Yağmurlu bir gündü,

HAYIR!!!

Yağmurlu olan şey gün değil, gökyüzü değildi.

RUHUM yağmurluydu benim belki de fırtınalı yada seller vardı biraz Ruhumda ama kesinlikle yağmurlu bir gündü bugün.

Bir kaldırım kadar kalabalık ama kimsesizdim düşüncelerimle her yerdeydim ama hiç bir yere ait değildim.

Ben heryerdeydim ama onun hayatın da değildim, ona ait değildim.

Oysa o benim olmadığım heryerdeydi bana ait olmayan herşeyde izi, sesi, nefesi, dokunuşu vardı en çokda sevgisi vardı. Bana ait olmayan ne varsa heveslisiydi bu hayatta bu yüzden ruhum yağmurluydu bugün.

Beni sevdiğini, koruduğunu kimseler görmesin diye kimse onun zaafı olduğumu bilmesin onu o oturduğu kanla kaplı tahttan kimse indiremesin bu şehrin efendisi, kralı olmaya devam edebilsin diye bana sırtını dönmüştü en çokda ona olan sevgime, sevdama, aşkıma sırtını dönmüştü o bana ait olmamak için herşeye, herkese sahip olmayı seçmişti bense yağmurlu bir günde kimsesiz bir kaldırımda karnımda ondan olanla onsuz kalmıştım...

LALİN GÜNEŞ YILMAZOĞLU.

Annesinin güneşi, hayat neşesi

babasının hiç sevmediği ama her zaman sen bir YILMAZOĞLU'sun benim velihattım kim olduğunu unutma diye yediğimden içtiğime gittiğim yerden edindiğim arkadaşa okuldan aldığım derslere bile karışıp hayatı dar ettiği kızı Güneş lalin yılmazoğlu'yum

Kartal şahramanın ise biriciği, aşkı, gülüşü, nefesi, müstakbel eşi, karısı en önemlisi lalini

kartal ilk günden bugüne kadar hep lalim yada lalinim diye sevmiş, göğsünde saklamıştı. ben ona göre onun iki kaburgasının arasına sakladığı sevdiği lalindim.

Ne annemin sevdiği gibi bir güneştim. Ne de bir neşe kaynağı

yada babamın direttiği gibi bir veliaht, ne bir yüz karası nede soy ismini koruması gereken bir evlattım.

ben koskoca istanbul'un yer altı ve yer üstü sahibinin kralının sevdiği lalindim...

KARTAL ŞAHMARAN

Bu dünya da herşey bir yere ait herkes birilerine ait ve sahipdi.

İstanbul'sa bana aitti. her bir karışı altı da üstü de bana ait benden izinsiz bir kuş bile uçmazdı.

Annensinin korkarak baktığı babası, dedeleri gibi olmasın diye gizliden gizliye dua ettiği oğluydum ben.

Babasının yarattığımdan daha fazlası diyerek gururlandığı, bu hayatta kimsenin zaafın olmasına izin verme oğlum diyerek sevdiği velihattıyım ben.

Lalin'in ise evi, yolu, şehri, ilk aşkı, herşeyi idim

Beni sevdiği anlarda sadece kartaldım.

Ne bir günahkar, ataların izinden giden bir evlat,

yarattığı canavardan gururlandığı bir velihat,

Ne de korkudan önümde titrenilen bir baş mafyaydım.

Benim yolum sensin kartal şehrimin sokakları bir sana çıkar, bu gözlerim bir sana bakar bu yüreğimse bir seni sever.

Ben lalinin bal gözlüsü, dev adamı, kartalıydım.