Kartalla ayrılığımızın üstünden tam 3 gün geçmiş ve ben bu süre boyunca hiç odamdan çıkmamıştım. Annem her saat başı gelip odamdan çıkmam için dil döksede onu odamdan kovmuş ve yaşanılanların ardından sadece ağlamakla yetinmiştim şu 3 günün en garip büyük olayı ise beni sevmediğini düşündüğüm babam bile odama gelmiş bana sarılmış ve teselli etmiş benim üzülmemem için her ne istersem yapıcağını söylemişti ve birazda bana olan bu sert tutumundan bahsetmiş aslında düşündüğüm gibi beni sevmediğinden değil sevdiği gösteremediğinden dolayı böyle bir adam olduğunu söylemişti ve belkide şu 25 yıllık hayatımın en can alıcı cümlesini söylemiş ve ortadan kaybolmuştu bense arkasından bir de onun bana söyledikleri yüzünden ağlamıştım...

Flashback-

Odamın çalan kapısıyla burnumu bir kez daha peçeteyle silerken giir dedim ve babamın geldiğini gördüğümde o kadar şaşırmış olmalıyım ki babam bana gülümsemişti daha ne kadaf şaşırabilirim acaba derken babamın o tok ve kalın sesini duydum

B- odana geldiğim için artık bu kadar şaşırmayı bir kenaramı bıraksan güneş lalin diye konuştuğunda

L- pardon baba daha önce hiç odama geldiğini görmemiştim ondan şaşırdım bu kadar.

B- sen küçükken çok gelirdim aslında hatırlamazsın belki ama her gece beraber masallar okurduk ve sen öyle uyurdun. Artık masallar okumuyorum belki ama bazı geceler hala sen uyurken geliyorum sadece sen fark etmiyorsun demesiyle bu sefer şaşkınlığımı içimden yaşadım.

L- kusura bakma hiç hatırlamıyorum hatırlasam o anılarla avunuyor olabilirdim bugünlerde ki sevgisizliğini belki o anları hatırlayarak öyle aşardım baba dediğimde babam bana baktı.

B- belki de sen çok fazla seni sevmediğim düşüncesine inanmışsındır güneş olamaz mı babacım.

L-sen beni sevdiğini belli edicek hiç bir şey yapmadın ki baba

B-ama sevmediğimi de belli edicek bir şeyler yapmadım güneş dediğinde

cevap verememiştim belki de haklıydı babam beni sevmediğini hiç belli etmemişti ama sevdiğinide göstermemişti o yüzden hep beni sevmediğini düşünmüş yıllarca bunun için hep üzülmüştüm kartal bile beni bundan vurmamışdıydı zaten diye içimden geçirdiğimde yine gözlerim dolmuştu,gözlerimin dolduğunu gören babam hızlıca bana sarıldığında bu sefer kendimi tutmayarak hıçkırarak ağlamaya başladım. 10 dakika sonra rahatladığımı hissederek biraz olsun ağlamamı bastırmayı başarabildim ve babamın sesini duydum

B- sen içten içe seni hep sevmediğimi belkide nefret ettiğimi bile düşünmüş olabilirsin, ama ben seni hep çok sevdim kızım insan kendinden olanı nasıl sevmez ki zaten olabilirmi böyle bir şey güneş ben 25 yıl sonra bile seni ilk kucağıma aldığımdaki halini, kokunu hatırlarken hele ki. babalar bazen gösteremez sevgisini bazen ise hissettiremez belki ama unutma en çok babalar sever kızlarını benim bu hayatta sevdiğim 2 kadından biri sen diğeri ise annen bunu sakın unutma sil bakayım o gözyaşlarını kimse için akıtma bu inci tanelerini kimse senden değerli değil bu hayatta diye konuşmasını bitirdiğinde bu sefer hiç konuşmadan babama sarılabilmenin keyfini doyasıya yaşadım ve ona teşekkür ettim.

Flashback son.

Kartal belkide beni terk ederek büyük bir yıkıma uğratmıştı. Hatta çok üzülmüştüm ama gidişiyle bile bana bu hayatta ki en büyük hediyelerinden birini daha vermişti. Babamı vermiş, kazandırmıştı bana.

ellerimi karnıma götürerek diğer kazandırdığını hediyesini düşündüm bebeğimizi. Evet hamileydim ve onun varlığını öğreneli 2 hafta olmuştu kendisi şu an tam 3 aylıktı evet biraz geç fark etmiş ve öğrendiğim gibi aslında soluğu kartalın yanında alıp söylemek istemiştim. Düşününce bu isteğimden vazgeçmiş düğün günü gecemizde söylemek istemiştim belki de bu isteğim iyi olmuştu belki de kötü, söylemiş olsaydım belki de bebeği istemeye bilirdi yada bebek doğana kadar beni yanında tutar sonrasındada beni bebeğimden ayırabilirdi yada biz

Hiç ayrılmamış olabilirdik bilemiyorum ama hangi düşüncem doğru olursa olsun hiç birinde beni sevdiği için yanımda durmayacağının gerçeğini değiştirmiyordu. Bebeğin varlığını söylemeyerek belkide karnımda bu küçük can için en kötüsünü yapıyordum sonuçta onu babasından ayırmış oluyordum söylemeyerek bir nevi ama beni ben olduğum, sevdiği için yanında istemeyen kartalın bebeğimiz için yanımızda olmasını da kaldıramazdım.

Bu yüzden bu 3 Gündür düşündüğüm şeyi yapmaya karar vermiş yurt dışına giderek bebeğimle kendime yeni bir hayat kurmanın daha doğru olacağına karar vermiştim en azından bir süreliğine ben bu bebeği doğurmak ve onun annesi olmak istiyordum burada kalmaya devam edersem ya yaşananların yoğunluğundan ona bir şey olursa korkusunu üstümden atamıyordum daha doğmadan bir anne gibi kendisi hakkında evhama sürüklemişti beni ya da kartal bebeğimizi öğrendiği an ya doğurmamı istemiycek ya da benden onu doğar doğmaz koparıcaktı. Bu yüzden en acilinden aşkıma kalbime gömmeli ve bu ülkeyi terk etmeliydim.