tarafımda Karan ve Beril vardı. Hepimiz gülümseyerek izliyorduk.

“ Hepinize geldiğiniz için çok teşekkür ederim. Beni çok mutlu ettiniz. Unuttunu sanmıştım.. sizleri çok seviyorum!” diyen Yasmin ile birlikte masaya oturmuştuk. Önce yemek yenecek daha sonra pasta kesilecekti.

Hepimizi keyifli sohbet eşliğinde yemeklerimize başladık.

“ Evlilik sana yaramış Aylinciğim!” diyen Beril’e gülümsemiştim.

“ Sana yaradığı gibi kimseye yarayamaz ama !” dediğimde ikimizde gülmüştük.

“ Ne yapayım canım Karan’ım sağ olsun iyi bakıyor!” demesiyle gülmüştüm.

“ Tekrar doğum günün kutlu olsun değerli avukatımız!” Adının Önder olduğunu öğrendiğim adam Savcıydı. Haberlerde Baron ile ilgili açıklamalar yapıyordu. Aren’e yan gözle baktığımda bu adamdan hiç haz etmediğini anlıyordum.

“ Teşekkür ederim Önder Bey!” Yasmin’de ayağa kalkmış sarılmıştı.

“ Ben artık kalkayım size iyi eğlenceler!” diyerek gitmişti.

“ Aren, bu adamdan neden hoşlanmıyorsun?” diye sorduğumda gözleri beni bulmuştu.

“ Yok öyle bir şey güzelim.” Deyip konuyu geçiştirmişti.

Volkan ayağa kalkmış ve elinde bir paket ile dönmüştü. Yasmin’i elinden tutup kaldırmıştı. Hepimiz onları izliyorduk.

“ Evet, artık hediyemi verme zamanı. Çok heyecanlıyım tepkini merak ediyorum bebeğim!” dediğinde paketi uzatmış ve Yasmin almıştı.

Yasmin paketi açtığında bir dosya çıkmıştı. Yasmin dosyanın kapağını açıp okumaya başladığında hepimizi onu merakla bekliyorduk. Aren biliyordu ancak bana sabahta söylememişti.

Yasmin ağlamaya başladığıında Volkan’a sarılmıştı. Herkes merakla çifften gelecek açıklamayı bekliyordu.

Yasmin kendini toparlayıp hediyeyi bize açıklamaya başladı.

“ Volkan bana hediye olarak uzun zamandır düşündüğümüz ancak benim bir türlü hazır hissetmediğim yer olan Çocuk esirgeme kurumuna başvuru yapmış…” demesiyle herkes şaşırmıştı. Yasmin ve Volkan evlat edinmek istiyorlardı demek ki ama neden? Ne olduğunu henüz anlamasakta bir çocuğa yuva olmak istemeleri çok güzel bir şeydi.

“ Hastalığından dolayı Rahmim alınmıştı. O zamanlar yeni evliydik Volkan ile… Kendime gelmem ve toparlamam uzun zaman aldı. Kötü şeyler yaşadık. Ayrılmak istedim, intihar etmeyi düşündüm.. Ancak Yol arkadaşım elimi hiç bırakmadı. Bu fikride uzun zamandır düşünüyorduk ama cesaretim yoktu. Hayatımla ilgili bu konuyu da ilk defa burada anlatıyorum.” Yasmin ağlayarak yaşadıklarını anlatıyor Volkan ise elini bir an olsun bırakmıyordu.

Yasmin ile birlikt benim de gözlerim dolmuştu. Yasmin, canım arkadaşım neşeli gülen yüzüm… Gülüşünün ardında ne acılar biriktirmişti oysaki… Canım Yasmin… Anne olmak en çok sana yakışacak.. Gözümden bir damla düşmüştü. Aren uzanıp gözyaşımı sildiğinde öpmüştü gözlerimi.

“ Sanırım biz artık bir bebeğe yuva olmaya hazırız. En kısa zamanda ne gerekiyorsa yapacağız. Doğurmakla anne olunmuyor. Hem benden çok çılgın bir anne olurmuş Volkan öyle söylüyor!” deyip gülmüştü. Volkan kendisine çekip sarıldığında onunda gözünden bir damla yaş akmıştı.

Hepimizi ayağa kalkmış ve sarılıp birbirine ağlayan ikiliyi alkışlamıştık. Beril de benim gibi gözyaşlarına hakim olamıyordu. Aren’in cümlesi bir nebzede olsa ortamın havasını dağıtmıştı.

“ Volkan, Yasmin’i sürekli ağlatacaksan senin icabına da bakarız koçum ona göre!”

“ Sen dur dostum elini hiç kana bulama Keskin halleder!” Karan da Aren’e destk çıktığında Volkan gülerek Yasmin’den ayrılmıştı.

“ Beyler sakin olun hallettim sorun yok! Yasmin bebeğim biraz daha ağlamaya devam edersen bu iki deli beni götümden vuracak!” dediğinde hepimizi Volkan’a kahkaha atmıştık.

Aren elindeki hediyeyi Yasmin’e uzatmış ve sarılmışlardı.

“ Aylin ve benim hediyem!” dediinde Yasmin’in yanına gidip bende sarılmıştım.

Yasmin paketi açtığında şaşırmış bize bakmaya başladı. Volkan da yanına gelip merakla bakmıştı.

“ Yok artık Aren, yaptın mı bunu gerçekten!” Volkan şaşırmıştı. Beklemediği belliydi.

“ Aren sana inanmıyorum. Bir hayalim daha gerçek oldu!” deyip tekrar sarılmış ve yine ağlamaya başlamıştı.

“ Yasmin’e bir daha sürpriz parti yapmayalım sürekli ağlıyor!” Beril’in cümlesi ile kahkaha atmıştık.

“ Ya çok affedersiniz, gereksiz bir duygusallığın içine düştüm. Hep Volkan’a derdim ki gökyüzünde neden bize ait bir şey yok diye bunaltırdım onu. Canım Aren, bana yıldız almış! İnanabiliyor musunuz? İsimlerini de birazdan ben koyacağım ve bana ait bir yıldız!” deyip Volkan’a sarılmıştı.

“ Aren çok sağ ol abi artık beni darlamayacak!” demesiye Volkan’a gülmüşük.

“ ismi ne olacak Yasmin?” Beril’in sorusu ile yeniden Yasmin’ dönmüştü tüm gözler..

“ İsimleri hazır aslında, Aren bunu da belkide hissettiği için iki yıldız almış. Çok teşekkür ediyorum öncelikle tekrardan…” Yasmin’in sesi titrediğinde anlamıştım bu yıldız olayının basit bir heves olmadığını.

“ Eğer.. Eğer bir çocuğumuz olsaydı bir kız bir erkek isterdim hep.. İsimlerini de Volkan ile birlikte düşünmüştük hatta..” Yasmin’in gözyaşları durmadan akıyordu. Konuşmakta oldukça zorlansa da direniyordu.

“ Erkek olursa ismi Ateş olacaktı. Volkan’ın ismine benzediği için. Kız olursa da Parla olacaktı.. Adı gibi hep parlasın ve kimse söndüremesin diye… Belki bu isimleri çocuğumuza veremedik ama yıldızımıza verdik… Bunun anlamı benim için çok büyük. Sizi çok seviyorum.. Aylin.. iyi ki sen.. İyi ki dostum arkadaşım..” deyip bana sarıldığında ikimizde ağlıyorduk.

“ Yasmin, sen dünyanın en iyi en güzel ve en çılgın annesi olacaksın… Hep yanındayım!” deyip öpmüştüm onu. Beril de dayanamamış gelmiş ve bize sarılmıştı.

Üçümüz çok iyi dost olmuştuk birbirimize…

Gecenin geri kalanında ise herkes hediyelerini vermişti. Beraber gülüp dans ettiğimiz, bağıra çağıra şarkılar söylediğimiz güzel bir anı olmuştu hepimize…

☽

Devam edecek…

Yıldıza basalım lütfen!

NOT : 25. Bölüm de Sezon Finali olacaktır!