Selamm! Sonunda düzyazıya geçiş yaptık. :)

:) 

... 1 hafta sonra...

Zamanla, yaşadığım zor dönemler yüzünden gerçeklik algımı yitirdiğimi farkettim.

Bir yabancıya yazıyordum ve onun gerçekten varolup olmadığını bile bilmiyordum.

Sürekli tek tık olan mesajlarıma güveniyordum belkide.

bilemiyorum.

Siz : Artık yaşadığından bile şüphe duyuyorum.

Siz : Hiç varoldun mu yoksa herşey bir rüya mı? Ayırt edemiyorum.

Siz : İçimdeki pollyanna tinere başlamış gibi.

Siz : Ve ben onu kazanamıyorum.

Siz : Eğer hâlâ nefes alıyorsan, tüm mesajlarımı unut. Fazla saçmaladım yabancı...

Yine herşey bir anda mahvolmuş gibiydi. Delirdiğimi hissetmeye başlamıştım. Tanımadığım bir numaraya haftalardır yazıyordum.

kim olduğunu bile bilmiyordum.

belki bir sapık, belki bir hırsız belkide bir katil. Kim bilebilir?

İlahi bakış açısı

Ayaklarının onu ne kadar daha taşıyabileceğini kestiremedi genç adam. Aceleyle kapıya taktığı anahtarı çevirdi ve kendini evine attı.

Hiçbir şey yapabileceğini sanmıyordu. Tek isteği yatıp zıbarmak olabilirdi.

Başka hiçbir şeye gerek duymadan kendini odasına attı ve hızla üstünü değiştirip cüsseli bedenini yatağa bıraktı.

Tamı tamına 3 aylık bir görevden geliyordu ve yumuşak bir yatak özlediği kesindi.

Şeref yoksunları puştların arasına sızdığında, yerde yatmaya katlanmaya çalışıyordu.

Tam gözlerini kapattı ve uyumaya başlıyordu ki-

Bir sürü bildirim sesi odada yankılandı.

"Sikeceğim ama artık!" Diye mırıldanıp komidinin üstünde aylardır bekleyen özel telefonunu aldı. Sadece özel hayatında kullanırdı.

Ekranı açtığında mesaj kutucuğunda bir numaradan +112 mesaj olduğunu gördü.

Kimsesi yoktu...

kimsesi...

O halde bu kimdi?

Üstüne tıklamasıyla açılan sohbeti başa sardığında her bir satırda okuduğu daha bir tuhaf hissettirdi.

Tüm mesajları okuduğunda nedendir kendi bile bilemez, numarayı engellemek istemedi.

Yaptığı çıkarımlar ve okuduğu duygusal satırlarla onun ince ruhlu bir kadın olduğu varsayımında bulunmuştu.

Kadının satırlarının bir şairin mürekkebini akıttığı dizelere benzetti.

Satır satır, hece hece bir şiir kitabından fırlamışçasına gelen mesajları okudu.

ve son mesajda durdu.

Ona yabancı diyordu ve şimdide unutulmak istiyordu.