Korku nedir?Bir insanın en büyük korkusu nedir?

Benim yerimde başka biri olsaydı mutlaka korkardı.Buna eminim.Ama ben korkmuyorum diyebilirim.

Şu yirmi yıllık hayatımda okadar çok şey yaşadım ki artık içimde korku beslemiyordum.Tüm korkumu canımdan daha çok sevdiğim abimin ve babamın mezarına toprak atılırken kaybettim.

Hayat neden bukadar acımasız.Dünya,dünyadaki insanlar neden bukadar acımasız?

Benim bu sorulara cevabım yoktu.

Belki babamın cevabı vardı ama artık o yoktu. Bana cevap verecek ne abim ne babam vardı.

Yakınlarımdaki,akrabalarım Annen var diyorlar.Evet annem var.Ama o bana sevgisini gösteren bir anne değildiki.

Annen ben küçükken pek benimle ilgilenmezdi.Beni görmek bile istemezdi.Yanına gittiğimde beni başından salardı.Tüm sıcaklığı ailesineydi.Yani abimle babama.

Ne olduysa bilmiyorum ama onları kaybettikten sonra bana yaklaşmaya çalıştı.Sevgisini gösterdi.Beni o sıcak anne kanatları altına aldı.

Her nekadar çaba göstersede hiçbirşey eskisi gibi olmicaktı.Her nekadar annem olsada eskisi gibi hissetmiyordum.Ona kendimi sevdirme çabam yoktu.Artık onu sevme çabam da yoktu.

Sadece onu üzmemek için ufak bir röl yapıyordum.Ve bu işe yarıyordu.Annem beni abim olarak görüyordu.Beni onun yerine koymuştu....Bir gün söylediği şeylerle bunu kanıtlamıştı.

10 sene önce gerçekleşmişti bu olay.Yani ailemi kaybettikten 3 ay sonra.Gece yarısıydı,ben uyuyordum.Alt kattan sesler geliyordu,uyanıp aşağa inmiştim.Annem elindeki içki şişesiyle salonun ortasına dizlerinin üzerini çökmüş ağlıyordu.Onun yanına koşarak gitmiştim,küçüktüm sarhoş olduğunu anlamıyordum.Gözlerini kapatmıştı,göz yaşları yanaklarından süzülüyordu.Onu öyle görünce dayanamamıştım küçük ellerimle göz yaşlarını silmiştim.Annem beni fark ettiğinde gözlerini açmış beni itmişti.Arkaya doğru sendeleyip düşmüştüm.

Düştüğümde canım acımıştı ama,belli etmemiştim.Babamın öğretiği yüzlerce şeylerden biri.'Düş ama,canının acıdığını gösterme.Gösterirsen karşındaki hep oradan vurmaya çalışır'derdi babam.

Onu dinleyip canımın acıdığını göstermeden ayağa kalkmıştım.Annem hâlâ ağlıyordu,elindeki şişeyi alıp kafasına dikti.Buna izin vermeyip yanına koştum ve elindeki şişeyi dürtüm.Annem şişeyi çok sıkı tutmadığı için şişe yere düşmüştü.Cam şişe yerde tuzla buz olmuştu,içinde kalan alkol halıya dökülmüştü.

Annem"Sen ne yapıyorsun?"diye bağırdı tüm sesiyle."O benim unutmamı sağlıyordu.Neden kırdın.Herşeyi mahvettiğin gibi bunu da mahvettin."hem ağlıyordu hem bağırıyordu.

Benden habersizce akan göz yaşlarımı silip"Anne böyle unutamazsın ki.Onları kaybettiğimizi unutturacak bir yol yok."dedim ağlamaklı sesimle.

Annem ayağa kalkmaya çalışırken sendeleyip dizlerinin üzerine düşmüştü.Başını eğdiği için dalgalı sarı saçları yüzünü gizlemişti."Senin yüzünden"diye mırıldandı.Bağırarak tekrar etti"Senin yüzünden"

"Eğer baban senin yüzünden o insanlara bulaşmasaydı şuan yaşıyor olurdu"annem bunu diyip ayaklandı ve odasına gitmişti ge o geceyi bi tek ben hatırlıyordum,annem unutmuştu.

Hiçbir zaman ne demek istediğini öğrenememiştim.O gece öylece karanlığa bürünmüştü.

Şimdi ise bir gece daha karanlığa bürünecekti.Belki bir mezara daha toprak atılacaktı.Belki mezara konulacak cesedi bile bulamicaktılar.

Bu gün ölmeden kurtulursam Allah'ın sevdiği kulumdur.Allah'ım sen beni koru daha ölmek istemiyorum.

Daha çözmem gereken iki ölüm vardı.Bunları çözmeden gidemem,ölemem.

Gölge hâlâ oradaydı.Kapının ardındaki beden hâlâ bana bakıyordu.

Derin bir nefes alıp bir adım attım.Bir adım daha...Bu gece ölüme doğru yürüyordum,ne olacağını bilmeden.Üçüncü adımı attığımda beden kayboldu.

İki seçeneğim vardı.

Ya o odaya girecektim.Yada kaçacaktım.

Hangi yoldan yürümeliydim?

Kaçış mı?Yoksa cesaret mi?

Gözlerimi sımsıkı kapattım.Aklıma babamın sözleri gelmişti.

'Canım kızım'diyordu babam.Uyuyordum en azından o öyle zannediyordu,başımı bacağının üzerine koymuş uyumuş numarası yapmıştım.Babam saçlarımı okşayarak borşeyler fısıldıyordu.Ben onu duyuyordum ama ne dediğini anlamıyordum çünkü küçüktüm.'Abini dizginliyemedim.O kendi yolunu seçti ve o yoldan yürüdü.Belki ömrüm seni yetiştirmeye yetmez ama ömrün boyunca aklında kalacak tavsiyeler verebilirim sana canım kızım.

Asla korkma.Kafana ne koyduysan yap.Abine öğrettiğim ilk şey buydu.Kimseden korkma,yapacaklarının sonucundan korkma.Birşey mi istiyorsun?Başını kaldır,emin adımlarla istediğini almaya git.

Alamadın mı,düştün mü?Tekrar kalk,kendinden emin bir şekilde yürü ve istediğini al.

Sen benim kızımsın.Sen Ercüment Ataların kızısın.Baban hiçbir zaman yılmadı,pes etmedi herzaman savaştı.Sende öyle yap savaş,boyun eğme,korkma.

Sana tavsiyem budur.Ne zaman sıkışırsan,korkarsan,ikilemde kalırsan bu sözlerimi hatırla.

Babamı dinlicektim,korkmicaktım.Koca bir nefes alıp çantamın içine attığım sikahı alıp odaya doğru yürümeye başladım.Gecenin verdiği ışık aralık olan kapıdan dışarı sızıyordu.

Son adımı attıktan sonra kapının önüne gelmiştim."Katil busefer yakalandın seni buldum"diye konuştum onun duyabileceği ses tonumla.Aralık olan kapıyı ittim."Sobe"dedim odaya girer girmez.

Bakışlarımı boş olan sınıfta gezdirdim.Kimse yoktu.Bakışlarımı açık olan cama çevirdim.Allah kahretsin!Camdan mı kaçmıştı o?

Hızlı adımlarla cama ulaştım.Başımı camdan çıkartım,etrafa bakınıyordum ama hiçbirşey yoktu.

Ben onu kaçırmışmıydım.Siktir aptal onu nasıl kaçırabilirdim?

Sinirle camı kapattım.Elimi camın kulpuna yaslayıp anlımı koluma dayadım.Derin derin nefesler alıyordum.Belki bu gece onu yakalayamadım,ama bir sonraki geceler de vardı.Belki ozaman onu sobelerdim.

Başımı kaldırdım ve yutkundum.Bu gece olmadı,yapamadım ama bir sonraki geceler tekrar deniyeceğim.

Önüme dönüp okuldan çıkmak için adımladım.İkinci adımımda ayağımı birşeye çarptım,bakışlarımı çarptığım şeye indirdiğimde kaşlarım çatılmıştı.

Küçük siyah bir kutu vardı yerde.Eğilip kutuyu aldım.Kutuyu açtığımda ilk bir not vardı.Notu aldığımda ise kutuda birşey daha farkettim.

Kutunun içinde birkaç kurutulmuş glayöl,diyer adıyla glayör çiçeğin yaprakları vardı.Kaşlarım iyice çatılmıştı.Elimde tuttuğum notu hatırlayarak okumaya başladım.

Herzaman karşıma çıkmayı nasıl başarabiliyorsun glayör?Bu üç oldu.Beni neden bulmak istiyorsun?Beni bulduğunda eline ne geçecek?Sakın okulumu falan kurtaracağım zırvalaklarına girme.Seni çözemiyorum glayör.Çok farklı birisin ,dengesiz bi böyle bi şöylesin.Benden uzak durmalısın glayör bana bulaşırsan yolun sonu ölüm olur.Beni gerçekten neden bulmak istediğini çok merak ediyorum açıkçası.Sırf bu merak yüzünden ufak bir istisna gerçekleştirebilirdim ama başıma büyük bi bela çıkarabileceğini bildiğim için bu fikirden vazgeçiyorum.Glayöl ben istediğimi yapacağım sende beni neden bulmak istediğini bana söyleyeceksin nasıl mı?Benim saatimi öğrenmişsin gayet zekisin.Bir gece gelip aynı şekilde o sınıf kapısının ardında bekliceksin benimle o şekilde konuşabilirsin.Bem sana notlarımla cevap vereceğim.

Sevgililerle glayör.

Bölüm sonu

İvet merhabalar sevgili yazarınız geldiiii.Evet evet hoşgeldim biliyorum beni çok özlediniz canlarım.Bende sizi çok özledim.

Eee bölüm nasıldı?

Sizce bu Yazın dediği şekilde psikopat katil neler yapacak?

Yaz başka bir gece gelip psikopat katille konuşacak mı?

Sevgillerle okurlarım.🙃💞