Özel Bölüm 1

**

Beril Mira Keskin

‘ Karan kalk! Ahh Karan uyan!’ Yatakta doğrulup Karan’ı dürtmeye başladım.

‘ Güzelim ne oldu?’ Karan uyku sersemi ile kalktı.

‘ Karan aşerdim!’ Karan bir anda dizleri üzerinde kalktı ve komodinin üzerinde ki gece lambasını açtı.

‘ Güzel karım söyle canın ne istiyorsa alalım.’ Karan bu hamileliğimde de sürekli bir şey canın istiyor mu diye soruyordu.

‘ İran Karpuzu istedi canım sevgilim..’ Karan dümdüz bir yüz ifadesi ile bana bakmaya başladı.

‘ İran karpuzu nasıl oluyor yavrum?’

‘ Böyle çekirdeksiz, tatlı buz gibi sulu sulu bir karpuz offf! Canım nasıl çekti. Oğlumuzun canı çekmiş Karan!’

Hamileliğimin altıncı ayına girmiş ve aşermelerim artmıştı. Bulantılarım Mavi’de olduğu kadar değildi..

‘ Güzel karım ben sana tatlı karpuz bulurum, çekirdeklerini de çıkarırım İran karpuzu gibi olur işte!’

‘ Hayır Karan öyle değil! İran karpuzunun kendine has tadı var olmaz normal karpuz!’ Karan eliyle yüzünü sıvazladı ve derin bir oh çekti.

‘ Tamam güzelim ben şimdi her yere haber salıyorum o karpuzu sana getireceğim sen uyu bebeğim!’

‘ Onu yemeden uyumamam ki!’ Dudağımı büzmüş ve ağlamaya başladım. Karan eliyle gözyaşlarımı sildi.

‘ Bebeğim ağlama bulacağım yarım saat içinde merak etme!’ Demesiyle üzerini giyinip gitmişti.

Uyuyamadığım için yatakta uzanıp kitap okumaya başladım. Yarım saat olacaktı ama Karan hala ortada yoktu..

**

Karan Çakır Keskin

‘ Ömer, Mustafa! Ne yaptınız buldunuz mu İran Karpuzu?’

‘ Abi normal karpuz olsa nereden anlayacak yenge?’

‘ Olmaz anlarım ben dedi! Demek ki biliyor yedi önceden!’

Her yerde İran karpuzu arıyordum. Her yere haber yolladım ancak henüz bir ses yoktu!

Güzel karıma söz vermiştim bulacaktım…

On beş dakika sonra Ömer beni aramıştı. Girmediğim manav kalmamıştı..

‘ Abi koş bulduk! Bizim Ercan’ın tanıdığında varmış almaya gittiler gelirler şimdi!’

‘ Heyt be! aslanlarım benim!’ Derin bir oh çekmiştim.

Hemen arabayı çalıştırdım ve eve sürdüm.

Eve geldiğim de Ercan da gelmişti. Büyük koyu yeşil bir karpuzdu. Hemen mutfağa götürüp dilimledim. Odaya çıktığımda Beril elinde kitap ile uyuyakalmıştı..

‘ Güzelim, karpuzun geldi hadi biraz ye!’ Beril’i kaldırıp çatalla bir dilim karpuz verdim.

‘ Karan bulmuşsun! Bir dilim yiyeyim bari, canım da istemiyor artık sana da zahmet oldu sevgilim!’

‘ Canın istemiyor mu? Yavrum ben bunu senin için nerelerden buldum ne demek canın istemiyor!’

‘ Karan neden kızıyorsun!’ Deyip dudaklarını büzmüştü yine..

‘ Güzelim bağırmadım sana gel kollarıma sen uyu hadi yarın yersin..’ dememle kucağıma çekmiştim.

Bir dilimi bile bitirmemişti. Hamilelik oldukça zor bir dönemdi gerçekten ..

**

Devam Edecek..

Oy vermeyi unutmayalım :)