Karşımda afet bir kurtarıcı Yunan tanrısı bir herif duruyordu. Siyah bir takım elbisenin altında mükkemmel bir vücut taşıyordu.

"İyi misiniz?"

"Ben iyiyim, asıl siz iyi misiniz?" Diye sordum.

"Sorun yok."

"Teşekkür ederim ben. Siz olmasaydınız başıma neler geleceğini asla kestiremezdim, tüm kötü ihtimallerden kurtardınız beni."

küçük bir tebessüm gönderdi bana, yüzünde ciddi bir ifade vardı. Sert bir beye benziyordu.

"Lafı bile olmaz doktor hanım." Dedi.

"Siz ne için gelmiştiniz?"

"Sizinle bir konu konuşmalıyım."

"Nasıl?" Tanımadığım biri benimle ne konuşabilirdi ki?

"Duydum ki sadece hastanenin değil, şehrin de en iyi doktoru sizmişsiniz. Bu konuda yollarımız birleşiyor, size ihtiyacım var."

"Tabii buyrun neyiniz var? Başlayalım hemen tedaviye."

"Kendim için değil." dedi kısıkça, bu onu üzüyor gibiydi.

"Kim için?"

"Abim için. Bir aydır komada, sizden onun doktorluğunu yapmanızı istiyorum."

Reddetmek hiç seçemeyeceğim ama seçebileceğim bir seçenek gibi duruyordu. Ve ben seçemedim.

Az önce beni kurtaran bu adamın masum teklifini reddedemedim.

"Abinizin doktoru olurum beyefendi."

"Kars."

"Nasıl?"

"İsmim Kars Kaleli."

"Memnun oldum, Cemre ben."

"Bende, cemre bende memnun oldum. Numaranı, alabilir miyim?" Dedi usulca

"Tabii" Deyip uzattığı telefona numaramı yazdım.

"Görüşmek üzere Cemre." Deyip kapıya ilerledi.

"Hoşçakal Kars." Dedim arkasında bakarken. Kapıyı kapatıp çıktı. Candan baktığımda konvoy gibi dizilmiş araçlardan en öndeki siyah Range Rover markalı jeepe bindi ve uzaklaştı.

Bu adam normal insanlar gibi değildi.

Belki sadece daha zenginde olabilirdi.

bilemiyorum ama,

iş adamından fazlası gibiydi.